پاسخ به شبهات (زمین تخت) در مخالفت با زمین تخت
در این مطلب به شبهات و سوال یا ادعاهای گفته شده توسط جناب (آیت الحق) مدیریت پاسخگویی گروه تلگرامی مصباح الهدی، در خصوص زمین تخت می پردازیم. هرچند قبلاً پاسخ ها داده شده اما بهتر دونستیم بصورت مجزا و فصل الخطاب این مورد پاسخ داده بشه.
《 وَ إِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ.
و به زمین که چگونه رویه‌اَش هموار شده. 》
((سوره غاشیه، آیه20))
لفظ «الارض»، در زبان عرب، هم به (کره‌ی زمین) می‌گویند، هم به (خشکی‌های روی کره‌ی زمین)؛ همان‌گونه که در (زبان فارسی)، لفظ «زمین»، همین دو کاربرد را درد.
مثلاً در فارسی می‌گویند: «زمین به دور خورشید می‌چرخد.»
اینجا منظور از زمین، کره‌ی زمین است.
و می‌گویند: «فلانی، زمینی به مساحت 200 متر مربّع خرید.» یا «فلانی، زمین‌خواری کرد.» یا «زمین کشاورزی، زمین بایر، زمین سنگلاخ، زمین باتلاقی، زمین کربلا، زمین کعبه، … .»
در این موارد، منظور از «زمین»، نه (کره‌ی زمین)، بلکه (بخشی از خشکی) است.
در (زبان عربی) هم، لفظ «الارض»، به فراوانی در معنی (بخشی از خشکی)، به کار رفته است.
مثلاً می‌گویند: «ارض کربلا»، «ارض الکعبه»، «الارض المقدّس»، «ارض مصر» و … .
در ابتدا بیان می کنم که شما در اینجا از معنی اشتباه در آیه قرآن استفاده کردید که این معنی مصداق تفسیر به رای هست.
حضرت محمد ای مردم! دروغگویان در حدیث من فراوان شده‌اند، پس آن کس که به عمد بر من دروغ بندد جایگاهش را در آتش فراهم کند. کلینی، الکافی، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۶۲؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۱۰.
کسی که به رأی خود یا به آنچه علم و آگاهی ندارد در قرآن سخن گوید در آتش منزل گزیند. جامع البیان، ج۱، ص۵۴
به معنی صحیح آیه میپردازیم:
و به زمين كه چگونه گسترده شده است؟
«سُطِحَتْ»: مسطّح شده است. پهن گشته است.
تفسیر تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی):
وَ إِلَى الْأَرْضِ: و چرا نگاه نمى‌كنند به سوى زمين، كَيْفَ سُطِحَتْ:
چگونه پهن شده و بسط يافته، تا جاى آرامش و سكونت مخلوقات باشد؟ خلاصه اين آيات بيّنات آنكه: منكرين و متشكّكين صانع عالم! نظر كنيد در انواع مخلوقات از بساط و مركّبات، و تدبّر نمائيد در آن تا متيقّن شويد بر كمال قدرت خالق. و انكار اقتدار او منمائيد بر اعاده و بعث و نشور. زيرا چنانچه قادر بر ايجاد بوده، قادر بر اعاده البته خواهد بود. و لهذا در عقب آن بيان امر معاد فرموده و بر آن مرتب ساخته امر به تذكّر را كه: …
تا اینجا مشخص شد که این آیه نه تنها زمین مسطح (زمین تخت) رو بیان می کنه بلکه الفاظ عربی هم به کروی گفته نمی شوند.
مثلاً امام سجّاد(ع) فرموده است: «اتَّخَذَ اللَّهُ أَرْضَ كَرْبَلَاءَ حَرَماً أَمْناً مُبَارَكاً قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَ أَرْضَ الْكَعْبَةِ بِأَرْبَعَةٍ وَ عِشْرِينَ أَلْفَ عَام … .» ((الأصول الستة عشر[ط – دار الحديث]، ج1، ص142)) طبق احادیث، مراد از زمین، در آیه‌ی مورد بحث، خشکی‌های زمین است که زمانی زیر آب بودند، آنگاه در واقعه‌ی «دحو الارض»، از زیر آبها، خارج شدند.
طبق احادیث، اوّلین بخش خشکی که از زیر آبها خارج شد، محلّ کعبه بوده است.
طبق احادیث، زمانی هیچ خشکی نبوده و همه جای زمین، آب بوده. آنگاه خشکی‌ها از زیر آب، سربرآورده‌اند. ابتدا زمین کعبه از زیر آب بیرون آمده و به مرور، بسط پیدا کرده و دیگر خشکی‌ها هم از زیر آب بیرون آمده‌اند.
یافته‌های علمی نیز همین حقیقت را تأیید می‌کنند.
این پدیده را در اصطلاح احادیث، «دحو الارض» گویند.
در خصوص توضیحات مرتبط با (دحو الارض):
دَحْوُ الْأرْض به معنای گستراندن زمین، روز بیرون آمدن زمین از زیر آب است.
آیه 30 سوره نازعات: وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا
دحاها: طبرسى فرموده: دحو و دحى به معنى بسط كردن و گستردن است، جوهرى گستردن و غلطانيدن گفته است در نهج البلاغه خطبه 89 فرموده «و سكنت الارض مدحوّة في لجّة طيّارة» يعنى زمين به حالت گسترده در دريايى مواج و روان آرام گرفت در خطبه 70 فرموده است: «اللهم داحى المدحوات و داعم المسموكات اى خدايى كه گسترنده گستردهها و بر پا كننده بالا رفتههايى. «دحاها» گسترانيد آن را. (تفسير احسن الحديث، سید علی اکبر قرشی، ج12، ص66)
دَحْوُ الأرْض، اصطلاحی قرآنی و حدیثی به معنای گستراندن زمین است. (هادیان رسنان، «دحو الارض»، دانشنامه جهان اسلام.
مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۶، ص۱۰۰.)
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحاهَا قَالَ بَسَطَهَا.
محدث بزرگ شیعه ، علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- معنای دَحَاهَا پهن کردن است.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۳۵۶ ، تفسیر البرهان ذیل آیه 20 نازعات
ابنِ‌عبّاس (رحمة الله علیه) أَنَّ رَجُلًا قَالَ لَهُ (النبی (صلی الله علیه و آله)) آیَتَانِ فِی کِتَابِ اللَّهِ تُخَالِفُ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَی فَقَالَ إِنَّمَا أَتَیْتُ مِنْ قِبَلِ رَأْیِکَ اقْرَأْ قَالَ قُلْ أَ إِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الْأَرْضَ فِی یَوْمَیْنِ حَتَّی بَلَغَ ثُمَّ اسْتَوی إِلَی السَّماءِ وَ قَوْلُهُ وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحاها قَالَ خَلَقَ اللَّهُ الْأَرْضَ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ السَّمَاءَ ثُمَّ خَلَقَ السَّمَاءَ ثُمَّ دَحَا الْأَرْضَ بَعْدَ مَا خَلَقَ السَّمَاءَ وَ إِنَّمَا قَوْلُهُ دَحاها بَسَطَهَا.
مردی به عبدالله ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه )گفت: «دو آیه در قرآن در تناقض با یکدیگرند» عبدالله ابن عباس رحمت الله علیه در پاسخ گفت: « آن آیات که در نظر تو با هم مخالفند، بخوان»!
پرسشگر گفت: «… بگو: آیا شما به آن کس که زمین را در دو روز آفرید کافر هستید و برای او همانندهایی قرار می‌دهید؟! او پروردگار جهانیان است!* او در زمین کوه‌های استواری قرار داد و برکاتی در آن آفرید و موادّ غذایی آن را مقدّر فرمود، اینها همه در چهار روز بود درست به اندازه نیاز تقاضا کنندگان!* سپس به آفرینش آسمان پرداخت. (فصّلت/۱۰-۹) و قول خدا؛ وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحاها».
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) نیز در پاسخ گفت: «خدا صفحه زمین را پیش از سقف آسمان آفرید و سپس سقف آسمان را آفرید، و پس از (خلق کردن) آن (سقف آسمان بود که) (خشکی های) زمین را پهن کرد (بر روی آبی که روی صفحه زمین بود) و همانا دحاها به معنی پهن کردن آن است.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۳۵۴ . بحارالأنوار، ج۵۴، ص۲۱۲
ابنِ‌عبّاس (رحمة الله علیه) إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی دَحَی الْأَرْضَ بَعْدَ السَّمَاءِ وَ إِنْ کَانَتِ الْأَرْضُ خُلِقَتْ قَبْلَ السَّمَاءِ وَ کَانَتْ رَبْوَهًًْ مُجْتَمِعَهًًْ تَحْتَ الْکَعْبَهًِْ فَبَسَطَهَا.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) :
خداوند زمین را بعد از آسمان پهن کرد هرچند زمین قبل از آسمان آفریده شده بود و زمین، تپّه‌ی جمع‌شده‌ای در زیر کعبه بود که خداوند آن را پهن کرد (مانند پهن کردن خمیر نان) .
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۳۵۴. بحرالعرفان، ج۱۶، ص۲۹۷
دحاها به معنی پهن کردن هست اگر دنبال معنی عربی باشند باز هم نه خبری از تخم مرغ هست و نه شتر مرغی:
في هذه الصورة
الشوبک = داحی الخبز
والخبز بالارض (…دحاها…)
طبق فرمایش امام باقر علیه السلام
دحوالارض مربوط به پهن شدن خشکی های زمین روی ابها از زیر کعبه هست .
یعنی ابتدا زمین افریده شده بود
سپس گنبد اسمان بعنوان سقف اسمان
و در مرحله سوم خشکی های زمین از زیر کعبه و مکه روی اب های زمین پهن شد و به همین دلیل این ایه چنین امد : والارض بعد ذلک دحاها
و به (خشکی های) زمین توجه کن که پس از(بنا شدن آسمان/اشاره به ایه قبلی) چگونه پهن شد !
باز هم در اینجا به زمین تخت (زمین مسطح) رسیده ایم.
《 وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها.
و زمین را بعد از آن، آماده‌سازی کرد. 》
((سوره نازعات، آیه30))
(دحو)، به معنی آماده کردن است، با گستراندن.
(دحو)، هیچ دلالتی بر (تخت بودن زمین) هم ندارد؛ بلکه طبق احادیث، (دحو الارض) یعنی: بیرون آمدن خشکی‌ها از زیر آبها و گسترده شدن و پهناور شدن این خشکی‌ها.
«سطح» نیز در لغت عرب، به (رویه‌ی اشیاء) گویند؛ چه آن اشیاء، تخت باشند یا منحنی[مقعّر یا محدّب].
توضیحات در بالا گفتم منتهی باز هم متذکر میشم که مجدد تفسیر به رای کردید. اگر بنا به (سطح) باشه که همه اشکال سطح دارند چیزی نیست که سطحی نداشته باشه.
(کره) هم، یک (شیء منحنی محدّب) است که (سطح) دارد.
(سطح)، در مقابل (عمق) است.
در زبان عربی، (مسطّح)، به معنی گسترده شده است و دلالتی بر تخت بودن[غیرمنحنی بودن] ندارد.
در میان فارسی زبانها نیز لفظ «سطح»، به (رویه‌ی اشیاء) گویند؛ امّا لفظ «مسطّح»، به غلط، به معنی «غیرمنحنی» به کار می‌برند که استعمال نادرستی است.
طرّاح این شبهه هم، با ذهن فارسی، آیه را فهم کرده و توجّه نکرده که در زبان عرب، «سطح»، دلالتی بر (تخت بودن) ندارد.
بر این اساس، از لفظ «سطحت» استفاده نمیشود که زمین[کره زمین یا خشکی‌ها]، تخت هستند؛ بلکه از آن استفاده می‌شود که زمین[کره زمین یا خشکی‌ها]، دارای (رویه) و (عمق) است.
در زبان عربی مسطح در اشکال هندسی به بخش یا قسمتی که مسطح هست گفته میشه همونطور که گفته شد:
«سُطِحَتْ»: مسطّح شده است. پهن گشته است.
برای مثال شما فرش منزل رو بر روی یک توپ پهن می کنید و سپس به صرف نهار میپردازید؟ و یا در یک سطج صاف یا بهتر بگم (مُسطح) ؟ کاملاً مشخص هست که زمین تخت در قرآن اشاره شده است. بهتر هست کمتر تفسیر به رای کنید و کمتر از فهم شخصی به معنی و تفاسیر آیه پرداخته بشه که إِنْ شَاءَ ٱللَّٰهُ از تفسیر کننده های به عمد نباشید.
《 الَّذي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِراشاً … .
آنکه زمین را برای شما، مکان استراحت قرار داد. 》
((سوره بقره، آیه22))
(فرش)، آن چیزی است که روی زمین، پهن می‌کنند و روی آن استراحت می‌کنند.
خشکی‌ها هم همانند فرشی هستند، زیر پای انسان. لذا این آیه هم، هیچ ربطی به (تخت بودن زمین) ندارد.
فراش: فرش و فراش مصدر هستند به معنى گستردن. به معنى مفعول (مفروش) نيز به كار مى روند. چنان كه مراد از آن در آيه معناى مفعولى است يعنى: مفروش و گسترده.
اتفاقاً در اینجا دقیقاً و مستقیماً دلالت بر مسطح بودن زمین (زمین تخت) دارد.
وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِساطاً.
و خداوند زمین را برای شما، زیرانداز قرار داد. 》
((سوره نوح، آیه19))
روشن است که خشکی‌ها، زیرانداز بشر و حیوانات است. این معنا هم، ربطی به (تخت بودن زمین) ندارد. زمین چه (تخت) باشد، چه (کره) باشد، چه (مکعب) باشد چه … ، در هر حال، (فرش زیر پای انسان) است.
اگر فرشی به شکل (کُره) هم ببافند ـ که بافته‌اند هم ـ و مورچه‌ای روی آن راه برود، آن فرش، زیر پای مورچه است.
اگر فرشی کروی، در اندازه‌ی خیلی بزرگ بافته شود، حتّی انسان هم می‌تواند روی آن زندگی کند.
اساساً (فرش بودن) و (زیرانداز بودن)، ربطی به (تخت بودن) و (کروی بودن) ندارد.
این ادّعا هم در زمان نزول قرآن، (کروی بودن زمین)، کشف نشده بوده، ادّعایی است ناشی از جهل مدّعی. در آن عصر و بلکه چندین قرن قبل از آن، (کروی بودن زمین)، جزء قطعیّات بوده است.
هم (یونانیان)، هم (قوم عرب)، هم برخی دیگر از اقوام، از هزاران سال قبل، (زمین) را (کروی) می‌دانستند و معتقد بودند که تمام سیّارات و ستارگان، که آنها هم همگی (کروی) بودند، بر گِرد کره‌ی زمین، می‌چرخند.
یکی از دلائلی که از چندین هزار سال قبل، برای (کروی بودن زمین) اقامه شده، این است که هنگام خسوف[ماه گرفتگی]، که تصویر زمین، بر روی ماه می‌افتد، به وضوح دیده می‌شود که آن تصویر، (گِرد) است.
همچنین می‌گفتند وقتی کشتی در دریا دور می‌شود، ابتدا (بدنه‌ی کشتی) ناپدید می‌شود، بعد (بادبانهای آن). این نشان می‌دهد که سطح زمین، (دارای انحناء) است و سطح زمین، (تخت) نیست.
معنی صحیح و خارج از تفسیر به رای:
و خدا زمين را براى شما فرشى [گسترده] ساخت،
بساط: گستردن و گسترده شده (وسعت يافته).
«بساط» از «بسط» به معناى گسترده و «فجاج» جمع «فج» به معناى جاده وسيع است.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی) :
وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِساطاً «19»
وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ: و خداى تعالى قرار داد براى شما، الْأَرْضَ بِساطاً: زمين را مانند فرش گسترده كه آرام در آن توان يافت و بر آن منقلب توان شد، مانند تقلب شما بر بساط. جلد 13 – صفحه 333
زیر انداز بودن با فرش بودن متفاوت هست این رو شما در زبان عربی به خوبی متوجه میتونید بشید همینطور فرش بودن بسط و دحو در قرآن آورده شده که کاملاً مخالف تفسیر به رای شخص شما هست.
در گذشته مردم معتقد بودند که زمین مسطح است. قرن‌ها بشر می‌ترسید که خیلی دور برود، زیرا تصوّر می‌کرد از لبه زمین می‌افتد. آقای فرنسیس دریک، اولین شخصی بود که حدود سال 1597هنگامی که با کشتی سفر می‌کرد ثابت کرد که زمین کروی است.آیه زیر در رابطه با تناوب شب و روز است.
درسته در گذشته حقیقت شکل زمین رو همه می دونستند و بشر هم نمی ترسید دور بره به خاطر لبه!! بلکه کشتی ها به قدر کافی توان نداشتند و سفر ها به چند روز و چند هفته ختم میشد. سر فرانسیس هم کروی بودنی نگفته و ثبت نکرده بلکه فقط دور خود انگلستان یه چرخی زده بود در سال 1577 تا 1580 که سه سال دور زدن انگلیس طول کشیده شده.
در مطالبی که با عنوان (داده‌های نجومی نقل‌شده در کتاب اصلی ناوبری، سفرها و اکتشافات ملت انگلیسی در سال 1589 هاکلوت) گفته شده که یکی از سواحل اقیانوس شمالی تا خلیج دریک بیان شده که اولاً این داده ها دسترس نیستند و ساختگی بودن و واقعی بودن معلوم نیست در ثانی بازم کروی بودنی خبر نیست؛ یعنی در هر دو حالت شکل زمین گفته نشده.
این که گفتید همه کروی میدونستند نه تنها کذب و دروغ هست بلکه خلاف این موضوع ثابت شده است.
نمونه از زمین تخت در کتاب انجیل:
انجیل متی 4: 8:
ابلیس عیسی را به کوهی بسیار بلند برد و تمام پادشاهی‌های جهان و شکوه آنها را به او نشان داد.
عدم تحرک زمین در زبور
مزامیر 104:5
خداوند زمین را بر پایه های آن قرار داد که هرگز نمی توان آن را جابجا کرد.
پیدایش 1
1در ابتدا خداوند آسمان و زمین را آفرید.
2 و زمین بی شکل و تهی بود (مانند بیابان) . و تاریکی بر چهره اعماق بود. و روح خدا بر روی آبها حرکت کرد.
3 و خدا گفت: بگذار نور باشد و نور شد.
4و خدا نور را دید،
که خوب بود: و خدا نور را از تاریکی جدا کرد.
5 و خدا نور را روز و تاریکی را شب نامید. و شام و صبح روز اول بود.
6 و خدا گفت: گنبدآسمانی در وسط آبها باشد تا آبها را از آبها جدا کند.
7 و خدا گنبد آسمان را ساخت،
و آبهای زیر گنبد را از آبهایی که بالای گنبد بود تقسیم کرد و چنین شد.
8 و خدا گنبد را آسمان نامید. و شام و صبح روز دوم بود.
9 و خدا گفت: بگذارید آبهای زیر آسمان در یک مکان جمع شوند و خشکی ظاهر شود، و چنین شد.
10و خدا زمین خشک را زمین نامید. و جمع آبها را دریا نامیدند و خدا دید که خوب است.
۱۱ و خدا گفت: زمین علف بیاورد، گیاهی که بذر بدهد، و درخت میوه‌ای که بر اساس نوع خود میوه می‌دهد، که دانه‌اش فی نفسه بر روی زمین است، و چنین شد.
12 و زمین علف بیرون آورد،
و علفی که دانه می‌دهد بر حسب نوع خود، و درختی که میوه می‌دهد، که دانه‌اش به خودی خود بود، بر اساس نوع خود؛ و خدا دید که خوب بود.
13و شام و صبح روز سوم بود.
14 و خدا گفت: نورهایی درون گنبدآسمان باشد تا روز را از شب جدا کند. و آنها را برای نشانه ها و برای فصل ها،
و برای روزها و سالها:
15 و آنها نورهایی درون گنبد آسمان باشند تا بر زمین نور دهند، و چنین شد.
16و خدا دو چراغ بزرگ آفرید. نور بزرگتر را برای حکومت بر روز و نور کوچکتر را برای حکومت بر شب ، و سپس او ستارگان را نیز ساخت.
17 و خدا آنها را درون گنبد آسمان قرار داد تا بر زمین نور دهند.
ادعای بعدی شما انحنای کشتی در دریا هست که بارها پاسخ داده شده حتی کروی گراها هم این مورد رو بهش اذعان داشتند که ربطی به کروی بودن ندارد.
توجه داشته باشید که که یکی از قوانین عادی و ساده طبیعت پرسپکتیو می باشد یعنی هرچقدر جسم دورتر برود به نظر کوچک تر و محو تر دیده می شود، اگر از چشم معمولی انسان استفاده کنیم بزرگنمایی 1 برابر هست و اگر از دوربین دو چشم استفاده کنیم برای مثال این مدل:
گستره بزرگنمایی 7 تا 15 برابر خواهد بود و مشاهده می شود که چیزی محو نمیشود و یا فاصله باید چند برابر بیشتر شود تا احساس شود که محو شده است اما اگر دوربین رو تغییر دهیم به دوربین سوپر زوم برای مثال این نمونه:
در این حالت با گستره بزرگنمایی 60 برابری باز هم میبینیم که چیزی محو نشده بلکه این ناتوانی در میزان بینایی فرد ناظر هست که گمان می کند محو می شود.
مورد دیگر اینکه هرچه ارتفاع ناظر بالاتر باشد سطح دید بیشتری را میبینید به دلیل پرسپکتیو و همچنین شکست نور مانند زمانی است که سراب را میبینید که لایه‌های هوایی که نزدیک سطح زمین قرار دارند، نسبت به لایه‌های بالایی، گرمتر و در نتیجه رقیقتر می‌شوند حال پرتوهای خورشید برای رسیدن به سطح زمین باید از محیط غلیظ وارد محیط رقیق شوند، لذا پرتوهای شکست مربوط به آنها از خط عمود دورتر می‌شوند.
تا اینجای کار باز هم به کروی نبودن و مسطح بودن (زمین تخت) زمین رسیدیم.
در (قرآن کریم)، نه اشاره‌ای به (کروی بودن زمین) هست، نه اشاره‌ی به (زمین تخت)؛ چرا که قرآن، منزّه از هر دو اشتباه است. (زمین)، نه (کروی) است، نه (تخت).
خداوند به شما کتاب قرآن بده و زمانی برا مطالعه کردن، خوب نیست مثل کتاب داستان گوشه اتاق روی کمد گذاشتید که خاک بخوره فقط بگید که شما هم در منزل قرآن دارید!!!
آیات محکم در مسطح بودن شکل زمین تخت ( زمین مسطح ) و توضیحاتی که در مطالب زمین مسطح گفته شد:
- أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (نوح: 15)
- وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ (الغاشية: 20)
- اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا (طلاق: 12)
- الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ (ملک: 3)
- فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (فصلت: 12)
- هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (بقره: 29)
- اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَلَا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ (بقره: 255)
- وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ وَإِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدًا (نساء: 131)
- لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَإِنْ تُبْدُوا مَا فِي أَنْفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُمْ بِهِ اللَّهُ فَيَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (بقره: 284)
- الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلًا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (آل عمران: 191)
- يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي لَا يُجَلِّيهَا لِوَقْتِهَا إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً يَسْأَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْهَا قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (اعراف: 187)
- إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ (آل عمران: 190)
- وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (آل عمران: 189)
- أَوَلَمْ يَنْظُرُوا فِي مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ وَأَنْ عَسَى أَنْ يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (اعراف: 185)
- وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَيْرًا لَهُمْ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ سَيُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُوا بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلِلَّهِ مِيرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (آل عمران: 180)
- يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَا إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَلَا تَقُولُوا ثَلَاثَةٌ انْتَهُوا خَيْرًا لَكُمْ إِنَّمَا اللَّهُ إِلَهٌ وَاحِدٌ سُبْحَانَهُ أَنْ يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا (نساء: 171)
- يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّكُمْ فَآمِنُوا خَيْرًا لَكُمْ وَإِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا (نساء: 170)
- إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنْفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (بقره: 164)
- قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (اعراف: 158)
- وَسَارِعُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ (آل عمران: 133)
- وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا (نساء: 132)
- وَ لَقَدْ جَعَلْنا فِي السَّماءِ بُرُوجاً وَ زَيَّنَّاها لِلنَّاظِرِينَ (حجر: 16)
- وَلِلَّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَيْهِ يُرْجَعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَيْهِ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (هود: 123)
- وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (آل عمران: 129)
- وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطًا (نساء: 126)
- وَتَبَارَكَ الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (زخرف: 85)
- لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا فِيهِنَّ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (ماءده: 120)
- إِنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (توبه: 116)
- سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ (زخرف: 82)
- قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنْزَلَ هَؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ بَصَائِرَ وَإِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا (اسراء: 102)
- بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (بقره: 117)
- وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ عَطَاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ (هود: 108)
- وَقَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلٌّ لَهُ قَانِتُونَ (بقره: 116)
- خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ (هود: 107)
- وَكَأَيِّنْ مِنْ آيَةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْهَا وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ (یوسف: 105)
- أَوَلَيْسَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلَى وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ (یس: 81)
- أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَى أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَا رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إِلَّا كُفُورًا (اسراء: 89)
- رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا (نبأ: 37)
- وَيَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ (نمل: 87)
- رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ وَعَلَّمْتَنِي مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَنْتَ وَلِيِّي فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ تَوَفَّنِي مُسْلِمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ (یوسف: 101)
- وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ (آل عمران: 109)
- إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمَنِ عَبْدًا (مریم: 93)
- قُلِ انْظُرُوا مَاذَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا تُغْنِي الْآيَاتُ وَالنُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ (یونس: 101)
- أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (بقر: 107)
- تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنْشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا (مریم: 90)
- قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (مؤمنون: 86)
- بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَنَّى يَكُونُ لَهُ وَلَدٌ وَلَمْ تَكُنْ لَهُ صَاحِبَةٌ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (انعام: 101)
- وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَى فَإِذَا هُمْ قِيَامٌ يَنْظُرُونَ (زمر: 68)
- إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا (احزاب: 72)
- رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ (ص: 68)
- جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْيَ وَالْقَلَائِدَ ذَلِكَ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (مائده: 97)
- لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (زمر: 63)
- وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (فصلت: 37)
- حَتَّى إِذَا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَطْلُعُ عَلَى قَوْمٍ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِهَا سِتْرًا (کهف: 90)
- حَتَّى إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِنْدَهَا قَوْمًا قُلْنَا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِمَّا أَنْ تُعَذِّبَ وَإِمَّا أَنْ تَتَّخِذَ فِيهِمْ حُسْنًا (کهف: 86)
- وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى يُؤْفَكُونَ (عنکبوت: 61)
- وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا (نوح: 16)
جعل احادیث توسط گروه مصباح الهدی:
وقتی میگیم کروی گرایی سر و تهش با شیطان پرستی و تفسیر به رای و حتی ساختن و جعل حدیث و انکار احادیث معتبر و انکار ایات قران و… ، شروع میشه و به پایان میرسه یعنی همین !!!
جعل احادیث توسط دلقک های کروی گرا و ناساپرست : روایت امام صادق (ع) در کتاب کافی، جلد 1، صفحه 186: “وَ الْأَرْضُ تَدُورُ حَرَكَةَ الدُّوَّارِ ، وَ هِيَ كَالكُرَةِ” “و زمین به شکل یک توپ است و در حرکت دورانی است و به شکل کره است.” (گشتم نبود ! ، نگرد نیست ! 
)
پاسخ به این ادعا : چیزی که در منبع یعنی کتاب الکافی جلد یکم صفحه 186 هست ، اصلا هیچ ربطی به نجوم نداره
تفسیر به رای چیست؟
