مقاله گنبدآسمان در قرآن و احادیث 2

مقاله گنبدآسمان و قرآن 2

تفسیر روایی سوره صافات+طور+انبیاء +نباء در خصوص گنبدآسمان

آیه ۱۲ – سوره نبأ

 وَ بَنَيْنا فَوْقَكُمْ سَبْعاً شِداداً [12]

و بر فراز شما هفت [گنبدآسمان] محكم بنا كرديم.

آیه ۳۲ – سوره انبیاء

آیه وَ جَعَلْنَا السَّماءَ سَقْفاً مَحْفُوظاً وَ هُمْ عَنْ آياتِها مُعْرِضُونَ [32]
آسمان‌ را سقف [محكم و] محفوظى قرار داديم؛ ولى آن‌ها‌‌ از نشانه‌هاى آن [بر عظمت خدا] روى گردانند.۱(انبیاء/ ۳۲)

(آیه ای که به وضوح ثابت میکند سقف آسمان همان گنبدآسمان است)

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قَوْلُهُ وَ جَعَلْنَا السَّماءَ سَقْفاً مَحْفُوظاً یَعْنِی مِنَ الشَّیَاطِینِ أَیْ لَا یَسْتَرِقُونَ السَّمْعَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( وَجَعَلْنَا السَّمَاء سَقْفًا مَّحْفُوظًا، منظور این است که برای محافظت از شیاطین این‌کار را انجام دادیم تا استراق سمع نکنند./ تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۴۰۶ /تفسیر القمی، ج۲، ص۷۰/ نورالثقلین/ تفسیرالبرهان
——–
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فَسَوَّی مِنْهُ سَبْعَ سَمَوَاتٍ جَعَلَ سُفْلَاهُنَّ مَوْجاً مَکْفُوفاً وَ عُلْیَاهُنَ سَقْفاً مَحْفُوظاً وَ سَمْکاً مَرْفُوعا.
امام علی (علیه السلام) ( از آن هفت آسمان را پدید آورد. آسمان پایین را چون موج مهار شده، و آسمان‌های بالا را مانند سقفی استوار و بلند قرار داد. / تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۴۰۶ / نهج البلاغه، ص۴۱
——–
سوره طور 
وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ [5]
و(سوگند به) سقف برافراشته.
——–
الصّادق (علیه السلام)- فَخَلَقَ السَّمَاءَ سَقْفاً مَرْفُوعاً وَ لَولَا ذَلِکَ لَأَظْلَمَ عَلَی خَلْقِهِ بِقُرْبِهَا وَ لَأَحْرَقَتْهُمُ الشَّمْسُ بِدُؤْبِهَا وَ حَرَارَتِهَا.
امام صادق (علیه السلام)- خداوند (گنبد) آسمان را به صورت * السَّقْفِ الْمرْفُوعِ * آفرید و اگر اینگونه نبود، انسان‌ها به خاطر نزدیکی(سقف/گنبد) آسمان، دلگیر می‌گشتند و خورشید به خاطر نزدیکی‌ بیش از حدش، آن‌ها را می‌سوزاند. / کتاب تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۵، ص۱۷۸ / کتاب نورالثقلین

گنبدآسمان در قرآن و احادیث

تصاویر قابلیت بزرگنمایی دارند

سوره صافات و گنبدآسمان :

إِنّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزِينَةٍ الْكَواكِبِ [6]
ما (سقف) آسمان نزديك را با زيور ستارگان آراستيم.
وَ حِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ مارِدٍ [7]
تا آن را از هر شيطان خبیثی حفظ كنيم.
————
الرّسول ( الْمَارِدُ الْخَبِیثُ.
پیامبر ( رسول خدا (فرمود: منظور از مارِدٍ همان خبیث است.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۵۷۴ بحار الأنوار، ج۵۶، ص۳۷۶/ القمی، ج۲، ص۲۱۹/ نورالثقلین
————
لايَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلى وَ يُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ [8]
آن‌ها نمى‌توانند به سخنان فرشتگان عالم بالا گوش فرا دهند، [و هرگاه چنين كنند] از هر سو با شهاب هایی مورد هدف قرار مى‌گيرند.

دُحُوراً وَ لَهُمْ عَذابٌ واصِبٌ [9]
آن‌ها (=شیاطین خبیث) به شدّت به عقب رانده مى‌شوند و براى آنان (که بسوی آسمان بالا میایند)مجازاتى دائم است.
————
الرّسول ( وَ یُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جانِبٍ دُحُوراً یَعْنِی الْکَوَاکِبَ الَّتِی یُرْمَوْنَ بِهَا.
پیامبر ( وَ یُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جانِبٍ * دُحُوراً؛ منظور ستارگانی است که به وسیله‌ی آن‌ها هدف قرار می‌گیرند.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۵۷۶ بحار الأنوار، ج۵۶، ص۳۷۶/ القمی، ج۲، ص۲۱۹
————
الرّسول ( وَ لَهُمْ عَذابٌ واصِبٌ أَیْ وَاجِبٌ.
پیامبر ( وَ لَهُمْ عَذابٌ واصِبٌ یعنی عذاب برای آنان واجب می‌شود.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۵۷۶ بحار الأنوار، ج۵۶، ص۳۷۶/ القمی، ج۲، ص۲۱۹
————
(یعنی وقتی شیاطین سعی میکنن بسوی آسمان بالا بروند ، عذاب خدا گریبان گیر آنها می شود)
————
إِلّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ [10]
مگر آن‌ها كه در لحظه‌اى كوتاه [به آسمان نزديك شوند و] استراق سمع كنند، كه «شهابى ثاقب» آن‌ها را تعقيب مى‌كند.
————
الرّسول ( إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ یَعْنِی یَسْمَعُونَ الْکَلِمَهًْ فَیَحْفَظُونَهَا فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ وَ هُوَ مَا یُرْمَوْنَ بِهِ فَیُحْرَقُونَ.
پیامبر ( إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ یعنی کلمه وی را می‌شنوند و آن‌ها را حفظ می‌کنند که در این‌صورت شهابی شکافنده آن‌ها را تعقیب می‌کند یعنی شهابی به طرف آن‌ها پرتاب شده و آن‌ها را می‌سوزاند.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۵۷۶ بحار الأنوار، ج۵۶، ص۳۷۶/ القمی، ج۲، ص۲۱۹
————

شهاب ثاقب چیست؟

الباقر ( قَوْلُهُ شِهابٌ ثاقِبٌ مُضِیٌّ إِذَا أَصَابَهُمْ بِقُوَّهًْ.
امام باقر ( شِهابٌ ثاقِبٌ یعنی شهابی کارساز که با شدّت به آن‌ها برخورد کرده و کارشان را یکسره می‌کند.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۵۷۶ بحار الأنوار، ج۵۶، ص۳۷۷/ القمی، ج۲، ص۲۲۱
————
یعنی فرشتگان با یک تیر از جنس شهاب هر موجود خبیثی که بخواهد بسوی آسمان بالا برود را مورد هدف قرار می دهند .
————
ابن‌عباس ( عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ (قَالَ: وَ إِذَا رُمِیَ الشِّهَابُ لَمْ یُخْطِ مَنْ رُمِیَ بِهِ وَ تَلَا فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ.
ابن‌عبّاس ( از ابن‌عبّاس (روایت است: وقتی شهابی به هر هدفی پرتاب شود به خطا نمی‌رود!
و سپس آیه: فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ را تلاوت کرد.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۵۷۸ بحار الأنوار، ج۵۶، ص۳۸۷
————

أمیرالمؤمنین ( کُنَّا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (ذَاتَ لَیْلَهًْ إِذْ رُمِیَ بِنَجْمٍ فَاسْتَنَارَ فَقَالَ لِلْقَوْمِ مَا کُنْتُمْ تَقُولُونَ فِی الْجَاهِلِیَّهًْ إِذَا رَأَیْتُمْ مِثْلَ هَذَا قَالُوا کُنَّا نَقُولُ مَاتَ عَظِیمٌ وَ وُلِدَ عَظِیمٌ قَالَ فَإِنَّهُ لَا یُرْمَی بِهِ لِمَوْتِ أَحَدٍ وَ لِحَیَاهًْ أَحَدٍ وَ لَکِنْ رَبُّنَا إِذَا قَضَی أَمْراً سَبَّحَ حَمَلَهًْ الْعَرْشِ وَ قَالُوا قَضَی رَبُّنَا بِکَذَا فَیَسْمَعُ ذَلِکَ أَهْلُ السَّمَاءِ الَّتِی تَلِیهِمْ فَیَقُولُونَ ذَلِکَ حَتَّی یَبْلُغَ ذَلِکَ أَهْلَ السَّمَاءِ الدُّنْیَا فَیَسْتَرِقُ الشَّیَاطِینُ السَّمْعَ فَرُبَّمَا اعْتَلَقُوا شَیْئاً فَأَتَوْا بِهِ الْکَهَنَهًْ فَیَزِیدُونَ وَ یَنْقُصُونَ فَتُخْطِئُ الْکَهَنَهًْ وَ تُصِیبُ ثُمَّ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ مَنَعَ السَّمَاءَ بِهَذِهِ النُّجُومِ فَانْقَطَعَتِ الْکِهَانَهًْ فَلَا کِهَانَهًْ وَ تَلَا جَعْفَرُبْنُ‌مُحَمَّدٍ (إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ وَ قَوْلُهُ وَ أَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْها مَقاعِدَ لِلسَّمْعِ …
از امام علی علیه السلام (روایت است که یک شب به همراه رسول خدا (بودیم و ستاره‌ای پرتاب شد و نهان گردید و آن حضرت به مردم فرمود: «شما در زمان جاهلیّت که مانند آن را می‌دیدید چه می‌گفتید»؟ گفتند: «می‌گفتیم بزرگی مُرد و بزرگی به دنیا آمد».
فرمود: «آن برای مرگ کسی یا زندگی کسی پرتاب نمی‌شود، امّا چون پروردگار ما کاری را فرمان دهد و مقدّر سازد، حاملان عرش تسبیح گویند و اهل آسمان نیز که در کنار آن‌ها قرار دارند، آن‌را می‌شنوند و تکرار می‌کنند تا اینکه به اهل آسمان دنیا برسد. اجنه به گوش می‌ایستند تا شاید چیزی از آن را دریابند و به کاهنان رسانند و در آن بیش و کم کنند و کاهنان چه بسا خطا کنند و چه بسا درست گویند. سپس خداوند با این اختران آسمان از ورود آنان منع کرد و کهانت برداشته شد. و دیگر پیشگویی نیست. / سپس امام صادق علیه السلام در ادامه (این آیه: مگر آنکه دزدانه گوش می‌داد و شهابی روشن تعقیبش کرد (حجر/۱۸) و این آیه: و راستی ما بودیم که کمین می نشستیم برای گوش گرفتن. (جن/۹) را قرائت کردند.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۵۷۸ بحار الأنوار، ج۶۰، ص۲۸۰
————

مقاله قبلی :