آخرین مطالب

کُند شدن زمان – از دست دادن زمان

در این مطلب به بررسی چند مورد که موجب: (اتساع زمان، فراخش زمان، کند شدن زمان، برعکس شدن زمان، ثابت شدن زمان) میشود خواهیم پرداخت.

1- اتساع زمان – فراخش زمان ( کند شدن زمان )

در فیزیک و نسبیت، اتساع زمان تفاوت در زمان سپری شده است که با دو ساعت اندازه گیری می شود. این یا به دلیل سرعت نسبی بین آنهاست (اتساع زمانی “سینتیکی” نسبیتی خاص) یا به دلیل تفاوت در پتانسیل گرانشی بین مکان های آنها (اتساع زمان گرانشی نسبیتی عام). وقتی نامشخص باشد، “اتساع زمانی” معمولاً به اثر ناشی از سرعت اشاره دارد.

پس از جبران تأخیرهای متغیر سیگنال به دلیل تغییر فاصله بین ناظر و ساعت متحرک (یعنی اثر داپلر)، ناظر ساعت متحرک را با سرعت کمتری نسبت به ساعتی که در قاب مرجع خود ناظر در حالت سکون است، اندازه گیری می کند. بعلاوه، ساعتی که به جسم پرجرم نزدیک است (و در نتیجه دارای پتانسیل گرانشی پایین تری است) زمان سپری شده کمتری را نسبت به ساعتی که دورتر از جسم عظیم مذکور قرار دارد (و در پتانسیل گرانشی بالاتری قرار دارد) ثبت می کند.

این پیش‌بینی‌های نظریه نسبیت بارها توسط آزمایش تأیید شده‌اند، و برای مثال در عملکرد سیستم‌های ناوبری ماهواره‌ای مانند GPS و گالیله مورد توجه عملی هستند. اتساع زمان نیز موضوع آثار علمی تخیلی بوده است.

اتساع زمان توسط عامل لورنتس توسط چندین نویسنده در آغاز قرن بیستم پیش‌بینی شد. جوزف لارمور (1897)، حداقل برای الکترون‌هایی که به دور یک هسته می‌چرخند، نوشت: «… تک تک الکترون‌ها بخش‌های متناظر مدار خود را در زمان‌های کوتاه‌تر برای سیستم  در نسبت توصیف می‌کنند:

Emil Cohn (1904) به طور خاص این فرمول را به نرخ ساعت ها مرتبط می کند. در زمینه نسبیت خاص، آلبرت انیشتین (1905) نشان داد که این اثر مربوط به ماهیت خود زمان است، و او همچنین اولین کسی بود که به تقارن یا متقابل بودن آن اشاره کرد. متعاقباً، هرمان مینکوفسکی (1907) مفهوم زمان مناسب را معرفی کرد که معنای اتساع زمان را بیشتر روشن کرد.

اتساع زمان ناشی از یک سرعت نسبی
نسبیت خاص نشان می دهد که برای یک ناظر در یک چارچوب مرجع اینرسی، ساعتی که نسبت به آنها در حال حرکت است اندازه گیری می شود تا کندتر از ساعتی که در چارچوب مرجع خود در حالت سکون است تیک تیک کند. این مورد گاهی اوقات اتساع زمانی نسبیتی خاص نامیده می شود. هر چه سرعت نسبی سریعتر باشد، اتساع زمانی بین یکدیگر بیشتر می شود، با نزدیک شدن به سرعت نور (299792458 متر بر ثانیه) زمان تا حد توقف کاهش می یابد.

از نظر تئوری، اتساع زمان این امکان را برای مسافران در یک وسیله نقلیه سریع السیر فراهم می کند تا در مدت زمان کوتاهی از زمان خود، به سمت آینده پیشروی کنند. برای سرعت های به اندازه کافی بالا، اثر چشمگیر است. برای مثال، یک سال سفر ممکن است معادل ده سال روی زمین باشد. در واقع، یک شتاب ثابت 1 گرمی به انسان این امکان را می‌دهد که در کل جهان شناخته شده در یک عمر انسان سفر کند.

با این حال، با توجه به اینکه فناوری فعلی سرعت سفر فضایی را به شدت محدود می کند، تفاوت هایی که در عمل تجربه می شود بسیار ناچیز است: پس از 6 ماه اقامت در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)، که با سرعتی در حدود 7700 متر بر ثانیه به دور زمین می چرخد، یک فضانورد پیر می شود. حدود 0.005 ثانیه کمتر از روی زمین است. فضانوردان سرگئی کریکالف و سرگئی آودیف هر دو اتساع زمانی در حدود 20 میلی ثانیه را در مقایسه با زمانی که روی زمین می گذشت تجربه کردند.

عمل متقابل
با توجه به چارچوب معینی از مرجع، و ناظر «ایستا» که قبلاً توضیح داده شد، اگر ناظر دوم ساعت «متحرک» را همراهی کند، هر یک از ناظران متوجه می‌شوند که ساعت دیگری با سرعت کمتری نسبت به ساعت محلی خود تیک تاک می‌کند. هر دوی آنها دیگری را به عنوان کسی که نسبت به چارچوب مرجع ثابت خودشان در حرکت است، درک می کنند.

عقل سلیم حکم می‌کند که اگر گذر زمان برای یک جسم متحرک کند شده باشد، شیء مذکور زمان جهان خارج را مشاهده کند تا به همان نسبت سرعت یابد. برخلاف شهود، نسبیت خاص عکس آن را پیش بینی می کند. هنگامی که دو ناظر نسبت به یکدیگر در حال حرکت هستند، هرکدام به تناسب با حرکت آنها نسبت به چارچوب مرجع ناظر، کاهش سرعت ساعت دیگری را اندازه گیری می کند.

در حالی که به نظر می رسد این خود متناقض است، یک اتفاق عجیب و غریب مشابه در زندگی روزمره رخ می دهد. اگر دو نفر A و B از دور یکدیگر را مشاهده کنند، B برای A کوچک به نظر می رسد، اما در عین حال، A برای B کوچک به نظر می رسد. با آشنایی با تأثیرات پرسپکتیو، در این موقعیت هیچ تناقضی یا تناقضی وجود ندارد.

متقابل بودن این پدیده همچنین منجر به به اصطلاح پارادوکس دوقلو می شود که در آن پیری دوقلوها، که یکی روی زمین می ماند و دیگری در حال سفر فضایی است، مقایسه می شود، و جایی که رفتار متقابل نشان می دهد که هر دو فرد باید سن یکسانی داشته باشند. اتحاد دوباره. برعکس، در پایان سفر رفت و برگشت، دوقلوهای مسافر از خواهر و برادر روی زمین کوچکتر خواهند بود. معضل ایجاد شده توسط پارادوکس، با این حال، می تواند با این واقعیت توضیح داده شود که دوقلوهای مسافر باید حداقل در سه مرحله از سفر شتاب قابل توجهی داشته باشند (شروع، تغییر جهت و پایان)، در حالی که دیگری فقط شتاب ناچیزی را تجربه می کند. به دلیل چرخش و چرخش زمین. در طول مراحل شتاب سفر فضایی، اتساع زمان متقارن نیست.

2- کند شدن زمان

عقب افتادن یا کند شدن زمان در سفر دریایی به سمت غرب

ناخدا جی. سی. راس[1]، در صفحه 132 کتاب «سفر به قطب جنوب» نوشته:

«تاریخ بیست و پنجم نوامبر. پس از 12 ساعت جلو افتادن در سفر دریایی به سمت شرق، حین عبور از 180 درجه و ورود به طول جغرافیایی غربی، برای اینکه زمان ما با زمان انگلستان یکی شود، لازم شد دو روز پس از همان تاریخ داشته باشیم یعنی زمانی را که جلو افتاده بودیم عقب افتادیم و همچنان که به سمت شرق می رفتیم در زمان جلو می افتادیم!»

به طور کلی جلو افتادن و عقب افتادن زمان در دریانوردی در «شرق و غرب دنیا» مدرک دیگری دال بر گرد (صفحه / سکه) بودن زمین[2] است. اما این هم مانند استدلال دریانوردان یعنی این فرض که تنها روی کره چنین چیزی رخ می‌دهد مغالطه‌آمیز است. با نگاهی به نمودار شکل زیر می توان دید که چنین تأثیری هم روی یک سطح و هم روی کره یکسان است.

[1] . J. C. Ross

[2] . earth’s rotundity

کند شدن زمان

کند شدن زمان

کند شدن زمان فرض کنید حرف V یک کشتی در نصف النهار گرینویچ و آماده شروع سفر به سمت شرق است. حرف S حرکت خورشید در جهت مخالف یا به سمت غرب را نشان می دهد. مشخص است که کشتی و خورشید در یک روز مشخص روی یک نصف النهار قرار می گیرند، اگر کشتی بی حرکت و ثابت باشد، خورشید در جهت پیکان می چرخد و پس از 24 ساعت به آن می رسد. اما اگر در طول 24 ساعت بعدی، کشتی به سمت موقعیت X برای مثال 45 درجه به سمت شرق حرکت کرده باشد، خورشید سه ساعت زودتر از قبل یا طی 21 ساعت به کشتی می رسد؛ زیرا 15 درجه معادل یک ساعت است. بنابراین، سه ساعت جلو می افتیم. روز بعد، حین حرکت زمین به دور خورشید، کشتی به موقعیت Y می رسد و 6 ساعت زودتر از زمانی که در V بود با کشتی در یک موقعیت قرار می گیرند و کشتی طی حرکتش به سمت شرق در موقعیت Z به خورشید می رسد، یعنی دوازده ساعت زودتر از زمانی که در موقعیت V باهم در یک طول جغرافیایی قرار می گرفتند. بنابراین، از روی قوس های 1، 2 و 3، به سمت V یا نقطه شروع عبور می کند و 24 ساعت یا یک روز جلو می افتد. اما اگر کشتی در جهت مخالف حرکت کند، بالعکس می شود. خورشید طی 24 ساعت روی نصف النهار گرینویچ V, S, N قرار می گیرد و کشتی در این مدت به سمت موقعیت شکل 3 حرکت کرده و باید در آن موقعیت خورشید از کشتی سبقت بگیرد و در نتیجه سه ساعت بیشتر طول می کشد باهم در یک موقعیت قرار بگیرند. به این ترتیب خورشید هر روزی که کشتی به سمت غرب می رود از زمان نصف النهار کشتی بیشتر عقب می افتد، به طوری که زمان کشتی یک روز دیرتر از زمان خورشیدی و نصف النهار گرینویچ محاسبه می شود.

 

مطالعه بخش سریعتر شدن زمان :

وینفرید اتو شومان – طنین شومان

3- سریعتر شدن زمان

سریع تر شدن گذر زمان با سریعتر شدن گردش گنبد دوار یا همان فلک دوار در ارتباط هست و در اخرالزمان ، زمان برای مردم به مرور سریعتر و سریعتر میگذرد به دلیل افزایش سرعت همان فلک دوار :

الباقر (علیه السلام)- رَوَی أَبُوبَصِیرٍ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ أَنَّهُ قَال إِذَا قَامَ الْقَائِمُ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) سَارَ إِلَی الْکُوفَهًْ فَهَدَمَ بِهَا أَرْبَعَهًْ مَسَاجِدَ وَ لَمْ یَبْقَ مَسْجِدٌ عَلَی الْأَرْضِ لَهُ شُرَفٌ إِلَّا هَدَمَهَا وَ جَعَلَهَا جَمَّاءَ وَ وَسَّعَ الطَّرِیقَ الْأَعْظَمَ وَ کَسَرَ کُلَّ جَنَاحٍ خَارِجٍ عَنِ الطَّرِیقِ وَ أَبْطَلَ الْکُنُفَ وَ الْمَیَازِیبَ إِلَی الطُّرُقَاتِ وَ لَا یَتْرُکُ بِدْعَهًْ إِلَّا أَزَالَهَا وَ لَا سُنَّهًْ إِلَّا أَقَامَهَا وَ یَفْتَتِحُ قُسْطَنْطِینِیَّهًْ وَ الصِّینَ وَ جِبَالَ الدَّیْلَمِ فَیَمْکُثُ عَلَی ذَلِکَ سَبْعَ سِنِینَ مِقْدَارُ کُلِّ سَنَهًْ عَشْرُ سِنِینَ مِنْ سِنِیکُمْ هَذِهِ ثُمَّ یَفْعَلُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَکَیْفَ تَطُولُ السِّنُونَ قَالَ یَأْمُرُ اللَّهُ تَعَالَی الْفَلَکَ بِاللُّبُوثِ وَ قِلَّهًْ الْحَرَکَهًْ فَتَطُولُ الْأَیَّامُ لِذَلِکَ وَ السِّنُونَ قَالَ قُلْتُ لَهُ إِنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّ الْفَلَکَ إِذَا تَغَیَّرَ فَسَدَ قَالَ ذَلِکَ قَوْلُ الزَّنَادِقَهًْ فَأَمَّا الْمُسْلِمُونَ فَلَا سَبِیلَ لَهُمْ إِلَی ذَلِکَ وَ قَدْ شَقَّ اللَّهُ الْقَمَرَ لِنَبِیِّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ رَدَّ الشَّمْسَ مِنْ قَبْلِهِ لِیُوشَعَ‌بْنِ‌نُونٍ وَ أَخْبَرَ بِطُولِ یَوْمِ الْقِیَامَهًْ وَ أَنَّهُ کَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ.

امام باقر ( ابوبصیر در ضمن حدیثی‌طولانی از امام باقر (روایت کرده که حضرت‌فرمود: «چون قائم (ظهور کند به طرف کوفه عزیمت نموده و چهار مسجد را در آنجا ویران سازد و تمام مسجدهای کنگره‌دار روی زمین را خراب کرده و هموار می سازد، راه‌های اصلی را وسیع گرداند و هر بالکنی که از خانه‌ها به‌کوچه آمده باشد را خراب کند، و سر در خانه‌ها و ناودان‌هائی که رو به کوچه‌ها است را از میان بردارد و تمامی بدعت‌ها را از بین می برد، سنّت‌های الهی را برقرار می دارد و قسطنطنیّه، چین و سلسله‌ی جبال دیلم را فتح می‌نماید. و به این ترتیب هفت سال امامت می‌کند که هر سال برابر ده سال از سال‌های شماست؛ سپس خداوند آنچه خواهد انجام دهد». به امام (عرض‌کردم: «فدایت شوم! چگونه سال ها طولانی می‌شود»؟
حضرت فرمود: ❣️«خدای متعال به فلک(گنبددوار)، فرمان دهد درنگ نموده و به‌کندی حرکت کند، در نتیجه روزها و سال ها طولانی خواهد شد».❣️
به امام (عرض‌کردم: «عده‌ای معتقدند اگر در گردش فلک، تغییری پیدا شود تباه گردد». حضرت فرمود: «این گفتار بی‌دینان است، امّا مسلمانان چنین اعتقادی ندارند، چراکه خداوند ماه را برای پیامبرش (حضرت محمد) به دو نیم کرد و پیش از آن، ❣️خورشید را برای یوشع‌بن‌نون برگرداند❣️ و از طولانی‌بودن روز رستاخیز خبر داده که آن روز همانند هزارسال از سال‌هایی است که شما می‌شمرید».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۶۹۶
بحارا لأنوار، ج۵۲، ص۳۳۹
الإرشاد، ج۲، ص۳۸۵

کند شدن زمان
کند شدن زمان

4- کند شدن زمان

طبق این حدیث (بالا) اگر گُنبد برعکس چرخش کند، زمان کند تر می شود و اگر حرکت نکند زمان هم حرکت نمی کند و اما در حدیث دیگر که :

طلوع خورشید از مغرب، از اشراط الساعة(نشانه‌های نزدیکی قیامت) دانسته شده است.

«ان الساعة لا تقوم حتی یکون عشر آیات طلوع الشمس من مغربها…»

در این جا خورشید در آسمان می ایستد و باعث کند شدن زمان می شود.

ابوبصیر روایت کرده که پس از ظهور حضرت مهدى علیه السلام خداوند به فلک دستور مى دهد که گردش خود را کُند کند، به طورى که هر روز در زمان حضرت مهدى علیه السلام به اندازه دو روز و هر ماه به اندازه ده ماه و هر سال به اندازه ده سال از سال هاى شما مى شود.

در حدیث دیگرى ابو بصیر از امام باقر علیه السلام پرسید: «فدایت گردم، چگونه سال ها طولانى مى شود؟».

امام فرمود: «خداوند به فلک دستور مکث و کمى حرکت مى دهد ؛ پس روز ها و سال ها به این دلیل طولانى مى شود. ».

ابو بصیر گفت: «مى گویند اگر فلک تغییر کند فاسد مى شود! ».

امام علیه اسلام فرمود: این سخن زندیقان است، ولى مسلمانان راهى براى گفتن این سخنان ندارند، به تحقیق، خداوند ماه را براى پیامبرانش شکافت و پیش از آن خورشید را براى یوشع بن نون باز گرداند و از طولانى بودن قیامت و این که روز قیامت مانند هزار سال از سال هایى است که مى شمارید، خبر داد.

منبع:بحار الانوار ۵۲ / ۳۳۹ حدیث ۸۴ و بحارالانوار ۵۲/ ۳۳۳ حدیث ۶۱

 

درباره بهرام

بهرام
نمی شه آشتی داد سنگو با شیشه/از هر کی بپرسی اسمم تو لیسته -_-_-_-_-_-_-_- ببین بازی رو بردم بدون بودجه/تکتون ریزه و جفتتون پوچه

همچنین بررسی کنید:

ریاضیات نسبیت

ریاضیات نسبیت

نسبیت گرایان ادعا میکنند که تئوریشان با ریاضیات قوی ای پشتیبانی میشود. بیایید با هم …

3 دیدگاه

  1. Avatar
    راضیه بابایی

    تغییر زمان به یکباره اتفاق می افته یا به مرور، زمان طولانی میشه؟

  2. Avatar

    تشکر بابت زحماتتون . ❤️🔥

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

سه × پنج =

Translate »