آخرین مطالب

ریچارد ای. برد (سفر اکتشافی) 4

سفر اکتشافی ریچارد برد / سالهای 1924 و 1925 ، سالهای پر حادثه ای برای ریچارد برد و اکتشافات هوایی در قطب شمال بود. در سال 1924، رئیس‌جمهور کالوین کولیج ، برنامه‌ای را تصویب کرد که بر اساس آن ، یک کشتی هوایی نیروی دریایی ایالات متحده به نام شناندوآ از پوینت بارو در آلاسکا پرواز می‌کرد، سپس از قطب شمال عبور می‌کرد و در نهایت، در اسپیتزبرگن در نروژ فرود می‌آمد.

دانشمندان و کاوشگران کهنه کار[1] اکتشاف قطبی مانند کاپیتان رابرت بارتلت که در سال 1909 رابرت پیری را همراهی کرده بود، تلاش می کردند تا با اعمال نفوذ بر قانون‌گذاران و مسئولان اجرایی ، بتوانند قانون یا سیاستی مشخص  را در حمایت از این برنامه تصویب کنند.[2]

این سفر اکتشافی ، پروژه از طرف اداره هوانوردی نیروی دریایی و دریاسالار ویلیام موفت بود. برد، مسئول برنامه ریزی سفر اکتشافی  وعملیات ناوبری بود، او مرتب گزارشها را به اطلاع موفت می رساند. متأسفانه، در ماه ژانویه، طوفان‌ها آسیب های جدی به شناندوآ وارد کردند و این سفر قبل از شروع به پایان رسید. برد و بارتلت، بدون نگرانی و با اطمینان خاطر، به برنامه ریزی برای یک سفر هوایی به شمال ادامه دادند.

از آنجایی که کنگره تمایلی  به کمک کردن به آنها را نداشت، آنها تصمیم گرفتند مانند پیری و کوک، هزینه مورد نیاز سفر را از حامیان  بخش خصوصی جمع آوری کنند. بارتلت با یافتن یک کشتی مناسب و حمایت مالی از طرف خیرین نیکوکار موافقت کرد.

وظیفه ای که در این خصوص به ریچار برد  محول شده بود، این بود که از نیروی دریایی درخواست هواپیماهای دریایی  کند و مشغول جمع آوری کمکهای مالی شود.

برد به دیترویت رفت و با ادسل فورد ملاقات کرد . ادسل فورت مبلغ 15000 دلار بابت حمایت مالی به وی داد. جان دی راکفلر نیز مبلغ مشابهی را  به او کمک کرد . به نظر می‌رسید که  رویای این سفر اکتشافی  به واقعیت می پیوندد.

برد و بارتلت بدون رقیب نبودند. رولد آموندسن، که در سال 1911 با سورتمه به قطب جنوب رسیده بود، یکی از این رقبا بود ، او در سال 1924 قصد داشت  با هواپیما به گرینلند و قطب شمال برود. آموندسن با فرمانده لینکلن السورث، پسر یک میلیونر آمریکایی، متحد شد تا  یک هواپیما بخرد و در سال 1925 یک سفر اکتشافی را آغاز کند.

برد ابتدا  تصمیم داشت که به آموندسن بیپوندد ، اما آموندسن پیشنهاد وی را رد کرد.

یکی دیگر از رقبا و کاوشگر کهنه کار قطبی دان آلد مک میلان بود. مک میلان و بارتلت ، دو نفری بودند که در آخرین سفر پیری به قطب شمال در سال 1909 همراه وی بودند.. مک میلان همچنان مشغول کاوش در لابرادور، گرینلند و قطب شمال بود و از حمایت دانشگاه ها و سازمان های علمی برخوردار بود که  متاسفانه برد فاقد آن  حمایت ها بود.

برای مثال، بین سال‌های 1913 و 1917، موزه تاریخ طبیعی آمریکا، انجمن جغرافیای آمریکا، و دانشگاه ایلینویز به تأمین مالی اکتشافات مک میلان در شمال گرینلند کمک کرده بودند .  او وجود «سرزمین کراکر» را رد کرد.

سفرهای مک میلان برای تحقیق  و مطالعه گسترده در  زمینه های زمین شناسی، گیاه شناسی، پرنده شناسی، هواشناسی، قوم شناسی و انسان شناسی بود.

در سال‌های 1923 و 1924 مک میلان به گرینلند بازگشت و دوباره با حمایت مؤسسات و سازمان‌های برجسته، از جمله مؤسسه کارنگی و انجمن جغرافیایی ملی[3] (که به پیری کمکهای مالی زیادی کرده بود) به کاوش در جزیره کیپ سابین و الزمر پرداخت.

با کمک انجمن جغرافیایی ملی، مک میلان در سال 1925پیشنهاد داد  که مجددا به گرینلند برود. این بار او قصد داشت برای گسترش منطقه اکتشاف خود، از هواپیماهای دریایی استفاده کند و از نیروی دریایی ایالات متحده درخواست کمک کرد.[4]

درخواست مک میلان معضلی برای نیروی دریایی ایجاد کرد، زیرا  نیروی دریایی تنها سه هواپیمای دریایی در اختیار داشت که مطمئنا  این برای تأمین اکتشافات بیرد و مک میلان کافی نبود.

تصمیم گیری برای کمک،  تنها ، به یک کاشف ، بسیار دشوار و احتمالاً بحث برانگیز بود. از یک سو، مک میلان به خاطر کار خود مورد احترام دانشگاه ها و سازمان های علمی قرار گرفته بود. از سوی دیگر، برد یک متخصص در سیستم  ناوبری، یک افسر بازنشسته نیروی دریایی و مردی بود که مدتها سعی می کرد محدودیت های پرواز و ناوبری هوانوردی را افزایش دهد.

 

 

برد در حال باد کردن یک قایق جدید  که مخصوصا برای سفر اکتشافی مک میلان، در سال 1925  طراحی شده است.

برد در کنگره و در میان ثروتمندان  نفوذ سیاسی داشت و همچنین برادری داشت که به عنوان فرماندار ویرجینیا انتخاب شده بود. نهایتا نتیجه به یک سازش ختم شد و نیروی دریایی، سه هواپیما و هشت افسر، مکانیک و خلبان تحت فرماندهی برد را به مک میلان قرض داد. برد ، مسئول کل سفر اکتشافی مک میلان شد.

به این ترتیب نیروی دریایی می‌توانست از طریق موفقیت های برد در پرواز به قطب شمال ، اعتبار خود را بالا ببرد و از طرف دیگر نیز باعث  رضایت و خشنودی حامیان مالی و طرفداران مک میلان و ریچارد شده بود. سفر اکتشافی دوکشتی که در 20 ژوئن 1925 که از دو شهر ویسکاست و مین شروع به حرکت کردند،  متاسفانه ، سفر بد فرجامی بود. مک میلان فرماندهی ناو یو  “اس اس بودین”[5] را برعهده داشت که مخصوصا برای اکتشاف در قطب شمال طراحی کرده بود.

هواپیمای برد و  سه هواپیمای آبی خاکی[6]، بنام ( 2- ان آ- 1) و 3 هواپیما (از «هواپیماهای نیروی دریایی»)، با ناو یو اس اس پیری که فرماندهی آن را ستوان فرمانده یوجین اف مک‌دونالد بر عهده داشت، حرکت کردند. مک‌دونالد یک تاجر موفق، رئیس شرکت زنیت بود که در این سفر اکتشافی سرمایه گذاری کرده بود.

او انتظار داشت که بتواند از رادیوی موج کوتاه خود به عنوان ابزاری برای ارتباط در قطب شمال به صورت آزمایشی استفاده کند.

برد اغلب با مک دونالد و مک میلان اختلاف داشت.  او به عنوان نماینده ارشد نیروی دریایی ایالات متحده، انتظار داشت که فرمانده دوم سفر اکتشافی باشد، موقعیتی که مک میلان به مک دونالد اعطا کرده بود. مک‌دونالد از رعایت پروتکل‌های نیروی دریایی ایالات متحده در استفاده از رادیو برای برقراری ارتباط خودداری  می کرد، که معمولا این موضوع باعث درگیری او با برد  می شد.

نیروی دریایی تاکید کرده بود که هواپیماها در حالت پرواز  از سری امواج بلند خود استفاده کنند. اما مک‌دونالد فقط از سری امواج کوتاه استفاده می‌کرد و آن هم زمانی که هیچ هواپیمایی در حال پرواز نبود. برد در مورد سرعت کشتی، مسیر آنها و شرایط مناسب برای اکتشاف هوایی  نیز با  مک میلان و مک دونالد اختلاف داشت.

برد نا امید شده بود زیرا تنها پانزده روز هوا برای پرواز مناسب بود. او شاکی بود که مک میلان بیش از حد محتاط است. گویی تضادها و اختلافها تنها بدلیل تفاوت های شخصیتی و مسائل رهبری نبود، برد و مک میلان در کل با هم سر ناسازگاری داشتند.

هدف برد آزمایش هواپیما در قطب شمال و در صورت امکان پرواز بر فراز قطب شمال بود. اما مک میلان علاقه کمتری به قطب شمال داشت و بیشتر به تحقیقات علمی و بررسی شمال گرینلند و قطب شمال علاقه داشت.دفتر خاطرات برد،  تمام دیدگاه ها ، عقاید ، نظریات و ناامیدی های او را به وضوح نشان می داد.

هواپیمای آبی خاکی مورد استفاده در سفر مک میلان.

 

با وجود  این مشکلات، سفر اکتشافی سه ماهه،  دستاورد[7] و موفقیت های زیادی به همراه داشت. مک میلان یک ایستگاه رصدی جزر و مد در  ایتا در شمال غربی گرینلند ایجاد کرد،  او مطالعات مهمی در  زمینه پرنده‌شناسی انجام داد ، او  اولین عکس‌های رنگی طبیعی را از  طبیعت قطب شمال گرفت.

مک دونالد نشان داد که رادیو موج کوتاه در قطب شمال  فقط برای ارتباطات از راه دور کاربرد دارد.[8] برد و مک میلان در طول سفر به نزاع با یکدیگر ادامه دادند و درنهایت نیز آنها نتایج متفاوتی در مورد استفاده از هواپیماهای بال ثابت در شمال قطب شمال گرفتند.

مک میلان  خطاب به حامیان مالی خود در انجمن ملی جغرافیایی نوشت: «من بیشتر از همیشه متقاعد شده‌ام که  قطب شمال  به مراتب دورتر از آن چیزی است که من فکرمی کردم » .

در قطب شمال هرگز  نمی توان با هواپیماهای سنگین ‌پرواز کرد، زیرا مکان‌های فرود نامشخص است و نمی توان روی ذخیره‌های غذا و سوخت حساب کرد.  امروز آبدره ای[9] وجود ندارد، آبدره یخ زده است و مطمئنا تا فردا  هم همه جا پوشیده از یخ است. . . . بنابراین می توان با هواپیمای سبک پرواز کرد ، پس باید در اولین فرصت این کار را انجام  داد.

با این حال، برد، به عنوان فرمانده یگان هوانوردی، با وجود آب و هوای نامساعد و خرابی های مکانیکی، همچنان برای سفرهای اکتشافی قطبی  به هواپیماهای بال ثابت ایمان داشت.

او به خوانندگان مجله نشنال جئوگرافیک گفت: « در ابتدا، همه ما از اینکه  آن طور که می خواستیم به کارمان ادامه دهیم  ولی نمی‌توانستیم ، احساس افسردگی  می کردیم  ،اما بعد از آن که نحوه فرود آمدن در مکان های کم آب را یاد گرفتیم ، دیگر هرگز امید مان را  برای انجام ماموریت مان از دست ندادیم. من مطمئن هستم  که در فصل بهتر و مدت زمانی بیشتر می‌توان به مناطق ناشناخته دست یافت.[10]

این سفر اکتشافی برای خود برد دستاوردهای زیادی به همراه داشت و زمینه را برای پرواز او در سال 1926 به قطب شمال از چند طریق فراهم کرد. ابتدا، او به عنوان یک دریانورد پیشرو در حوزه جدید هوانوردی و به عنوان یک مبتکر در آن زمینه ، شناخته شد. نقشه های این پرواز در مقاله برد “پرواز بر فراز دریای قطبی” در مجموعه مقالات موسسه نیروی دریایی ایالات متحده در اوت 1925  نشان داده شده است.

دوم اینکه ، در نتیجه این سفر، او توانست با انجمن ملی جغرافیایی ارتباط برقرار کند، این انجمن در امور ناوبری در سفر اکتشافی برد به قطب شمال  به اوکمک کرده بود.  آلبرت بامستد، نقشه‌بردار انجمن ملی جغرافیایی ،یک قطب‌ نمای خورشیدی خاصی ساخته بود که میدان‌های مغناطیسی روی آن تأثیری نداشتند . این قطب نما برای  اولین بار در این سفر با موفقیت مورد استفاده قرار گرفت.

در نوامبر 1925، مجله نشنال جئوگرافیک گزارش هایی از سفر اکتشافی مک میلان و برد را منتشر کرد. بعدها انجمن ملی جغرافیایی یکی از حامیان برجسته  و مهم برد و سفرهای اکتشافی او شد.

سرانجام، سفر اکتشافی1925 باعث ارتباط  نزدیک برد با افراد مهمی شد. افرادی مانند، فلوید بنت، خلبان او در قطب شمال در سال 1926، و حامیان ثروتمند او مانند ادسل فورد و جان دی راکفلر که در موفقیت های او در آینده نقش بسزایی داشتند.

در این بخش از دفتر خاطرات برد ، چندین بار به همسرش ماری و پسرش ریچارد برد جونیور نیز اشاره شده است. تمام شواهد موجود در مقالات برد نشان می دهد، علیرغم اینکه سفرهای اکتشافی برد به قطب  ، ماری و ریچارد را سالها از هم جدا کرد ،  ولی با این وجود، زندگی چهل و دو ساله آنها بسیار عاشقانه و رابطه آنها بسیار صمیمانه بود.

برد زمانی که درتنهایی و با ناامیدی در دفترش خاطراتش از شرایط بد آب و هوا و اختلافاتش با مک دونالد و مک میلان می نوشت : ”  تنها داشتن مری در میان این همه آشفتگی کافی است” ، احساس آرامش پیدا می کرد. در مقالات او ، نامه های زیادی بین برد و همسر و فرزندانش نوشته شده است و این نشان می دهد که عموما برد بلندپرواز[11] در زندگی خانوادگی اش  چه در واشنیگتن و چه در بوستون ،اهمیت زیادی برای روزهای تولد و سالگردها [12]و مناسبتهای مهم خانواده قائل می شد و  به خانواده اش بسیارعلاقه مند بوده است.

ماری ایمز برد چهار فرزند خود را بزرگ کرد . ریچارد، کاترین، بولینگ و هلن نام فرزندان آنها بود، مدیریت خانواده بر عهده ماری بود ، او در غیبت های مکرر شوهرش ، مسئولیت سرمایه گذاری های مالی آنها را نیز به عهده داشت.

نامه‌های بین ماری و شوهرش نشان می‌دهد که کاوشگر به چشم یک مشاور ، داور و همچنین حامی و شریک عاطفی به او نگاه می کرده است. برد زمانی که دور از خانواده بود ، خیلی روی همسرش حساب می‌کرد و چندین بار از او خواسته بود که به مشکلات  سفر رسیدگی کند.

سفرهای اکتشافی

دانلود صفحه 22 تا 28

 

[1] veterans

[2] , lobbied for

[3] the National Geographic Society

[4] 3. Everett S. Allen ایورت اس آلن اودیسه قطب زندگینامه دریاسالار مک میلان ، (نیویورک: داد. مید، 1962)، 314-21.

[5] USS Bowdoin

[6] amphibi ous planes

[7] accomplishment

[8] آلن، ادیسه قطبی، 258. عکاس Jacob Gayer از انجمن نشنال جئوگرافیک بود

همچنین به دونالد بی. مک میلان، “بازگشت از سفر اکتشافی قطب شمال مک میلان” مراجعه کنید. مجله نشنال جئوگرافیک 48. شماره 5 (نوامبر 1925): 515.

[9]  fiord آبداره : شاخابهٔ باریک و ژرفی از دریا است که در خشکی پیش رفته باشد

[11] ambitious

[12] anniversaries

درباره بهرام

بهرام
نمی شه آشتی داد سنگو با شیشه/از هر کی بپرسی اسمم تو لیسته -_-_-_-_-_-_-_- ببین بازی رو بردم بدون بودجه/تکتون ریزه و جفتتون پوچه

همچنین بررسی کنید:

نقدی بر نظریه نسبیت

نقدی بر نظریه نسبیت

در اوایل قرن ۲۰ ، به منظور حفظ مدل خورشید مرکزی از نتایج آزمایشات مایکلسون-مورلی، …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

18 + 16 =

Translate »