1- چرخش ستارگان در فلک دوار زیر گنبد آسمان

امام صادق ( هشام خفّاف گفت: «امام صادق (به من فرمود: «از علم نجوم چقدر اطّلاع داری»؟ گفتم: «در عراق کسی در علم نجوم از من واردتر نیست». فرمود: «گردش فلک (گنبد دوار )چگونه است»؟
من شب کلاه را از سرم برداشتم و چرخی داده و گفتم: «این‌طور».

امام صادق علیه السلام در پاسخ به ادعای منجم عراقی فرمود: «اگر گردش فلک (معادل فارسی= دسته ای از ستارگان گنبد دوار) این‌طور باشد(یعنی گردش فلک صرفا دور قطب شمال باشد)، پس چرا ستاره‌های بنات النعش و جدی و فرقدین از طرف قبله یک روز گردش نکرده‌اند؟؟؟».
عرض کردم: «به خدا قسم! تاکنون متوجّه آن نشده‌ام، از کسی هم که به حساب نجوم وارد بوده در این مورد چیزی نشنیده‌ام».

(این همان اشتباه اصلی مدل لندنی و تک قطبی منسوب به زمین تخت هست  و این نیز یکی از ده ها دلیلی است که ما (انجمن اسلامی زمین تخت گرایان ایران)  با مدل تک قطبی منسوب به زمین تخت مخالفیم و ان را اصلا به عنوان مدل حقیقی زمین تخت به رسمیت نمی شناسیم و سعی داریم که با توجه به دین و علم مدل اسلامی زمین تخت را توسعه دهیم، و اینجا ششما دیدید که امام صادق علیه السلام ان مدل مشهور منسوب به زمین تخت  را مورد نقد قرار داده است و به وضوح می فرماید که فلک دوار به دو حالت چرخش دارد که میشود همان مدل اسلامی زمین تخت دو قطبی با مرکزیت کعبه)

امام در ادامه  فرمود: «نسبت نور ستاره‌ی سکینه و زهره چقدر است»؟
گفتم: «تاکنون نام این ستاره را نشنیده‌ام و کسی هم اسم آن را نبرده است».
فرمود: «سبحان اللَّه نام یک ستاره را به کلّی از بین برده‌اید؛ پس چطور حساب می‌کنید»؟
فرمود: «نسبت نور زهره با ماه چقدر است»؟ گفتم: «جز خدا کسی نمی‌داند».
فرمود: «نسبت نور ماه با خورشید چقدر است»؟
عرض کردم: «نمی‌دانم».
امام فرمود: «راست می‌گویی». و سپس فرمود: «چطور می‌شود که دو سپاه که در هرکدام یک منجّم هست؛ منجّم این لشکر برای سپاهیان خود پیش‌بینی پیروزی می‌کند؛ منجّم سپاه دیگر نیز برای لشکر خود همین‌طور». پس از برخورد و جنگ یکی فرار می‌کند و دیگری پیروز می‌شود؛ علم نجوم چه سودی داشت»؟ عرض کردم: «به خدا قسم! این را هم نمی‌دانم». فرمود: «راست می‌گویی، اصل حساب درست است ولی کسی نمی‌تواند به آن پی ببرد مگر تاریخ ولادت تمام مردم را بداند».

  امام صادق علیه السلام در ردّ کسی که آفریننده‌ی جل جلاله را انکار کرد زیرا گمان می‌کرد که همه چیز با حس‌های پنج‌گانه قابل درک است و اگر [آفریننده] وجود داشت باید با آن حواس درک می‌شد ،  فرمود: به ان شخص بی دین گفتم: «به من خبر بده که آیا مردم شهرهای تو، از علم ستارگان چیزی می‌دانند».
ان مرد بی دین گفت: «تو از علم مردم شهرهای من به ستارگان، غافل هستی، کسی به آن (علم ستارگان) از آن‌ها آگاه‌تر نیست».

امام فرمود: گفتم: «به من خبر بده که چگونه مردم تو علم به ستارگان پیدا کردند، درحالی‌که آن‌ها (ستارگان) از جمله چیزهایی هستند که نه با حواس درک می‌شوند و نه با فکر و اندیشه».

ان کافر گفت: «از روی محاسبه‌ای است که حکما (دانشمندان) انجام دادند و آن را برای مردم به ارث گذاشتند. پس وقتی که از عالمی درباره‌ی چیزی سؤال کنی، خورشید را در نظر می‌گیرد، و در حال آن و حال ماه و آنچه از شومی‌ها در برج‌ها نمایان است و آنچه از سعادت‌ها، در برج‌ها مخفی است، دقّت می‌کند آنگاه حساب می‌کند که در مورد فرزند خطا نمی‌کند و از هر نشانه‌ای که در آن (فرزند) هست، بدون اینکه او را ببیند خبر می‌دهد».

امام فرمود پس گفتم: «چگونه محاسبه در فرزندان مردم داخل می‌شود»؟
ان کافر گفت: «چون همه‌ی مردم با [حساب] این ستارگان به دنیا می‌آیند از این جهت وقتی‌که ساعت و روز و ماه و سالی که در آن، بچه متولّّد می‌شود معلوم شود، محاسبه به خطا نمی‌رود».

پس گفتم: «علم عجیبی را توصیف کردی که در دنیا، اگر حق باشد دقیق‌تر و بزرگتر از آن نیست. همانگونه که گفتی، با آن (علم) بچّه کوچکی دنیا می‌آید. و نشانه‌های او و زمان مرگ او و آنچه برای او در زندگی‌اش اتّفاق می‌افتد، شناخته می‌شود. آیا این، محاسبه‌ای نیست که با آن همه‌ی مردم دنیا هرکس از مردم که موجود است؟ متولد شوند»؟

ان کافر گفت: «در آن شک ندارم».

امام فرمود ، گفتم: «بیا با عقل‌هایمان در آن بنگریم که آیا درست است که این را مردم از یکدیگر بیاموزند که مردم با این ستارگان متولد می‌شوند»؟ اگر بگویی: «دانشمندان همان‌هایی هستند که این محاسبه را انجام داده‌اند و محل‌های جریان این ستارگان معلوم شد و ستارگان شوم از سعید، و نزدیک از دور و کند از تند شناخته شده است وجایگاه‌های آن‌ها (ستارگان) در آسمان و زیر زمین [شناخته شده]. از آن‌ها، شش ستاره در آسمان درخشان است و شش ستاره دیگر در داخل لایه های زیرین زمین پنهان اند ، و همینطور ستارگان هفتگانه بر طبق محاسبه‌ی این ستارگان حرکت می‌کنند و قلب نمی‌پذیرد و عقل راهنمایی نمی‌کند از اینکه آفریده‌ای از زمین، بر خورشید تسلّط داشته باشد تا اینکه بداند که آن در کدام برج است و ماه در کدام برج است و این شومی‌ها و سعادت‌ها در کدام برج هستند و طالع (طلوع کننده) و باطن (پنهان) در چه زمانی است؟ درحالی‌که آن‌ها (ستارگان) در آسمان معلّق هستند؛
در لایه های زیرین زمین  نیز هستند و وقتی که نور خورشید آن‌ها را می‌پوشاند، [موجود زمینی] آن‌ها را نمی‌بیند.
مگر اینکه گمان شود که این حکیم (دانشمندی که از احوال ستارگان در همه‌ی حال آگاه است) به آسمان رفته و این‌ها را در آنجا دانسته است». آنگاه گفتم: «فرض کنیم [حکیم] به آسمان رفت، آیا چاره‌ای جز این دارد که همراه هریک از برج‌ها، و ستاره‌ها، حرکت کند؛ از جایی‌که غروب می‌کند تا جایی‌که طلوع می‌کند و سپس سراغ دیگری (برج و ستاره دیگر) برود و همه‌ی این کارها را بکند. و حال آنکه بعضی از آن‌ها (ستاره‌ها) در سی‌سال آسمان را طی می‌کنند. و آیا چاره‌ای جز این دارد که در سلسله‌ی آن‌ها (ستارگان) حرکت کند تا اینکه طلوع‌کنندگان سعید و شوم آن‌ها را بشناسد و یقین کند؟ فرض کنیم که[حکیم] بتواند این کارها را انجام دهد تا اینکه از آن فارغ شود. [حال] چگونه برای او آنچه در آسمان بود مستقیم می‌باشد، تا به محاسبه‌ی آنچه در زمین است حکم کند و یقین کند و بشناسد و ببیند همانگونه‌که در آسمان آن را مشاهده کرده است؟ و تو دانستی که محل‌های جریان[ستارگان] در لایه های زیرین زمین طبق محاسبه ی محل‌های جریان آن‌ها در سماء (معادن آبهای بالای زمین= بحرالمکفوف) است و محاسبه و ظرافت‌های آن‌ها شناخته نمی‌شود مگر با شناخت آنچه از آن‌ها که پنهان است. زیرا سزاواراست که شناخته‌شود چه ساعتی از شب، غائب شونده‌ی آن‌ها، غایب و پنهان می‌شود.
و اکنون [دانستنی] که برای طالب این دانش صلاح نیست که تنها باشد تا اینکه محاسبه صحیح شود و چگونه این امر برای او ممکن است درحالی‌که آن‌ها (ستارگان) در بخش های زیرین زمین هستند و او روی زمین.
آنچه در لایه های زیرین زمین است را نمی‌بیند مگر اینکه گمان شود آن حکیم در تاریکی‌های زمین‌ها و دریا وارد شده است و با ستارگان و خورشید و ماه در محل‌های جریان آن‌ها سیر کرده بر طبق آنچه در آسمان سیر کرده است.
تا اینکه آنچه از آن‌ها در لایه های درونی و زیرین زمین است را مشاهده کند ، همان‌طور که آنچه را از آن‌ها که در آسمان است مشاهده کرده بود».

ان کافر گفت: «آیا من به تو گفتم که کسی به آسمان رفته و بر این‌ها تسلّط پیدا کرده است که (شما/ ای امام)می‌گویی: آن‌کس، در زمین و تاریکی‌های آن داخل‌شده و حتی ستارگان و محل‌های جریان و حرکت آن‌ها را دیده است»؟

[امام گوید:] در پاسخ گفتم: «پس چگونه این علمی که گمان کرده‌ای دانشمندان آن را وضع کرده‌اند، به وجود آمده است؟ و همه‌ی مردم با آن (علم) متولّد می‌شوند و چگونه این محاسبه را شناختند و او (حکیم) [در شناخت آن علم] از همه جلوتر است».

مرد کافر گفت: «آنچه که درست یافته‌ام این است که بگویم: هر یک از مردم، علمِ این ستارگان که در آسمان معلق هستند را با تعلیم دیگری یاد گرفته است».

امام فرمود ، به او گفتم: «پس باید اینگونه بگویی این (علم) را موجود حکیمی آموخته است که به کار آسمان و زمین آگاه است و تدبیرکننده آن است!!!».

مرد کافر گفت: «من اگر این را بگویم، به خدایی که تو گمان کرده‌ای اقرار کرده‌ام. و فقط این را می‌دانم که این محاسبه‌ی [این علم] باید معلّّمی داشته باشد». و اگر من بگویم: «یکی از اهل زمین بدون اینکه معلّمی داشته باشد این را یاد گرفته است، حرف باطلی است. ولی علم زمین نزد ما فقط با حواس حاصل می‌شود و حال آنکه علم حواس در ستارگانی که معلّق هستند، واقع نمی‌شود. و اینها گاهی غایب می‌شوند [که با حواس، درک نمی‌شوند] و گاهی طلوع می‌کنند. و در لایه های زیرین زمین نیز همانگونه ای جریان می‌یابند که در آسمان بالای صفحه زمین جریان و حرکت دارند و حواس بیشتر از اینکه نگاه کنند به طلوع‌کننده‌ی آن‌ها (زمانیکه طلوع می‌کند) و به غایب‌شونده‌ی آن‌ها، (هنگامی‌که پنهان می‌شود) چیزی ندارند. امّا محاسبه‌ی آن‌ها و ظرایف آن‌ها و سعید و شوم آن‌ها و سریع و کند آن‌ها، چیزی است که حواس توانایی بر آن ندارند».

امام صادق علیه السلام فرمود که در پاسخ به آن کافر گفتم: «به من خبر بده که اگر تو جویای دانش و طالبِ این علم بودی و کسی از اهل زمین به تو این علم را می‌آموخت و توصیف می‌کرد نزد تو محبوبتر بود یا کسی از اهل آسمان؟ (ملائکه و موجودات خلق شده از نور که جنس خلقتشان متفاوت است و انها ساکنین اسمان اند) (به عبارت دیگر ، آیا دوست داشتی معلمّت زمینی {از جنس خودتان بشر} بود یا آسمانی{ملائکه ای از جنس نور} )»؟.
ان کافر گفت: «از اهل آسمان، زیرا که ستارگان درون  آن (فلک دوار /گنبد دوار) معلّق هستند، و اهل زمین از اوضاع آن (ستارگان) آگاهی ندارند».

امام صادق فرمود ، گفتم: «دقّت کن و متوجه باش و هوای نفس بر تو چیره نشود. آیا نمی‌دانی که وقتی اهل دنیا با[حساب] این ستارگان متولد می‌شوند، [پس] ستارگان قبل از انسان‌ها وجود داشته‌اند. وقتی به این اعتراف کردی، پس بر تو واجب است که علم ستارگان را از عالمی از بین مردم اگر عالم وجود داشته باشد فرا بگیری در حالی‌که مردم با[حساب] آن‌ها (ستارگان)، بعد از آن‌ها متولد شده‌اند و آن‌ها پیش از مردم آفریده شده‌اند».

آن کافر گفت: «آری».
امام فرمود سپس گفتم: «زمین هم همین‌گونه پیش از مردم بوده است».  ان کافر نیز تایید کرد و گفت: «آری».

امام صادق فرمود که گفتم: «چون‌که اگر زمین خلق نشده بود امکان نداشت که مردم و غیر مردم از موجودات، بر روی آن واقع شوند مگر اینکه بال داشته باشند. (ملائکه بال دار چنین بودند در پیش از خلقت زمین)
چون [در این‌صورت] برای آن‌ها جایگاه استقراری وجود ندارد جماعتی نیست که به سوی آن‌ها بازگردانده شوند.
و همینطور سماء =(معادن آبهای معلق در بالای صفحه زمین = بحرالمکفوف = دریایی خوددار میان زمین وگنبدآسمان)=(فلک) قبل از خلقت ستارگان و خورشید و ماه وجود داشت زیرا اگر فلک نبود برج‌ها دور نمی‌زدند (نمی‌گردیدند) و گاهی مستقل و گاهی فرود آمده، نبودند».

ان مرد کافر گفت: «بله، همانگونه است که فرمودید . من اعتراف‌کردم که آفریننده‌ی ستارگان که مردم با[حساب] آن‌ها متولّد می‌شوند همان آفریننده‌ی آسمان و زمین است، زیرا اگر آسمان و زمین نبودند، گردشی برای فلک ایجاد نمیشد زیرا بر تو سزاوار نیست که عقلت تو را بر اینکه، آن کس‌که آسمان را آفرید همان است که زمین و فلک و فلک و چرخش و خورشید و ماه و ستارگان را آفرید، راهنمایی نکند». سپس گفت: «گواهی می‌دهم که آفریننده یکی است ولی نمی‌دانم چگونه بر این حساب آگاه شدند تا اینکه آن را بشناسد. و بر این دور و درستی [چگونه آگاه شدند]؟ و اگر آنچه از محاسبه که تو می‌دانی، می‌دانستم به جهل خودم آگاه می‌شدم و این برای من آسان‌تر است، ولی می‌خواهم که برای من بیشتر توضیح و شرح دهی».

امام فرمود گفتم به او: «به تو خبر می‌دهم از جانب إِهْلِیلَجَتِکَ (چیزی مربوط به علم پزشکی و طب) که در دستت هست و طبّی که شغل تو و شغل پدرانت است». تا اینجا  که [امام (فرمود:] سپس [آن شخص که کافر بود اسلام آورد و ] گفت: «من گواهی می‌دهم که خدایی جز الله نیست و او یکتاست و شریکی ندارد و او آفریننده‌ی زهرهای کُشنده و حیوانات درنده و همه‌ی گیاهان و درختان و وارث آن‌ها و رویاننده‌ی آن‌ها وآفریننده‌ی بدن‌ها و فرستنده‌ی بادها و به تسلّط درآورنده‌ی ابرهاست و او آفریننده‌ی داروهایی است که انسان را به حرکت درمی‌آورد؛ همانگونه که [خالق] زهرهای کشنده‌ای است که در اعضا و استخوان‌های او جاری می‌شود و [او] پایدارکننده‌ی داروها و آن داروهایی است که آن‌ها (زهرها) را مداوا می‌کند و آرامش روح را می‌شناسد و خون و اقسام آن را در رگ‌ها به جریان می‌اندازد و آن را به عصب و اعضا و عقب و جسد متصل می‌کند و او آنچه از سرما و گرما که آن (بدن) را اصلاح می‌کند، می‌شناسد و به هر عضو و آنچه در آن است، داناست و او کسی است که این ستارگان و حساب آن‌ها را قرار داد و به آن‌ها داناست و کسی است که بر شومی و سعادت (خوش یُمنی) آن‌ها و بر آنچه از فرزندان وجود دارد راهنمایی می‌کند. و تدبیر یکی است و در بین آسمان و زمین و آنچه در آن‌هاست مختلف نیست. [تدبیر] متّصل است».