شکل قطره های مایعات ربطی به شکل زمین ندارد

شکل قطره های مایعات ربطی به شکل زمین ندارد :

در فیزیک، یک مادهٔ شاره یا سَیّال، یکی از حالت‌های وجود ماده است و شامل مایعات، گازها، پلاسما و تا حدی جامدات پلاستیک می‌شود. شاره ماده‌ای است که تحت اثر یک تنش برشی هر چند هم که کوچک باشد، بی وقفه تغییر شکل دهد. سایر مواد به جز مواد شاره (شاره‌ها) در این تعریف نمی‌گنجند. براساس یک تعریف جامع‌تر، شاره به ماده‌ای گفته می‌شود که تحت نیروی برشی به‌طور پیوسته تغییر شکل می‌دهد بدین معنا که تا زمانی که نیروی برشی به شاره وارد می‌گردد دائماً آن ماده تغییر شکل می‌دهد.

تمام شاره‌ها ویژگی روان شدن را دارند و بر خلاف جامدات در برابر تغییر شکل مقاومت نمی‌کنند (به اصطلاح رایج «شکل ظرفی را که در آن قرار دارند به خود می‌گیرند».) یکی دیگر از ویژگی‌های شاره‌ها چسبندگی یا لزجت می‌باشد. لزجت عامل پیوستگی ذرات شاره می‌باشد. هر چقدر شاره‌ای لزج‌ تر باشد، ویژگی‌های شاره‌گونه آن کمتر است. (مانند عسل به طور مثال سخت‌تر روان می‌گردد)

کروی بودن از نیمه سیال اجتناب ناپذیر است.
به عقیده بسیاری، استدلالی برای چرخش زمین در حقایق زیر یافت می شود:

«مواد سیال یا نیمه سیال در حالت حرکت، همیشه شکل کروی به خود می گیرند، مانند باران، تگرگ، شبنم، جیوه و سرب ذوب شده، که با ریختن از ارتفاع زیاد، مانند ساخت گلوله های کوچک، تبدیل می شود. به توده های کروی تقسیم شده است.”

(در نظر کروی گرایان) شواهد فراوانی از زمین‌شناسی وجود دارد که نشان می‌دهد زمین یک جرم سیال یا نیمه سیال بوده است و بنابراین نمی‌توانست بدون کروی شدن به حرکت در فضا ادامه دهد.

در وهله اول، در پاسخ به موارد فوق، همیشه کروی بودن تگرگ رد می شود. در معاینه بلافاصله پس از طوفان تگرگ یا در طی آن، توده‌ها انواع مختلفی از آنها را نشان می‌دهند و تعداد بسیار کمی کاملاً کروی هستند. باران و شبنم را نمی توان به خوبی در طول ریزش آنها بررسی کرد، اما وقتی روی سطوح سخت به مقدار اندک می ایستند، عموماً کروی به نظر می رسند که صرفاً نتیجه “جذب انسجام” است. همان جیوه; و در رابطه با تشکیل شات، با ریختن سرب ذوب شده از بالای یک برج بسیار مرتفع در آب سرد، این اشتباه است که تصور کنیم همه یا حتی بخش زیادی از آن به توده های واقعاً کروی تبدیل می شود. از بیست تا پنجاه درصد. توده های تشکیل شده بسیار نامنظم هستند و باید برای ذوب مجدد به بوته بازگردانده شوند. علاوه بر آن می توان اشاره کرد، در عملکرد آن محدود شده است.

عمل آن محدود به مقادیر کم ماده است. اگر در ساخت شات، اجازه داده شود فلز ذوب شده در توده های چند اونس یا پوندی بریزد، به جای تقسیم شدن (با ریختن از طریق غربال یا “کلندر” با سوراخ های کوچک) به ذرات با وزن تنها چند دانه، هرگز به شکل کروی نخواهد بود. با این فرآیند نمی توان عکسی به قطر اینچ ایجاد کرد. گلوله های حتی نیم اینچی را فقط می توان با ریختن فلز در قالب های کروی ساخت. در کشورهای گرمسیری، باران، به جای اینکه به صورت قطره‌ای یا گلبول‌های کوچک ببارد، اغلب به صورت توده‌های بزرگ نامنظم یا فوران‌هایی می‌بارد که هیچ تقریبی به کرویت ندارند. به طوری که آشکارا ناعادلانه است که در مورد توده های بزرگی مانند زمین تصدیق کنیم که فقط به بخش های کوچک یا چند دانه ماده متصل می شود.

طبق تعریف کروی گرایان :  بدون انکار این که زمین، در دوره‌ای سابق، یا زمانی که برای اولین بار وجود داشته، در حالت خمیری یا نیمه سیال بوده است، لازم است بدون شک ثابت کنیم که در فضا حرکت می‌کند یا این که نتیجه‌گیری شود که بنابراین کروی بودن زودرس است و بسیار غیر منطقی است. همچنین باید ثابت شود که بر محورها حرکت می کند، یا به همان اندازه با تمام اصول استدلال مخالف است که تأیید کنیم که استوا از قطر قطبی بزرگتر است، زیرا نتیجه اجتناب ناپذیر نیروی گریز از مرکز تولید شده توسط چرخش محوری یا روزانه آن است. فرض چنین شرایطی توسط کله اسحاق نیوتن، همانطور که در هنگام صحبت از اندازه گیری قوس های نصف النهار دیدیم، بر خلاف شواهد بود، و منجر به یک “مغز از ریاضیات” شد، مانند فلاسفه.

در مجموع،  به طور کامل به عنوان استدلالی برای چرخش زمین شکست می خورد. ثابت شده است که حرکت محوری و مداری وجود ندارد، و بنابراین، هر استدلالی که بر اساس آنها بنا شده باشد و آنها را به عنوان حقایق لحاظ کند، لزوماً مغالطه است.

زمین هیچ حرکت محوری یا مداری ندارد

اثبات زمین ثابت و ایستاده با دین و علم

مستند قوی سیاه / اثبات علمی زمین تخت