چگونگی حرکت در مدار زمین – زمین چگونه در مدار حرکت می کند

چگونگی حرکت در مدار زمین / “اثبات”  دیگری از چرخش زمین را باید در این واقعیت یافت که دریانوردان با دریانوردی مداوم به سمت شرق یا غرب، در جهت مخالف به خانه باز می گردند. این “پیمایش مداری زمین” نامیده می شود. دوباره یک فرض مطرح است، یعنی اینکه در کره زمین، یک کشتی می‌تواند به حرکت خود به سمت شرق ادامه دهد و از غرب به خانه بازگردد، و بالعکس. اما هنگامی که از این فرآیند یا روش آگاهی به دست آید، مشاهده خواهد شد که مانند یک کره می توان به راحتی دور یک صفحه نیز حرکت کرد.

در نمودار زیر، شکل. الف، اگرN نشان دهنده مرکز شمالی باشد، که در نزدیکی آن “قطب مغناطیسی” قرار دارد. پس چندین فلش با علامت A، S، همه به سمت شمال هستند؛ و آنهایی که E، W علامت گذاری شده اند، همه به سمت شرق و غرب هستند. از نمودار مشخص است که A، S، جهات مطلق هستند – شمال و جنوب.

اما E، W، شرق و غرب فقط نسبی ، یعنی جهات قائم به شمال و جنوب هستند. اگر اینطور نبود، خط N، A، S را به عنوان نشانه در نظر بگیرید.

نصف النهار گرینویچ، و W، E، در آن نصف النهار به عنوان شرق و غرب، در حرکت به سمت غرب به نصف النهار 3، 4، N، کشتی که با فلش 1، 2 نشان داده می شود، با نصف النهار 3، 4، N بسیار بیشتر از 90 درجه زاویه خواهد داشت و اگر به حرکت در همان خط مستقیم 2، 1، 5 ادامه دهد، از مرکز N دورتر و دورتر می شود، و بنابراین هرگز نمی تواند یک مسیر متحدالمرکز با شمال را تکمیل کند.

با این حال، شرق و غرب جهت هایی نسبت به شمال و جنوب هستند. پس، دریانوردی که به نصف النهار 3، 4، N می رسد، باید سر کشتی خود را در جهتی که با فلش 6، 7 نشان داده شده است بچرخاند و به این ترتیب همچنان سر کشتی را به سمت مدار نگه دارد، یا در زوایای قائم به سمت شمال و جنوب، در طول به نصف النهار 90 درجه از N، A، S خواهد رسید، زمانی که سر کشتی در جهت E، W، 8 باشد.با ادامه مسیر 90 درجه بیشتر مسیر او E, W, 9 خواهد بود.همین مسیر ادامه یافته در 90 درجه بعدی به E, W, 10 تبدیل می شود و با عبور از 90 درجه دیگر کشتی دوباره به نصف النهار گرینویچ N, A, S رسیده و سپس یک دایره را کامل کرده است.

بدیهی است که حرکت دریانوردی به سمت غرب یا در یک مربع جهت به سمت مدار، هنگام عبور از یک نصف النهار به نصف النهار دیگر، مسیر لزوماً باید یک قوس دایره ای باشد. مجموعه ای از کمان ها در تکمیل یک گذر 360 درجه یک مسیر دایره ای متحدالمرکز با قطب مغناطیسی تشکیل می دهند و لزوماً روی یک سطح صاف، کشتی را از شرق به خانه می آورد. و برعکس، کشتی در حال حرکت به سمت شرق، جز بازگشت از غرب نمی تواند کاری انجام دهد.

با یک میز گرد و ثابت کردن یک پین در مرکز برای نشان دادن قطب مغناطیسی، تصویر بسیار خوبی از ناوبری یک هواپیما مشاهده می شود. به این پین مرکزی یک  نخ را که به هر فاصله ای به سمت لبه میز کشیده شده است وصل کنید.

این نخ ممکن است نشان دهنده نصف النهار گرینویچ باشد که به سمت شمال و جنوب امتداد دارد. اگر اکنون یک مداد یا شیء دیگر در هر فاصله ای بین مرکز و محیط میز در عرض یا در زوایای قائم به نخ قرار گیرد، نشان دهنده کشتی است که در شرق و غرب ایستاده است. حالا مداد و نخ را با هم در هر دو جهت حرکت دهید، مشاهده می شود که با نگه داشتن کشتی (یا مداد)،به صورت مربعی به ریسمان، باید دایره ای را در اطراف مرکز مغناطیسی توصیف کرد و به نقطه شروع در خلاف جهتی که برای اولین بار در آن حرکت کرده است بازگردد.

اگر در نظر داشته باشیم که واقعاً منظور از دریانوردی به شرق یا غرب چیست، که عملاً نه بیشتر و نه کمتر از نگه داشتن سر کشتی در زوایای قائمه با نصف النهارهای مختلف است، هیچ مشکلی وجود نخواهد داشت. درک اینکه چگونه مسیر پیمایش مداری محیط دایره ای است که شعاع آن عرض جغرافیایی یا فاصله کشتی از مرکز یک صفحه است. اما اگر علاوه بر این، حقایق پیشرو مرتبط با موضوع مورد توجه قرار گیرد، مشاهده می شود که دور زدن کره زمین توسط مدار دریانوردان غیرممکن است. به عنوان مثال، مشخص است که “عقربه میل نما” افقی یا بدون “شیب” در استوا است. و اینکه “شیب” در قایقرانی شمال و جنوب افزایش می یابد: و در مرکز مغناطیسی بیشترین میزان است.

اگر C، شکل. ب، نشان دهنده عقربه میل نما در “استوا” یک کره است. یک بررسی ساده از نمودار کافی است تا نشان دهد که عقربه C نمی تواند افقی و در عین حال به سمت قطب شمال N باشد. اگر یک کشتی به سمت شرق یا غرب در استوا حرکت می کرد که قطب نما افقی است، بدیهی است که انتهای شمالی یا جنوبی آن دایره ای را در آسمان توصیف می کند که مساوی دور زمین در خط استوا است- همانطور که توسط D، E، F نشان داده شده است.

اگر هر شی کوچکی برای نشان دادن یک کشتی در خط استوای یک کره مصنوعی و در زوایای قائم با خطوط نصف النهار قرار گیرد، نمی تواند غیر از آنچه در بالا ذکر شد باشد؛ و اینکه این دو واقعیت که قطب نما همیشه به سمت قطب است و در عین حال روی استوا بدون شیب قرار دارد، نمی توانند در یک کره وجود داشته باشند. آنها در طبیعت همزیستی دارند و به خوبی مشخص شده اند و به راحتی این کار را ثابت می کنند، بنابراین زمین نمی تواند یک کره باشد. آنها می توانند در یک صفحه با یک منطقه شمالی یا مرکزی همزیستی کنند:

آنها بدون شک در کنار هم هستند، بنابراین بدون شک زمین یک صفحه است. بنابراین، تا اینجا، از این واقعیت که یک کشتی در حال حرکت به سمت غرب از شرق به خانه می آید، و بالعکس، که دلیلی بر چرخش زمین است، صرفاً نتیجه ای است که با صفحه بودن آن سازگار و به آن وابسته است. کسانی که معتقدند به دلیل دور زدن آن یک کره است، استدلالی دارند که منطقاً ناقص و مغالطه است. هنگامی که به شکل قیاسی قرار می گیرد، این امر بلافاصله دیده می شود:

در کنار هم وجود دارند، بنابراین، بدون شک زمین یک سطح (مسطح) است. بنابراین، تا اینجا، از این واقعیت که کشتی در حال حرکت به سمت غرب از شرق به خانه می آید، و بالعکس ، که دلیلی بر چرخش زمین است، صرفاً نتیجه ای است که با هواپیما بودن آن سازگار است و به آن وابسته است. کسانی که معتقدند به دلیل دور زدن آن یک کره است، استدلالی دارند که منطقاً ناقص و مغالطه است. هنگامی که به شکل قیاسی قرار می گیرد، این امر بلافاصله دیده می شود:

• فقط یک کره را می توان دور زد.
• زمین دور زده شده است.
• بنابراین – زمین یک کره است.

نشان داده شده است که می توان یک سطح را دور زد و بنابراین گزاره اول یا اصلی نادرست است. و با این وجود، نتیجه به همان اندازه نیز نادرست است.

این بخش از موضوع، مصداق برجسته ای از لزوم اثبات همیشه یک گزاره با شواهد مستقیم و مستقل را ارائه می دهد. به جای نقل یک نتیجه معین به عنوان دلیلی بر آنچه قبلاً فقط فرض شده است. اما یک نظریه این روش را نمی پذیرد. و بنابراین برجستگی گونه ای – تحقیق قبل از نتیجه گیری – تنها راهی است که می تواند به حقیقت ساده غیرقابل تغییر منتهی شود. هر کس نظریه ای بیافریند یا از آن دفاع کند،  کار اعجوبه ای را مدعی  شود یا بپذیرد که دیر یا زود خلاف آن ثابت شود و فرد را اسیر خود سازد و در نظر ناظران عملی حقیر می شود.

زمین هیچ حرکت محوری یا مداری ندارد :

زمین هیچ حرکت محوری یا مداری ندارد