قاره گمشده لموریا: واقعیت یا خیال؟

بهرام اسفند 5, 1402رویداد های تازه, همه مطالبارسال دیدگاه

قاره لموریا یکی از اسرار باستانی است که هنوز هم کنجکاوی مردم از سراسر جهان را برمی انگیزد. قرن ها در تخیل مردمی زندگی کرده است،

بسیاری از افسانه ها و روایات شفاهی به آن پرداخته اند و نظریه ها و باورهای بسیاری پیرامون آن شکوفا شده است.

قاره گمشده لموریا یک اسطوره کلاسیک در فرهنگ های آفریقایی و آسیایی است.

برخی از افسانه ها حاکی از آن است که این قاره در اقیانوس هند قرار داشته و از شمال ماداگاسکار تا جاوه جنوبی امتداد دارد.

اساطیر می گوید که لموریا قاره ای بزرگ و پر رونق بود که دارای فرهنگ سطح بالا و ارواح قدرتمند بود.

اعتقاد بر این است که قاره لموریا هزاران سال پیش سوخت و در اقیانوس هند فرو رفت.

اما تاکنون هیچ مدرک مشخصی برای اثبات وجود آن یافت نشده است. این همان چیزی است که برخی از محققان را به هیچ وجه به وجود آن شک کرده است.

تاریخ لموریا مانند رشته هایی است که در زندگی بشریت در هم تنیده شده است. بسیاری از اسطوره ها و متون کهن از این قاره و مردمان آن به نام های مختلف یاد کرده اند.

که باعث شد بسیاری باور کنند که لموریا وجود واقعی دارد. بسیاری از ملوانان و کاوشگران برای اکتشاف آن در اعماق اقیانوس سفرهای تحقیقاتی انجام دادند، اما چیزی برای اثبات وجود آن کشف نکردند.

برخی از فرهنگ‌های محلی جزیره ماداگاسکار وجود لموریا را از طریق جشن‌ها و آیین‌های عمومی جشن می‌گیرند.

اعتقاد بر این است که ساکنان ماداگاسکار از ساکنان لموریا هستند.

بسیاری از آنها بر این باورند که یافتن آثاری از این قاره همچنان در آینده امکان پذیر است.

با این حال، اکثر محققان لموریا را صرفاً داستانی می‌دانند، داستان‌هایی که در طول اعصار تزیین و اقتباس شده‌اند. اعتقاد بر این است که مردم لموریا را به عنوان راهی برای توضیح پدیده های طبیعی که در آن زمان قادر به درک آن نبودند ایجاد کردند.

تنها چیزی که می توان با قطعیت گفت این است که لموریا هنوز هم برای بسیاری کنجکاوی و علاقه را برمی انگیزد. این نمادی از اسطوره های باستانی و تخیل انسان است

. اگرچه شواهد قطعی دال بر وجود آن وجود ندارد، اما همچنان در تخیل و فرهنگ ما وجود دارد. از این منظر، لموریا ممکن است فضایی حاصلخیز برای نوآوری و اکتشاف ذهنی باشد.

جایی که می‌توانیم روح ماجراجویانه و اکتشافی را که بشریت را به کاوش در جهان ناشناخته و اکتشافات علمی که ما را بر روی نقشه‌ای بزرگتر و پیچیده‌تر زندگی می‌کردند، بازگردانیم.

صرف نظر از اینکه لموریا واقعی است یا فقط یک فانتزی، نمادی از آرزوهای انسان باقی می ماند و حس کنجکاوی و تخیل را برمی انگیزد.

این بخشی از میراث فرهنگی غنی و چشم‌اندازهای آینده ما است. قاره گمشده لموریا ممکن است فقط یک داستان اسرارآمیز باشد، اما به ما می آموزد که حتی دورترین نقاط را نیز رویاپردازی و کشف کنیم.

از سوی دیگر..
در اواسط قرن نوزدهم، برخی از محققان این فرضیه را مطرح کردند که زمانی قاره ای گمشده در اقیانوس هند وجود داشته است و نام آن را لموریا گذاشتند. لموریا

نژادی از انسان ها زندگی می کردند که اکنون منقرض شده اند.

یا لموریان ها که چهار بازو و بدن های بزرگ هرمافرودیت داشتند.

با این حال، آنها اجداد انسان های مدرن و شاید هم لمورها هستند.

این ممکن است بسیار عجیب به نظر برسد، اما این ایده برای مدتی هم در فرهنگ عامه و هم در جامعه علمی شکوفا شده است.

اما هر ایده یا نظریه ای که از وجود قاره لموریا حمایت کند، بعدها توسط جامعه علمی رد شد.

اما در سال 2013، شواهدی توسط زمین شناسان فاش شد که وجود یک قاره گمشده را اثبات می کرد.

ایده لموریا دوباره مطرح شد.

ایده یک قاره گمشده برای اولین بار در سال 1864 آغاز شد، زمانی که جانورشناس و وکیل فیلیپ لوتلی اسکلتر ماوالا را تحت عنوان پستانداران ماداگاسکار نوشت.

او این مقاله را در فصلنامه علمی منتشر کرد.

اسکلتر متوجه شد که گونه‌های بسیاری از لمورها در ماداگاسکار وجود دارد، بسیار بیشتر از آفریقا و هند.

این نشان می دهد که ماداگاسکار وطن اصلی لمورها است.

اسکلاتر همچنین پیشنهاد کرد که آنچه مدتها پیش به لمورها اجازه می داد برای اولین بار از جزیره ماداگاسکار به هند و آفریقا مهاجرت کنند، زمینی است که در حال حاضر گم شده است و به شکل مثلث در زیر اقیانوس هند و اقیانوس امتداد دارد.

اسکلتر همچنین پیشنهاد کرد که این قارو لیهوری به منطقه جنوبی هند و همچنین جنوب آفریقا و همچنین استرالیای غربی رسیده و در تماس بوده است.

اما در نهایت در زیر اقیانوس غرق شد.

اسکلتر تنها کسی نبود که وجود یک قاره گمشده را فرضیه کرد، دانشمند فرانسوی اتین جفروی سنت هیلر نیز در مورد وجود یک پل زمینی که هند و آفریقا را به هم متصل می کند، نوشت.

در دهه 1860، دانشمند آلمانی ارنست هکل، آثاری را منتشر کرد که ادعا می‌کرد قاره گمشده لموریا چیزی است که به انسان اجازه می‌دهد برای اولین بار از آسیا به آفریقا مهاجرت کند.

این مبتنی بر این واقعیت است که آسیا زادگاه یا زادگاه اولیه بشریت است.
هگل در سال 1870 نوشت که قاره گمشده لموریا ممکن است مهد نسل بشر باشد.

آنجا که گفت: (فرض می‌رود که خانه یا بهشت بدوی احتمالی در لموریا باشد، که قاره‌ای استوایی است که در حال حاضر در زیر سطح اقیانوس هند قرار دارد.

به نظر می رسد وجود آن یک واقعیت مبتنی بر حقایق بسیاری در جغرافیای جانوری و گیاهی است.

بنابراین، نظریه های لموریا در سراسر قرن نوزدهم و تا اوایل قرن بیستم ادامه یافت.

وجود آن قاره در کنار افسانه کوماری کندم مورد بحث قرار گرفت، قاره گمشده ای که قرار بود در اقیانوس هند بوده و تمدن تامیل را در خود جای دهد.

Lemuria به سرعت در دهه 1940 مورد توجه بسیاری از رمان ها، فیلم ها و کتاب های کمیک قرار گرفت.

در آن زمان خیلی ها فکر می کردند که نویسندگان و کارگردانان این ایده های عجیب و غریب و تخیلی را از کجا آورده اند؟

خوب از کتاب های کهن و ادبیات تاریخی گرفته اند.

از تلوس-لموریا و آتلانتیس چه می دانید؟
حدود ۲۶۰۰۰سال پیش نژاد بشر به تکنولوژی بسیار پیشرفته ای دست پیدا کردند.نوع انسان ، حقیقت جو و صادق بود و به نوعی عصر طلایی بشر به شمار میرفت.در آن زمان شکل زمین بسیار متفاوت بود و همچنین شکل و شمایل انسان های روی زمین.

سرزمین مادری بشر سرزمین لموریا Lemuria بود و مرکز اصلی آن کشور عظیمی به نام تلوس Telos.

در کنار آنها آتلانتیس Atlantis قاره ای بزرگ با تمدنی بی نهایت فراتر از آنچه تصور کنید رقیب علمی لموریا بود.

مردم زمین اگرچه بسیار پیشرفته بودند اما هنوز قدرت سفرهای فرا زمینی را نداشتند…تا اینکه یک شب مردم تلوس شاهد فرود آمدن سفینه های عظیم و درخشانی از آسمان بودند.

بزرگترین تاریخ شناس و دانشمند تلوس زنی بود به نام بانوی خورشید Lady of the SUn. او به فرمان پادشاه لموریا به استقبال مهمانان فرا زمینی رفت. این مردمان سیاره ی ونوس Venus(زهره) بودند که برای تبادل علم و دانش و با پیام دوستی به زمین آمده بودند.

مردم زهره با مردم زمین قراردادهای تجاری بستند و عصر جدیدی روی زمین شروع شد…اما دیری نپایید که راهبان و مذهبیان آن دوره تمدن را به انحراف کشیدند.آزمایشهای اتمی و ژنتیکی سبب به هم ریختن کدهای ژنتیک (DNA) شدند و موجودات وحشتناک و خطرناک زمین را اشغال کردند…رحم و دوستی و صداقت از زمین رخت بر بست و انسانها مطیع امیال و شهوات زشت خود شدند.

زمین به اواخر عصر طلایی خود نزدیک شده بود و دوره ای که قابل مقایسه با زمان فعلی ماست باید به پایان می رسید.گناهای بشر به صورت ویرانی و طوفان و سیل بر زمین نازل شدند تا سیاره را به دوره ای بالاتر صعود دهند.

بانوی خورشید از مردم ونوس درخواست کمک کرد.آنها تصمیم گرفتند که فقط انسانهای پاکی را که باقی مانده اند با سفینه های خود نجات داده و به زهره ببرند و مردم نادان و ناآگاه را باقی بگذارند تا هلاک شوند زیرا به اندازه ی کافی پیامبر و بشارت دهنده به آنها فرستاده شده بود و آنها راه کثیف خود را عوض نکرده بودند.

سفینه های ونوس زمین را به همراه انسانهای پاک ترک کردند در حالیکه مردم زمین با عصبانیت فریاد بر می آوردند که این انصاف نیست.

پیش از رفتن – دختر خورشید و دانشمندان ونوس تمام اسرار بشریت و دانشهای موجود را روی الواح فلزی ( از جنس تلونیوم Telunium) که هرگز از بین نمی رود برای بشر آینده باقی گذاشتند که هم اکنون زیر آب هستند و شاید در سالها ی آتی کشف شوند.

با رفتن سفینه ها تمام دانش و تمدن بشر از جمله قدرت پرواز-نامرئی شدن-تله پاتی و …. هم از بین رفتند و قاره ی عظیم آتلانتیس و لموریا به همراه ساکنینش به قعر آبها فرو رفتند.

منبع : ترجمه ی بخشی از مقدمه ی کتاب ؛ اسرار خفته در مکانهای مخفی ؛ نوشته ی جرج هانت ویلیام سن می باشد. این کتاب از مشهورترین و پر فروشترین کتابهای تاریخی و علمی غرب است که اسرار بسیاری را افشا کرده است.متاسفانه به زبان فارسی موجود نیست و نسخه ی انگلیسی آن کمیاب می باشد. Secret Places of The Lion by George Hunt Williamson

اطلاعات جنبی راجع به این مبحث:

لموریا در زیر آبهای اقیانوس پاسیفیک در نزدیکی قاره ی آمریکای شمالی کنونی قرار دارد. تمدن لموریا افسانه نیست بلکه توسط باستان شناسان کشف شده و باقی آن به زودی کشف خواهد شد.

سنگ نوشته ای از مونام بزرگترین تمدن لموریا مو MU بوده است که در ایالت آریزنا Arizona در آمریکای شمالی واقع شده و سنگ نوشته ها و معابد آن از زیر خاک بیرون آورده شده است.

آتلانتیس سالها پیش توسط باستان شناسان شناسایی شد و همه ی تحقیقات نشان داد که این قاره در عرض چند ساعت و ناگهانی غرق شده است.برخی از نجات یافته گان با کشتی خو را به سواحل مصر کنونی رساندند و این اخبار از آنها به حای مانده است

این عکس بخشی از سرزمینهای غرق شده را در زیر اقیانوس نشان میدهد که می تواند متعلق به آتلانتیس یا مو باشد. تمدن آتلانتیس اولین بار به طور جدی توسط مردی معمولی به نام ادگار کایس شناسایی شد.مردم آتلانتیس به گفته ی خودش با او تماس گرفته و مکان قاره را مشخص کرده و اطلاعات جالبی را فاش کردند.پیش از آن افلاطون Plato فیلسوف مشهور یونانی به این قاره اشاره کرده بود.(به کتاب مکانهای اسرار آمیز جهان مراجعه شود.)

جزیره ایستر Easter Islandبخشی از تمدن مو است که از آب بیرون مانده است.مجسمه های عجیب و غول آسای این جزیره هزاران توریست را مبهوت خود کرده.

به نظر می رسد قاره ی آتلانتیس حدود 500 هزار سال پیش برای اولین بار در اقیانوس اطلس نمایان شده است، از حدود 12 تا 15 هزار سال پیش به عنوان یک قاره ی علم گرا، تحقیقاتی و هنری به اوج خود رسیده است. بر خلاف آن «لموریا» (قاره ای دیگر در اقیانوس آرام) دارای پایه و اساس مذهبی قوی بوده که ریشه در فرهنگ مردم آن داشته است. لموریا به خاطر یک سری حوادث طبیعی توسط مادر طبیعت ویران شد، ولی آتلانتیسی های جاه طلب در نتیجه ی برخورداری از دانش انرژی اتمی و فیزیک هسته ای به دست خودشان نابود شدند.

بر اساس یافته های جدید، وقتی قسمت عمده ی قاره با انرژی الکترومغناطیسی محو شد، اکثریت ساکن آن به جز تعداد اندکی که به سوی بخش هایی از اسپانیا و مصر و یوکاتان در مکزیک گریختند، کشته شدند.

1: در سال 1970 هرمی توسط دکتر «رمی براون» در سواحل «باهاماس» کشف شد. دکتر براون با چهار خواص دیگر جاده، گنبده ها، ساختمان های مستطیل شکن، ابزارهای فلزی نامشخص و مجسمه ای پیدا کردند که به مجسمه ی کریستال اسرار آمیز تکیه کرده بود که دارای هرم های مینیاتوری بود. ابزارهای فلزی و کریستال ها برای آنالیز شدن به دانشگاهی در فلوریدا منتقل شدند. چیزی که کشف شد این بود که کریستال ها انرژی عبور داده شده از میان خود را تقویت می کردند!

2: جاده ها و ساختمان های مخروبه؛ که در سواحل جزیره ی «بیبینی» در سال 1960 توسط عکس ها و گزارش های منتشر شده از سفر تحقیقاتی دکتر «مانسون» پیدا شده اند.

همچنین عکس های مشابهی از مخروبه های زیر آب در باهاماس گرفته شده است. از مخروبه های مشابهی نیز در مراکش عکس گرفته شده که 50 تا 60 فوت زیر آب است.

3: هرم عظیمی با یازده اتاق در اعماق ده هزار فوت زیر آب در وسط اقیانوس اطلس به کریستالی بسیار بزرگ در بالای آن گزارش شده است. (توسط تونی بلنک)

4: گزارش 1977 مربوط به یک هرم بزرگ یافته شده در کایسال باهاماس، حدود 150 فوت زیر آب.
هرم تقریبا حدود 650 فوت ارتفاع داشت. به طور اسرارآمیزی آبی که آنجا را احاطه کرده بود، توسط آب جوشان سفیدی که از سوراخ های موجود در هرم بیرون می زد؛ روشن می شود و به وسیله ی آب سبز رنگی احاطه شده بود؛ درحالی که در همه جای اقیانوس سیاهی بود.

5: یک شهر غرق شده حدود 400 مایلی پرتغال به وسیله ی فردی روسی به رهبری «ادریس استورا» کشف شد؛ با ساختمان هایی که از سیمان و پلاستیک خیلی محکم ساخته شده بود.

او گفته است که بقایای خیابان ها نشانگر این است که از مونوریل ها برای حمل و نقل استفاده می کردند. اون همچنین مجسمه ای را از آنجا بیرون آورده است.

آتلانتیس سه فاجعه بزرگ در تاریخچه ی خود داشته است؛ اولی حدود 500 هزار سال پیش، دومی حدود 25 هزار سال پیش و سومی که تمدن آن ها را نابود کرد حدود 12 هزار سال پیش بود.

انحراف قطبی موجب فشار آوردن بر قوه ای از زمین می شود و جا به جایی در سیاره زمین سبب بروز شکافی در بین قاره ها می شود، لموریا و آتلانتیس هر دو به علت کج شدن قطبین غرق شدند و در نتیجه آن سطوح وسیعی از زمین به اعماق آب فرو رفت.

ساکنین آتلانتیس انرژی الکترومغناطیس و جاذبه ای را آزمودند که یکی از دلایل اصلی این ویرانی بوده است. انحراف قطبی می تواند سبب فوران آتشفشان ها، زلزله و سبب مهاجرت یا پراکندگی جزیی در جمعیت ها بشود، اما این انحراف بزرگترین فاجعه در تاریخ زمین بود.

زندگی در اتلانتیس

فرضیه های بسیار زیادی در مورد نحوه ی زندگی آتلانتیسی ها وجود دارد. ما می دانیم که آن ها اساسا از لحاظ طبقاتی به دو طبقه تقسیم می شدند.

شهروندان متمول و برده ها. البته آنان قانون گذاران و انجمن های مخلتفی از مهتران و مشاوران داشتند که همه آن ها شامل طبقه شهروندان بودند. اکثر آن ها نسبتا متمول بودند. شاید قسمت عمده ی حقیقت این بود که طبقه بردگان نیز وجود داشتند. جالب است با برده ها خوش رفتاری می شد و به هوش آن ها احترام گذاشته می شد. در حقیقت طبق استاندارد امروزی آنان جزء طبقه متوسط محسوب می شدند و بعضی از آن ها ثروت سرشار داشتند. آتلانتیس یک تمدن سهل گیر بود و همه در نعمت های آن شریک بودند.

ساکنین قاره ی گم شده دارای طول عمر 800 ساله بودند و قد آن ها حدود 250 تا 370 سانتی متر بود. ممکن است فکر کنیم این افراد غول پیکر زایده ی تخیل باشند اما باستان شناسان هنگامی که بیش از دوازده اسکلت با قدی حدود 250 تا 370 سانتی متر را در مکان های مختلف در سراسر جهان پیدا کردند، شوکه شدند.

زندگی در اتلانتیس

علاقه آتلانتیسی ها به فرهنگ و هنر در زندگی آنان تاثیرات ویژه ای داشت. آن ها همچنین در زمینه تکنولوژی بسیار پیشرفته بودند. پیشرفت چشمگیری که وقتی از کنترل خارج شد، آنان را به نابودی کشاند مردم قاره گمشده زمانی به دنبال کارهای خلاقانه مانند فلسفه، نویسندگی، مجسمه و پیکره سازی و نقاشی بودند. اما به تدریج به سوی صنعت گرایش پیدا کردند و به شدت مادی و تجاری شدند.
آن ها در زمینه تکنولوژی آن قدر پیشرفته بودند که امروزه حتی انسان ها نمی توانند رویای آن را بپرورانند. به عنوان مثال آتلانتیسی ها کامپیوتری را به کار می بردند که نه تنها اطلاعات را در حافظه اش نگهداری می کرد بلکه بر اساس منطق استقرایی و قیاسی قضاوت های ملموسی انجام می داد. به علاوه قسمت عظیمی از تکنولوژی آنان به بررسی صور مختلف انرژی اختصاص داشت. آنان نیروی جاذبه را مهار کردند و به طور تجربی و تفریحی نیروی الکترومغناطیسی را آزمودند و با به کارگیری کریستال های بزرگ و کوچک از آن ها برای متمرکز کردن انرژی استفاده کردند.

متاسفانه بسیاری از دانش و اطلاعات آنان از نظر ما برای همیشه از دست رفته است. آنان همچنین قدرت اتمی و نیروهای رادیواکتیو را در اختیار داشتند.

بسیاری از نظریه پردازان معتقدند که آتلانتیس محل تجمع مهاجرانی از فرا زمین، بود. شاید چون متعلق به سیاره دیگری بودند می دانستند که چگونه از میدان جاذبه زمین استفاده کنند. آنان اتومبیل های هوایی داشتند، ماشین هایی با نیروی هسته ای و دستگاه هایی داشتند که تمام شهر را سرد یا گرم می کردند. آنان در مورد اتمسفر اطلاعات زیادی داشتند که قادر بودند توسط ماشین های یونیزاسیون قدرتمند اتمسفر را کنترل کنند. آنان کسانی بودند که راه ورود به مثلث برمودار را ساختند. همچنین قادر بودند وضعیت آب و هوا، زلزله و فوران آتشفشان ها را کنترل کنند.

آتلانتیسی ها باغ ها و آبراهه های حیرت انگیزی تقریبا شبیه به یک سیستم کانال،داشتند که از میان و اطراف بسیاری از شهر ها عبور می کرد. خانه ها و ساختمان های عمومی آنان از لحاظ زیبایی فوق العاده چشمگیر بود. عده ی زیادی در ساختمان های هرمی شکل زندگی می کردند. آتلانتیسی ها همچنین ماشینی برای تجدید حیات بدن داشتند، به وسیله ی عبور انرژی الکترومغناطیس از درون کریستال ها آن را به کار می بردند که در طول عمر تاثیر به سزایی داشت، چنانکه قبلا گفته شده طول عمر در آتلانتیس معمولا خیلی زیاد بود. به علاوه آنان از این ماشین برای تشخیص علت بیماری استفاده می کردند. مریض ها به تالاری منتقل می شدند و ماشین می توانست اورای (یک نوع بیماری) شخص را بخواند و با اشعه ایکس مغناطیس عکس بگیرد.

از اندام های مصنوعی در هنگام نیاز برای پیوند استفاده می شد اما در پایان، هنگامی که تمدن آنان به تباهی کشیده شد، به روشی باورنکردنی و خطرناک شروع به آزمایش بر روی حیوانات و انسان ها کردند حتی به جایی رسیدند که سعی داشتند انسان و حیوان را به هم بیامیزند.

همچنان که زمان به پیش می رفت، آتلانتیسی ها از فناوری خود نه تنها برای بهبود و جوان ماندن بلکه برای بدست آوردن قدرت بیشتر استفاده می کردند.

از آنجا که همه چه کوچک و چه بزرگ طمع داشتند تا توانایی خود را افزایش دهند؛ آنان نیز شروع به استفاده از کریستال ها برای تقویت فناوری خودشان و مبادلاتی برای دست یافتن به چیزهایی بهتر و بزرگتر کردند. به نظر می رسد بعد ها از قدرت کریستال برای اهداف نظامی و ویرانگر استفاده کردند.

آتلانتیس گمشده

آتلانتیس گمشده یا شهر گمشده یا آتلانتیس – همانطور که در برخی منابع ترجمه شده است –

دانشمندان همیشه به وجود آتلانتیس گمشده در مقطعی اعتقاد داشتند.

اعتقاد بر این بود که این منبع قدرت بر روی زمین است، و قبل از ناپدید شدن به دلایل مرموز، برای دوره های طولانی بر جهان حکومت می کرد.

این قاره از زمانی که افلاطون در توصیف خود از اتوپیا (Utopia) در مورد آن صحبت کرد، به عنوان یک افسانه باقی مانده است.

مردم در طول اعصار بر این باور بودند که این قاره فقط یک قاره خیالی است که توسط افلاطون یا یکی از فیلسوفان قبل از او فرض شده است. تا برخی از داستان های عجیب یا تخیلی خود را بر روی آن بسازند.

حقیقت در مورد شهر تروا.
اما با اکتشافات جدید که مهمترین آنها شهر افسانه ای تروا است که نوشته ها و شعرها در اطراف آن گسترش یافته است.

که به جنگ ها و درگیری های عده ای از یونانیان پیرامونشان می پرداخت. و همچنین آثار باستانی یافت شده در اعماق دریای مدیترانه و اقیانوس اطلس

این باور شروع شد که آتلانتیس گمشده یا شهر واقعی است و در نتیجه یک سیل عظیم یا یک زلزله ویرانگر ناپدید شده است.

در حالی که برخی در وجود این شهر یا جزیره تردید دارند. این به این دلیل است که وقوع زلزله منجر به از دست دادن جزیره بزرگی به اندازه توصیف شده در رمان ها می شود، و یا در زمان حضرت نوح به زیر آب رفته است.

طوفان حضرت نوح علیه السلام

آتلانتیس گمشده
باید قاره های دیگر را تحت تأثیر قرار می داد، که دانشمندان نمی توانند در مکان های پیشنهادی حضور آتلانتیس ثابت کنند.

_منبع با ذکر شهر آتلانتیس و روایات
ذکر آتلانتیس از طریق سه روش مختلف که در دست نوشته های باستانی مشاهده می شد به دوران مدرن رسید.

علاوه بر توصیف افلاطون از این شهر، اگرچه زمانی که در مورد برخی از خدایان یونان صحبت می کرد، در آن تخیل وجود داشت.

همچنین یک دست نوشته مصری باستان نشان می دهد که یکی از فراعنه از یکی از وزرای خود خواسته است که یک سفر دریایی به غرب انجام دهد. برای جستجوی سرنوشت آتلانتیس گمشده یا شهر گمشده.

در حالی که برخی از نقشه های قدیمی که در میان دارایی های برخی از سلاطین امپراتوری عثمانی یافت شد، حاوی جزیره ای در دریای سرخ بود که در نقشه های امروزی وجود ندارد.

اعتقاد بر این است که آنها همان نقشه هایی هستند که کلمب مسافر معروف برای کشف جهان به آنها تکیه کرده است.

داستانهایی که افلاطون برخی از آنها را نقل کرده است می گوید که آتلانتیس گمشده کشوری توسعه یافته بود. از این رو معابد عظیم و کاخ های مجلل ساخت و چندین تمدن دیگر شرقی و غربی را فتح کرد.

ساکنان آتلانتیس
ساکنان شهر آتلانتیس دانش و تخصص هنری داشتند که آنها را قادر می ساخت شاهکارهای معماری بی سابقه ای بسازند. برجسته ترین آنها سه معبد مدور بود که نشانه بارز این تمدن به شمار می رفت.

اما او دچار یک بلای طبیعی شد که منجر به ناپدید شدن او شد. این همان چیزی بود که فراعنه را که از قدرتمندترین کشورها در آن عصر بودند، بر آن داشت تا لشکرکشی برای جستجوی او بفرستند.

برخی از آثار ساخته شده از کریستال کوارتز در پایین اقیانوس اطلس پیدا شده است. این یکی از محتمل ترین مکان ها برای غرق شدن آتلانتیس است.

این ابزارها دقیقاً شکل می‌گرفتند، یعنی توانایی و ابزار پیشرفته‌ای برای شکل دادن به این ماده فوق‌العاده سخت و دشوار را داشتند.

اما در نتیجه اکتشافات متعدد زنجیره های سنگی، جاده ها و اهرام در کف اقیانوس اطلس یا دریای مدیترانه، بسیاری از دانشمندان کاملاً مطمئن شده اند که آتلانتیس در جایی پنهان شده توسط تاریکی اقیانوس وجود دارد.

دیگر بر کسی پوشیده نیست که یک قاره یا چندین جزیره که مملو از زندگی بودند در نتیجه یک زلزله ویرانگر زیر آب رفته اند.

آتلانتیس گمشده
داستان ها در تعیین زمان واقعی که تمدن آتلانتیس در آن وجود داشته است متفاوت است.برخی می گویند که این تمدن 10000 سال پیش، 9000 سال یا حتی 5000 سال پیش بوده است.

اما آنها موافق هستند که با هر دو تمدن یونانی و فرعونی معاصر بوده اند، به دلیل نسخه های خطی موجود در آثار این دو تمدن. او ممکن است در یک اتحاد یا در هر زمان معین با آنها اختلاف داشته باشد.

_محل غرق شدن و دلیل ناپدید شدن تمدن آتلانتیس
از زمانی که توصیف جزیره آتلانتیس تا به امروز ظاهر شد، بسیاری از دانشمندان و محققان به دنبال تعیین محل غرق شدن آن بودند.

یا به دلایلی تمدن آتلانتیس به طور کامل ناپدید شد و چیزی از آن به دوره های بعدی نرسید.

بر اساس بررسی نوشته های افلاطون، کارشناسان پیشنهاد کردند که این جزیره در وسط دریای مدیترانه پیدا شده است.

ممکن است در طوفان بزرگ در زمان مولای ما نوح علیه السلام غرق شده باشد که برخی مطالعات تأیید می کند که تمام زمین را زیر آب برده است.

بقایای معابد در اعماق اقیانوس

برخی از صخره‌های مستطیل شکل شبیه به دیوار در پایین دریا در جنوب سواحل اسپانیا کشف شد. این امر باعث شد تعدادی از محققان بر این باورند که این معبد متعلق به بخشی از معبد عظیمی است که افلاطون در توصیف شهر گمشده از آن صحبت کرده است.

برخی اکتشافات جدید نیز وجود اهرام مشابه اهرام فراعنه را در جزیره آزور که در سواحل پرتغال قرار دارد نشان داد.

این همان چیزی است که برخی از محققان را به این فرضیه رساند که لاجوردها بقایای جزایر غرق شده آتلانتیس هستند.

یک ملوان جزیره عجیبی را کشف کرد که به طور ناگهانی در سواحل باهاما در اقیانوس اطلس در سال 1968 ظاهر شد. این همان چیزی است که یک ستاره شناس قبلاً وجود خواهد داشت.

در تنگه جبل الطارق یک جزیره گلی غرق شده به نام اسپارتال وجود دارد و برخی معتقدند که همان شهر یا آتلانتیس گمشده است.

اما برخی افراد در این مورد تردید دارند، زیرا روایات می گویند که آتلانتیس حداکثر 4 تا 5 هزار سال پیش ناپدید شده است. اما اسپارتل 11500 سال پیش در دریا شیرجه زد.

برخی از محققان توجه خود را بر منطقه بین سوریه و قبرس متمرکز می کنند که مشهورترین آنها محقق آمریکایی سامارست است.

چه کسی ادعا کرد که قبرس بخش باقی مانده از جزایر گمشده آتلانتیس است. در حالی که دیگری غرق شد. شواهدی از مجتمع های غرق شده در عمق 1500 متری سواحل قبرس وجود دارد.

آیا آتلانتیس همان ایرلند است؟
برخی از محققان بر این باورند که آتلانتیس گمشده همان ایرلند است که به دلیل شباهت زیاد شکل بین آنها بر اساس نقشه های معروف این جزیره است. این نظر توسط هیچ اکتشاف باستان شناسی که ایرلند را به شهر گمشده مرتبط می کند تأیید نشد.

از افلاطون تا به امروز، رمان های متعددی منتشر شده است که در مورد زندگی مجلل و شخصیت های خیالی که در آن زندگی می کردند صحبت می کنند.

چندین فیلم نیز تولید شد که برخی از آنها انیمیشنی بودند که بعدها به سریال کارتونی تبدیل شدند. برخی از شخصیت های آتلانتیس مورد علاقه بسیاری از کودکان در سراسر جهان قرار گرفته اند.

تعدادی کتاب علمی نیز در مورد شواهدی از وجود امپراتوری از دست رفته منتشر شده است. بسیاری از اکتشافات اخیر با هدف دستیابی به پیوندی بین آنها و آتلانتیس، از جمله اهرام کوارتز که اخیراً در پایین اقیانوس اطلس پیدا شده اند، هنوز تحت مطالعه هستند.

شاید یافتن پاسخی برای یک سوال: چه کسی تمام آن آثار و آثار کشف شده در اعماق اقیانوس را ساخته است، ممکن است به کشف سرنوشت آتلانتیس منجر شود؟ یکی از مهمترین رازهایی که محققان و علاقه مندان به چیزهای مرموز و عجیب را به خود جذب می کند!!

پرینت 🖨 تبدیل به PDF📄