چند واقعیت از فریب در جاذبه و قانون گرانش

چند واقعیت (بهتر است بخوانید تناقضات مدل کروی) از فریب در جاذبه و قانون گرانش – همه ما قانون را تصویب شده میدانیم اما جاذبه زمین در مدرسه یاد داده اند چطور؟. اما به غیر از اطلاعاتی که در ذهنمان گذاشته شده است، ما واقعاً در مورد جاذبه چه می دانیم؟ چرا فقط به معلمان مدرسه اکتفا می کنیم؟ بیایید دانش خود را تازه کنیم …

واقعیت شماره یک جاذبه و قانون گرانش

تمثیل معروف سیبی که بر سر نیوتن افتاد را همه می دانند. اما واقعیت این است که نیوتن قانون گرانش جهانی را کشف نکرد، زیرا این قانون به سادگی در کتاب او “اصول ریاضی فلسفه طبیعی – Mathematical Principles of Natural Philosophy” وجود ندارد. در این اثر نه فرمولی وجود دارد و نه قانونی که هر کسی بتواند خودش آن را ببیند. علاوه بر این، اولین ذکر ثابت گرانشی فقط در قرن 19 ظاهر شد و بر این اساس، فرمول نمی توانست زودتر ظاهر شود. به هر حال، ضریب G که نتیجه محاسبات را 600 میلیارد بار کاهش می دهد، هیچ حس فیزیکی ندارد، و برای پنهان کردن تناقضات معرفی شده است.

واقعیت شماره دو جاذبه و قانون گرانش

اعتقاد بر این است که کاوندیش (Cavendish) اولین کسی بود که تظاهرات کرد جاذبه گرانش یدر دیسک های آزمایشگاهی، با استفاده از تعادل پیچشی – یک راکر (rocker) افقی با وزنه در انتهای آن، روی یک رشته نازک آویزان شده است. راکر می تواند یک سیم نازک را روشن کند. مطابق با نسخه رسمیکاوندیش یک جفت بلنک (وزنه) 158 کیلوگرمی را به وزنه راکر آورد. طرف مقابل و راکر با زاویه کمی چرخید. با این حال، روش آزمایش نادرست بود و نتایج جعل شد، که به طور قانع کننده ای توسط فیزیکدان آندری آلبرتوویچ گریشایف ثابت شد. کاوندیش زمان زیادی را صرف کار مجدد و تنظیم نصب کرد تا نتایج مطابق با نیوتن باشد چگالی متوسط زمین کرد. روش آزمایش خود چندین بار حرکت بلنک ها را پیش بینی می کرد و دلیل چرخش راکر ریز ارتعاشات ناشی از حرکت بلنک ها بود که به سیستم تعلیق منتقل می شد.

این با این واقعیت تأیید می شود که چنین نصب ساده ای در قرن 17 در اهداف آموزشی اگر نه در هر مدرسه ای، حداقل باید ادامه می یافت دانشکده های فیزیک مؤسسات آموزش عالی نتیجه قانون گرانش جهانی را در عمل به دانش آموزان نشان دهند. با این حال، تنظیمات کاوندیش در آن استفاده نمی شود برنامه های درسی، هم دانش‌آموزان و هم دانشجویان حرف خود را می‌پذیرند که دو دیسک یکدیگر را جذب می‌کنند.

واقعیت شماره سه جاذبه و قانون گرانش

اگر داده های مرجع را برای زمین، ماه و خورشید به فرمول قانون گرانش جهانی جایگزین کنیم، آنگاه در لحظه ای که ماه بین زمین و خورشید پرواز می کند، برای مثال، در لحظه خورشید گرفتگی، نیروی جاذبه بین خورشید و ماه بیش از 2 برابر بیشتر از بین زمین و ماه است!

طبق این فرمول، ماه باید مدار زمین را ترک کند و شروع به چرخش به دور خورشید کند.

ثابت گرانشی – 6.6725×10-11 m³/(kg s²).

جرم ماه 7.3477 × 1022 کیلوگرم است.

جرم خورشید 1.9891 × 1030 کیلوگرم است.

جرم زمین 5.9737 × 1024 کیلوگرم است.

فاصله بین زمین و ماه = 380,000,000 متر.

فاصله ماه و خورشید = 149,000,000,000 متر.

زمین و ماه:

6.6725×10-11×7.3477×1022×5.9737×1024 / 3800000002 = 2.028×10^20h

ماه و خورشید:

6.6725 x 10-11 x 7.3477 1022 x 1.9891 1030 / 1490000000002 = 4.39×10^20H

2.028×10^20H<< 4,39×10^20 H

نیروی جاذبه بین زمین و ماه<< نیروی جاذبه بین ماه و خورشید

این محاسبات از این جهت قابل نقد است که ماه یک جسم توخالی مصنوعی استو چگالی مرجع این جرم آسمانی به احتمال زیاد به درستی تعیین نشده است.

در واقع، شواهد تجربی نشان می دهد که ماه یک جسم جامد نیست، بلکه یک پوسته با دیواره نازک است. مجله معتبر ساینس نتایج کار سنسورهای لرزه نگاری را پس از اصابت مرحله سوم موشک شتاب دهنده موشک آپولو 13 به سطح ماه اینگونه شرح می دهد: تماس لرزه ای بیش از چهار ساعت شناسایی شد. در زمین، اگر موشکی در فاصله ای معادل اصابت کند، سیگنال تنها چند دقیقه طول می کشد.

ارتعاشات لرزه ای که به آرامی فروپاشی می کنند، معمولی یک تشدید کننده توخالی است، نه یک جسم جامد.

اما ماه، در میان چیزهای دیگر، ویژگی های جذاب خود را در رابطه با زمین نشان نمی دهد – جفت زمین-ماه حرکت می کند. نه در اطراف یک مرکز جرم مشترک همانطور که طبق قانون گرانش جهانی و مدار بیضی شکل زمین بر خلاف این قانون است. تبدیل به زیگ زاگ نمی شود.

علاوه بر این، پارامترهای مدار خود ماه ثابت نمی ماند، مدار در اصطلاح علمی “تکامل” می یابد و این کار را برخلاف قانون گرانش جهانی انجام می دهد.

واقعیت شماره چهار جاذبه و قانون گرانش

جزر و مد چگونه است، برخی مخالفت خواهند کرد، زیرا حتی دانش آموزان مدرسه در مورد جزر و مد اقیانوس روی زمین، که به دلیل جذب آب به خورشید و ماه رخ می دهد، می دانند.

بر اساس این تئوری، گرانش ماه یک بیضی جزر و مدی در اقیانوس با دو قوز جزر و مدی تشکیل می دهد که به دلیل چرخش روزانه، در امتداد سطح زمین حرکت می کنند.

با این حال، عمل پوچ بودن این نظریه ها را نشان می دهد. از این گذشته، به گفته آنها، یک قوز جزر و مدی به ارتفاع 1 متر در 6 ساعت باید از طریق تنگه دریک از اقیانوس آرام به اقیانوس اطلس حرکت کند. از آنجایی که آب تراکم ناپذیر است، توده آب سطح را تا ارتفاع حدود 10 متر افزایش می دهد، که در عمل اتفاق نمی افتد. در عمل، پدیده جزر و مد به طور مستقل در مناطق 1000-2000 کیلومتری رخ می دهد.

لاپلاس همچنین از این پارادوکس شگفت زده شد: چرا آب زیاد در بنادر فرانسه به طور متوالی اتفاق می افتد، اگرچه، طبق مفهوم بیضی جزر و مدی، باید به طور همزمان در آنجا رخ دهد.

یکی دیگر از تناقضات جزر و مد بواسطه ماه، نبود جزر و مد در دریای کاسپین یا خزر می باشد.

واقعیت شماره پنج جاذبه و قانون گرانش

اصل اندازه گیری گرانش ساده است – گرانش سنج ها اجزای عمودی را اندازه می گیرند و انحراف خط شاقول اجزای افقی را نشان می دهد.

اولین تلاش برای آزمایش نظریه گرانش جرمی توسط بریتانیایی ها در اواسط قرن هجدهم در سواحل اقیانوس هند انجام شد، جایی که، از یک طرف، بلندترین خط الراس سنگی جهان در هیمالیا وجود دارد، و از سوی دیگر، اقیانوس پر از آب با فاصله کمتر. ولی، افسوس خط شاقول به سمت هیمالیا منحرف نمی شود! علاوه بر این، ابزارهای فوق حساس – گرانش سنج ها – تفاوتی را در گرانش جسم آزمایشی در همان ارتفاع، هم بر روی کوه های عظیم و هم در دریاهای کم تراکم با عمق یک کیلومتر تشخیص نمی دهند.

دانشمندان برای نجات این نظریه عادت کرده، پشتوانه ای برای آن ارائه کردند: آنها می گویند دلیل این امر “ایزوستاز” است – سنگ های متراکم تر در زیر دریاها و سنگ های سست در زیر کوه ها قرار دارند و چگالی آنها دقیقاً مشابه است. همه چیز را به مقدار دلخواه تنظیم کنید.

همچنین به طور تجربی ثابت شده است که گرانش سنج در معادن عمیق نشان می دهد که گرانش با عمق کاهش نمی یابد. به رشد خود ادامه می دهد و تنها به مجذور فاصله تا مرکز زمین وابسته است.

واقعیت شماره شش جاذبه و قانون گرانش

طبق فرمول قانون گرانش جهانی، دو جرم m1 و m2 که در مقایسه با فواصل بین آنها می توان از ابعاد آنها صرف نظر کرد، ظاهراً با نیرویی که مستقیماً متناسب با حاصلضرب این جرم ها و معکوس است به یکدیگر جذب می شوند. متناسب با مجذور فاصله بین آنها. با این حال، در واقع، شواهد واحدی وجود ندارد که این ماده دارای اثر جاذبه گرانشی باشد. آزمایشات نشان می دهد که گرانش توسط ماده یا جرم ایجاد نمی شود، بلکه مستقل از آنهاست و اجسام پرجرم فقط از گرانش اطاعت می کنند.

استقلال گرانش از ماده با این واقعیت تأیید می شود که به استثنای نادرترین موارد، اجرام کوچک منظومه شمسی اصلاً جاذبه گرانشی ندارند. به استثنای ماه و تیتان، بیش از شش دوجین ماهواره سیارات هیچ نشانه ای از گرانش خود را نشان نمی دهند. این امر با اندازه گیری های غیرمستقیم و مستقیم ثابت شده است، به عنوان مثال، از سال 2004، کاوشگر کاسینی در مجاورت زحل هر از گاهی در نزدیکی ماهواره های خود پرواز می کند، اما هیچ تغییری در سرعت کاوشگر ثبت نشده است. با کمک همین کاسینی، یک آبفشان در انسلادوس، ششمین قمر بزرگ زحل، کشف شد.

چه فرآیندهای فیزیکی باید روی یک تکه یخ کیهانی انجام شود تا جت های بخار به فضا پرواز کنند؟

به همین دلیل، تیتان، بزرگترین قمر زحل، در نتیجه غرق شدن اتمسفر دارای دمی گازی است.

ماهواره های پیش بینی شده توسط تئوری سیارک ها با وجود تعداد زیادشان پیدا نشده اند. و در تمام گزارش‌های مربوط به سیارک‌های دوتایی یا جفتی، که گفته می‌شود حول یک مرکز جرم مشترک می‌چرخند، هیچ مدرکی دال بر گردش این جفت‌ها وجود نداشت. اتفاقاً همراهان در این نزدیکی بودند و در مدارهای شبه همزمان به دور خورشید حرکت می کردند.

تلاش برای قرار دادن ماهواره های مصنوعی در مدار سیارک ها با شکست مواجه شد. به عنوان مثال می توان به کاوشگر NEAR اشاره کرد که توسط آمریکایی ها به سمت سیارک اروس هدایت شد، یا کاوشگر هایابوسا که ژاپنی ها آن را به سیارک ایتوکاوا فرستادند.

واقعیت شماره هفت جاذبه و قانون گرانش

در یک زمان، لاگرانژ (Lagrange)، در تلاش برای حل مشکل سه بدنه، یک راه حل پایدار برای یک مورد خاص به دست آورد. او نشان داد که جسم سوم می تواند در مدار دوم حرکت کند، تمام مدت در یکی از دو نقطه قرار دارد که یکی از آنها 60 درجه جلوتر از جسم دوم است و دومی به همان میزان عقب است.

با این حال، دو گروه از همراهان سیارک که در پشت و جلو در مدار زحل یافت شدند و ستاره شناسان با خوشحالی آنها را تروجان (Trojans) نامیدند، از مناطق پیش بینی شده خارج شدند و تأیید قانون گرانش جهانی به کلی نابود شد.

واقعیت شماره هشت جاذبه و قانون گرانش

بر اساس مفاهیم مدرن، سرعت نور محدود است، در نتیجه، اجسام دور را نه در جایی که در حال حاضر قرار دارند، بلکه در نقطه ای می بینیم که پرتو نوری که دیدیم از آنجا شروع شده است. اما گرانش چقدر سریع حرکت می کند؟ پس از تجزیه و تحلیل داده های انباشته شده در آن زمان، لاپلاس دریافت که “گرانش” با حداقل هفت مرتبه قدر سریعتر از نور منتشر می شود! اندازه‌گیری‌های مدرن دریافت پالس‌ها از تپ‌اخترها، سرعت انتشار گرانش را حتی بیشتر کرده است – حداقل 10 مرتبه قدر سریع‌تر از سرعت نور. بنابراین، مطالعات تجربی با نظریه نسبیت عام که علم رسمی با وجود شکست کامل هنوز بر آن تکیه دارد، در تضاد است.

واقعیت شماره نه جاذبه و قانون گرانش

تعداد زیادی مطالعات جایگزین با نتایج چشمگیر در زمینه ضد جاذبه وجود دارد که اساساً محاسبات نظری علم رسمی را رد می کند.

برخی از محققان ماهیت ارتعاشی ضد جاذبه را تجزیه و تحلیل می کنند. این اثر به وضوح در تجربه مدرن ارائه شده است، جایی که قطرات به دلیل شناور صوتی در هوا آویزان می شوند. در اینجا می بینیم که چگونه با کمک صدایی با فرکانس مشخص می توان قطرات مایع را با اطمینان در هوا نگه داشت …

اما این اثر در نگاه اول با اصل ژیروسکوپ توضیح داده می شود، اما حتی چنین آزمایش ساده ای در بیشتر موارد با گرانش به معنای مدرن آن در تضاد است.

تعداد کمی از مردم این را می دانند ویکتور استپانوویچ گربنیکوف حشره شناس سیبری که تأثیر ساختارهای حفره را در حشرات مطالعه کرده است، در کتاب «دنیای من – My World» پدیده های ضد جاذبه را در حشرات شرح داده است. دانشمندان مدت‌هاست که می‌دانستند پرندگان عظیمی مانند خروس‌ها، به جای اینکه به خاطر قوانین گرانش باشند، بر خلاف قوانین جاذبه پرواز می‌کنند.

علاوه بر این، گربنیکوف بر اساس تحقیقات خود سکوی ضد جاذبه ایجاد کرد.

ویکتور استپانوویچ در شرایط نسبتاً عجیبی درگذشت و دستاوردهای او تا حدی از دست رفت، با این حال، بخشی از نمونه اولیه سکوی ضد جاذبه حفظ شد و در موزه گربنیکوف در نووسیبیرسک روسیه (Novosibirsk) قابل مشاهده است.

یکی دیگر از کاربردهای عملی ضد گرانش را می توان در شهر هومستد در فلوریدا مشاهده کرد، جایی که ساختار عجیبی از بلوک های یکپارچه مرجانی وجود دارد که مردم به آن می گویند. قلعه مرجانی. این توسط یک بومی لتونی – ادوارد لیدسکالنین در نیمه اول قرن بیستم ساخته شد. این مرد لاغر اندام نه ابزاری داشت، نه حتی ماشین داشت و نه تجهیزاتی داشت.

همچنین به دلیل عدم وجود تجهیزات، به هیچ وجه توسط برق مورد استفاده قرار نگرفت، و با این وجود بلوک های سنگی چند تنی را تراشید و به نوعی بدون ابزار خاص به محل خود رساند. چیدمانی با دقت کامل.

پس از مرگ اد، دانشمندان شروع به مطالعه دقیق اختراع او کردند. برای انجام آزمایش، یک بولدوزر قدرتمند وارد شد و تلاش شد تا یکی از بلوک های 30 تنی قلعه مرجانی جابجا شود. بولدوزر غرش کرد، سر خورد، اما سنگ بزرگی را تکان نداد.

دستگاه عجیبی در داخل قلعه پیدا شد که دانشمندان آن را مولد جریان مستقیم نامیدند. این یک سازه عظیم با قطعات فلزی فراوان بود. 240 آهنربا میله ای دائمی در قسمت بیرونی دستگاه تعبیه شده است. اما اینکه چگونه ادوارد لیدسکالنین در واقع بلوک های چند تنی را به حرکت درآورد هنوز یک راز است.

مطالعات جان سرل شناخته شده است که در دستان او ژنراتورهای غیرعادی زنده شدند، چرخیدند و انرژی تولید کردند. دیسک هایی با قطر نیم متر تا 10 متر به هوا برخاستند و پروازهای رفت و برگشتی بصورت کنترل شده ای را از لندن به کورنوال انجام دادند.

آزمایشات این استاد در روسیه، ایالات متحده آمریکا و تایوان تکرار شد. به عنوان مثال، در روسیه، در سال 1999، تحت شماره 99122275/09، درخواست ثبت اختراع “دستگاه تولید انرژی مکانیکی” ثبت شد. ولادیمیر ویتالیویچ روشچین و سرگئی میخائیلوویچ گودین در واقع SEG (Searl Effect Generator) را بازتولید کردند و یک سری مطالعات را با آن انجام دادند. نتیجه یک بیانیه بود: می توانید 7 کیلو وات برق بدون هزینه دریافت کنید. ژنراتور دوار تا 40 درصد وزن خود را از دست داد.

اولین تجهیزات آزمایشگاهی سرل زمانی که خودش در زندان بود به مقصدی نامعلوم برده شد. نصب گودین و روشچین به سادگی ناپدید شد. تمام انتشارات مربوط به او، به استثنای درخواست اختراع، ناپدید شدند.

اثر Hutchison نیز شناخته شده است که به نام مهندس-مخترع کانادایی نامگذاری شده است. این اثر در معلق شدن اجسام سنگین، آلیاژ مواد غیر مشابه (مثلاً فلز + چوب)، گرم شدن غیرعادی فلزات در غیاب مواد سوزاننده در نزدیکی آنها ظاهر می شود.

گرانش در واقع هر چه هست، باید پذیرفت که علم رسمی کاملاً قادر به توضیح واضح ماهیت این پدیده نیست. یاروسلاو یارگین

اولین پرواز خود را گربنیکوف در شب ۱۷ به ۱۸ ماه ماچ در خیابان واسخنیل در شهرک سلخوزآکادمی در حومه نووسیبیرسک یعنی همانجایی که زندگی می کرد انجام داد.

اولین پرواز رو او چنین تعریف می کند: مستقیم از سطح خیابان بلند شدم و فکر می کردم که در ساعت دو شب همه خواب هستند و کسی من را نمی بیند. بالا رفتن خوب شروع شد اما بعد از چند ثانیه زمانیکه خانه ها با تک و توک چراغ های روشن در زیر پای من از من دور شدند و من حدودا صد متر از زمین فاصله داشتم احساس بدی بهم دست داد احساسی همانند قبل از از هوش رفتن. می خواستم پائین بروم اما اینکار رو نکردم که بسیار اشتباه بود زیرا انگار نیرویی بسار قوی کنترل حرکت و سنگینی را از من گرفت و به طور اجتناب ناپذیری به طرف شهر کشاند.

او وارد منطقه ساختمانهای نه طبقه شد از زمینهای برفی و جاده نووسیبیرسک آکادمگورودوک گذشت و به شهر فرو رفته در خواب نزدیک شد. او به لوله های کارخانه جات که در حال دود کردن بودند نزدیک شد.

با سختی هرچه تمام تر موفق به پیکربندی دوباره (Reconfiguration) اضطراری بلوک شدم – حرکت افقی شروع به کند شدن کرد. در تلاش چهارم توانستم او را خاموش کنم و بر روی منطقه زاتولینکو معلق بمانم. با یک نفس راحت از اینکه این نیروی خشن از بین رفت من دوباره شروع به لغزش کردم ولی نه به طرف شهرک واسخنیل که به سمت راست و شهر تولماچوا که اگر یک وقت کسی مرا دیده بود بتوانم راه گم کنم.

در روز بعد اخبار تلویزیون و روزنامه ها برای این دانشمند بسیار مضطرب کننده بود. تیتر های (یوفو بر روی شهر زاتولینکو) یا (دوباره فرازمینیها؟) کاملا نشاندهنده این بودند که پرواز او مورد ردیابی قرار گرفته. بعضی از مردم اینو به منزله پدیده بالنهای درخشنده و یا دیسک می پذیرفتند و بعضی دیگر تائید می کردند که یک یوفوی واقعی با پنجره ها و اشعه دیده اند.

از آن زمان این مخترع دستگاه خود رو بهبود بخشید و گاه و بیگاه نسبتا به مسافتهای دور و تا چهارصد کیلیومتر به قلب طبیعت سفر می کرد تا بتواند بر روی حشرات تحقیق کند. به طور معمول پروازها در تابستان صورت می گرفت.

گنادی مویسوویچ زادنپروفسکی در اینباره صحبت می کرد و بر روی مونیتور تصاویر گربنیکوف و دستگاه عجیب او و همینطور پرواز او را نشان می داد.می توانیم اعتراف کنیم که حتی برای ما یوفولوگ ها که به خیلی چیزهای غیر معمول عادت داریم و در موقعیتهای غیر منتظره ای قرار می گیریم فهم واقعیت این کشف بسیار سخت بود.

گربنیکوف پرواز های خود رو به این صورت توضیح می دهد:

یک روز گرم تابستان. دوردست ها در مه آبی و بنفش غرق می شوند. من در ارتفاع سیصد متر از سطح زمین در حال پرواز هستم به عنوان نقطه مرجع دریاچه دوردستی رو انتخاب می کنم – یک لکه روشن و کشیده در مه. بین زمینهای کشاورزی و روستاها راه ها پیچ خورده اند. آنها به سمت راه های شوسه کشیده می شوند که این شوسه ها هم خود به سمت جاده های آسفالته کشیده می شوند.هم اکنون من در سایه ابر ها هستم.سرعت رو بیشتر می کنم.این کار برای من خیلی راحت است. و از سایه بیرون می آیم. جریانهای هوا مرا در هوا نگه نداشته اند – من بال ندارم –در پرواز من بر روی یک سطح مربعی شکل کمی بزرگتر از سطح روی میز بر روی پاهایم می ایستم با پایه و دو دسته (دستگیره) که من آنها را در دست دارم و با کمک آنها دستگاه رو کنترل می کنم. افسانه است؟ چه بگویم.

از پائین مرا نمی بینند: حتی در حالت پرواز با ارتفاع کم من بیشتر اوقات سایه نمی اندازم. ولی به هر حال همانطور که بعدا متوجه شدم مردم بعضی مواقع چیزهایی به جای این آسمان نورد می بینند: یا بالونهای درخشنده یا دیسک و یا ابری افقی با لبه های تیز که همانند ابر حرکت نمی کند. بیشتر مردم چیزی نمی بینند و من از این راضی هستم. مهم تر از اون من فعلا نتونستم مشخص کنم که چه چیزی معین کننده پدیدار شدن و پنهان شدن است. بنابراین اعتراف می کنم که سعی بسیار می کنم در این حالت از برخورد با مردم دوری کنم برای همین به شهرها و روستاهای دور دست پرواز می کنم و راه ها و جاده ها رو به سرعت طی می کنم بعد از اینکه متوجه بشوم در آنها کسی نیست.

افسوس که طبیعت خیلی زود در برابر من محدودیت های سختی رو قرار داد: اگر بنا بر مشاهده باشد که مشاهده می کنم ولی عکس گرفتن ممنوع. تمام نگاتیوهای عکاسی که در دوربین بود و یا در جیب داشتم همگی سوختند (همانند برخورد نور با نگاتیو) در همین حال تقریبا همیشه هر دو دست مشغول هستند و فقط یک دست را برای دو سه ثانیه می توان آزاد کرد.

می خواهم از گربنیکوف همش نقل قول کنم ولی هر کسی که با کار با اینترنت آشنایی دارد به راحتی می تواند تمامی جزئیات و کامنتها رو همراه با دیدن عکسها در سایتهای مختلف مطالعه و مشاهده کند. در ضمن سرعت متوسط پرواز این دستگاه تا ۱۲۰۰ کیلومتر در ساعت محاسبه شده است. همانند هواپیمای جت. با اینحال هیچگونه حالت ناخوش آیندی احساس نمی گردد! محشره!

به سرنوشت کشف گربنیکوف حسادت نخواهید کرد. در نووسیبیرسک فعالانه سازمانی در حال فعالیت است بنام کمیته مبارزه با علوم دروغی. این کمیته این داشمند رو بدون قید و شرط در زمره شارلاتان ها قرار داد. بد تر از اون اینکه این دانشمند حقیقت شناس دارای تحصیلات متوسطه بود زیرا زمانی که او باید درس می خواند او در اردوگاه های استالینی بود زیرا پدرش دشمن ملت شناخته شده بود.

در بهار ۲۰۰۱ این دانشمند به دلیل سکته فوت کرد. هم اکنون علاقه مندان زیادی در حال تلاش برای ساخت دستگاه ضد جاذبه گربنیکوف با کمک نوشته های بر جا مانده از او هستند.

با توجه به این مواد (جاذبه و قانون گرانش):

• اسپیلیکین ها و فتیله های جاذبه جهانی
• قانون گرانش جهانی یک کلاهبرداری دیگر است
• ماه ماهواره مصنوعی زمین است
• رمز و راز قلعه مرجانی در فلوریدا
• سکوی ضد جاذبه گربنیکوف
• ضد جاذبه – اثر هاچیسون
• درباره قانون گرانش جهانی

همانطور که یک شخصیت از فیلم های کلاسیک شوروی گفت: “دوستان من، آیا وقت آن نرسیده که به سمت اسحاق حرکت کنیم، آیا می فهمید، امممم، نیوتن ما؟” فکر می کنم زمانش فرا رسیده است. نیوتن یکی از بزرگترین ذهن های علمی در تاریخ بشریت به شمار می رود. این «اصول ریاضی فلسفه طبیعی» بود که پایه و اساس «جهان‌بینی علمی» را پایه‌گذاری کرد، که به تدریج به ماتریالیسم ستیزه‌جو تبدیل شد، که اساس پارادایم علمی برای قرن‌ها شد.

حق منحصر به فرد بودن حقیقت مورد بحث قرار گرفت “دانش دقیق”در مورد پدیده های محیطی شالوده این «انکارناپذیرترین و دقیق‌ترین دانش» «قانون گرانش جهانی» بود که به همین نام نامگذاری شد. همین روی پایه ای است که خواهیم زد! ما نشان خواهیم داد که در حقیقت قانون جاذبه در طبیعت وجود ندارد و کل ساختمان فیزیک مدرن حتی بر روی شن و ماسه نیست، بلکه بر روی یک پرتگاه باتلاق ساخته شده است.

برای نشان دادن ناسازگاری فرضیه نیوتن در مورد جاذبه متقابل ماده، یک استثنا کافی است. ما چند مورد را ارائه می دهیم و با واضح ترین و به راحتی قابل تأیید – با حرکت در مدار خود – شروع می کنیم. فرمول ها برای هر یک از دوره های دبیرستان شناخته شده است و محاسبه در دسترس دانش آموزان کلاس پنجم است. داده های محاسبه را می توان حداقل از ویکی پدیا گرفته و سپس با کتاب های مرجع علمی بررسی کرد.

طبق قانون، حرکت اجرام سماوی در مدارها به دلیل نیروی جاذبه بین جرم اجسام و سرعت اجرام نسبت به یکدیگر است. بنابراین، بیایید ببینیم که برآیند نیروهای جاذبه زمین و خورشید به کجا هدایت می شود، در لحظه ای که ماه بین زمین و خورشید پرواز می کند (حداقل در لحظه خورشید گرفتگی).

همانطور که می دانید نیروی جاذبه با فرمول تعیین می شود:

G ثابت گرانش است.

m, M- توده های بدن

R فاصله بین اجسام است.

از کتاب های مرجع بگیرید: ثابت گرانشی، تقریباً برابر با

6.6725 × 10 −11 m³ / (kg s²).

جرم ماه 7.3477 × 10 22 کیلوگرم است.

جرم خورشید 1.9891 × 10 30 کیلوگرم است.

جرم زمین 5.9737 × 10 24 کیلوگرم است.

فاصله بین زمین و ماه = 380,000,000 متر.

فاصله ماه و خورشید = 149,000,000,000 متر.

با جایگزینی این داده ها در فرمول، دریافت می کنیم:

نیروی جاذبه بین زمینو ماه=

6.6725×10 -11 x 7.3477×1022 x 5.9737×1024 / 3800000002 = 2.028×1020H

نیروی جاذبه بین ماه و خورشید

u003d 6.6725 × 10 -11 x 7.3477 10 22 x 1.9891 10 30 / 1490000000002 \u003d 4.39×1020H

بنابراین، بر اساس داده ها و محاسبات دقیق علمی، نیروی جاذبه بین خورشید و ماه، در زمان عبور ماه بین ماه و خورشید، بیش از 2 برابر بالاتراز بین زمین و ماه. و اگر همان “قانون گرانش جهانی” درست بود، ماه باید در مدار خود به دور خورشید ادامه دهد. یعنی نوشته نیوتن قانون ماه یک حکم نیست.

همچنین توجه می کنیم که ماه ویژگی های جذاب خود را در رابطه با زمین نشان نمی دهد: حتی در زمان لاپلاس، دانشمندان از رفتار دریایی گیج شده بودند. جزر و مد، که وابسته به ماه نیست.

یک واقعیت دیگر. ماه، که در اطراف زمین حرکت می کند، باید بر مسیر دومی تأثیر بگذارد و زمین را با گرانش خود از سمتی به سمت دیگر بکشاند. در نتیجه، مسیر زمین باید زیگزاگی باشد، مرکز جرم سیستم ماه-زمین باید دقیقاً در امتداد یک بیضی حرکت کند:

اما، متأسفانه، چیزی از این نوع یافت نشد، اگرچه روش‌های مدرن اجازه می‌دهند این جابجایی به پهلو و عقب، با سرعت حدود 12 متر در ثانیه، به طور قابل اعتماد برقرار شود. اگر واقعا وجود داشت.

کاهش وزن بدن مشاهده نشد زمانی که در مین های فوق عمیق غوطه ور می شود. اولین تلاش برای آزمایش نظریه گرانش جرمی در سواحل اقیانوس هند انجام شد، جایی که از یک طرف مرتفع‌ترین خط الراس سنگی هیمالیا در جهان وجود دارد و از سوی دیگر، یک کاسه اقیانوس پر از مقدار بسیار کمتر. آب عظیم اما افسوس که شاقول به سمت هیمالیا منحرف نمی شود! علاوه بر این، دستگاه های فوق حساس – گرانش سنج ها- آنها تفاوتی در گرانش بدنه آزمایشی در همان ارتفاع بالای کوه ها یا بالای دریاها تشخیص نمی دهند، حتی اگر عمق چندین کیلومتری وجود داشته باشد.

و سپس جهان علمی، برای نجات نظریه عادت، اختراع کردپشتیبان برای او: آنها می گویند دلیل این امر “ایزوستازیا” است – آنها می گویند سنگ های متراکم تر در زیر دریاها و سنگ های سست زیر کوه ها قرار دارند و چگالی آنها دقیقاً به اندازه ای است که همه چیز را با پاسخ مورد نیاز دانشمند مطابقت دهد. . این فقط یک آهنگ است!

اما اگر این تنها نمونه در دنیای علمی از تطبیق واقعیت اطراف با ایده های مردان ابرو در مورد آن بود. یک مثال برجسته دیگر “ذره بنیادی” را اختراع کرد- ، که برای توضیح “نقص جرم” در فیزیک هسته ای اختراع شد. حتی قبل از آن، آنها به “گرمای نهان تبلور” در مهندسی گرما دست یافتند.

اما ما از آن دور می شویم “گرانش جهانی – universal gravitation”. نمونه دیگری از مواردی که پیش‌بینی‌های این تئوری نمی‌تواند تشخیص دهد، عدم وجود ماهواره‌های نصب‌شده قابل اعتماد در اطراف سیارک‌ها است. ابرها در آسمان پرواز می کنند، اما حتی یکی از آنها ماهواره ندارد! تلاش برای قرار دادن ماهواره های مصنوعی در مدار سیارک ها با شکست مواجه شد. اولین تلاش – کاوشگر نزدیک – آمریکایی ها به سمت سیارک اروس رانندگی کردند. تلف شده دومین تلاش، کاوشگر هایابوسا (“فالکون”) بود، ژاپنی ها آن را به سیارک ایتوکاوا فرستادند، و هیچ چیزی از آن نیز حاصل نشد. نمونه های مشابه بسیار بیشتری وجود دارد، اما ما متن را با آنها بارگذاری نمی کنیم.

اجازه دهید به مشکل دیگری از دانش علمی بپردازیم: آیا همیشه می توان حقیقت را به طور اصولی ثابت کرد – حداقل هرگز. نه همیشه؛ نه بیایید بر اساس همان «گرانش جهانی» مثال بزنیم. همانطور که می دانید سرعت نور محدود است، در نتیجه، اجسام دور را نه در جایی که در حال حاضر قرار دارند، بلکه آنها را در نقطه ای می بینیم که پرتو نوری که دیدیم از آنجا شروع شده است. شاید بسیاری از ستاره ها اصلا وجود نداشته باشند، فقط نور آنها بیرون می آید – یک موضوع هک شده. و اینجا جاذبه زمین- چقدر سریع پخش می شود؟ لاپلاس همچنین موفق شد ثابت کند که از جایی که ما آن را می بینیم از خورشید نمی آید، بلکه از نقطه دیگری می آید. لاپلاس پس از تجزیه و تحلیل داده های انباشته شده در آن زمان دریافت که “گرانش” سریعتر از نور منتشر می شود. با هفت دستور! اندازه گیری های مدرن سرعت انتشار گرانش را حتی بیشتر کرده است – حداقل 11 مرتبه قدر سریعتر از سرعت نور.

ظن قوی وجود دارد که “گرانش” به طور کلی فورا گسترش می یابد. اما اگر واقعاً چنین است، پس چگونه می توان آن را ایجاد کرد – از این گذشته، هر اندازه گیری از نظر تئوری بدون نوعی خطا غیرممکن است. بنابراین ما هرگز نمی دانیم که آیا این سرعت محدود است یا نامحدود. و جهانی که در آن محدودیت دارد و جهانی که در آن بی نهایت است – اینها “دو تفاوت بزرگ” هستند و ما هرگز نخواهیم فهمید که در چه دنیایی زندگی می کنیم! این حدی است که برای دانش علمی تعیین شده است. پذیرش این یا آن دیدگاه موضوعی است ایمان، کاملاً غیرمنطقی است که هر منطقی را به چالش می کشد. ایمان به “تصویر علمی جهان” که بر اساس “قانون جاذبه جهانی” استوار است، که فقط در سر زامبی ها وجود دارد و در دنیای اطراف ما یافت نمی شود، چقدر مخالف هر منطقی است …

جورج اورول: 1984
اوبرایان: قانون جاذبه مزخرف است. چنین قانونی وجود ندارد. [1984 قسمت 3 فصل 4]