یک چیز دیگر: نسبیت گرایان – کسانی که معتقدند که آزمایش مایکلسون مورلی در سال ۱۸۸۷ هیچ تغییری در سرعت دو پرتو نور نشان نداد، ادعا می کنند که نتیجه “پوچ” مایکلسون توسط نسخه های جدید آزمایش مایکلسون تایید شده است که هیچ تفاوتی را در پرتو های نور تا دقت ۱۰ نشان نمیدهد.
http://m.phys.org/news/2015-09-precise-lorentz-symmetry-photon-constant.html
اما آزمایشات مدرن نسبیت گرایان را بیشتر در دام انداخت. حتی بیشتر از آن چیزی که مایکلسون انجام داد. به یاد داشته باشید که در صفحات قبل گفتیم اینشتین ادعا کرد که تفاوت کمی که در دو پرتو نور آزمایش اصلی ۱۸۸۷ مایکلسون دیده شد می تواند به “خطای آزمایشی” ربط داده شود. در واقع، اینشتین ادعا کرد که در سرعت دو پرتو نور تفاوت وجود ندارد و نتیجه “باطل یا هیچ” است. فرض کنید که این مورد درست است. از این رو، اگر سرعت پرتوهای نور یکسان بود، چه چیزی این را برای انیشتین نشان داد؟ این نشان داد که زمین درحال حرکت نمی باشد.
ما قبلا دیدیم که مایکلسون خود درباره این نتیجه “باطل” صحبت کرد: “این نتیجه بطور مستقیم در تضاد با توضیح و پیش فرض حرکت زمین بود” و همچنین دانشمندان دیگری نیز بودند که ما از آن ها نقل قول کردیم و بطور صریح بیان کردند که نتایج نشان دهنده ثابت بودن زمین است.
بنابراین اگر موارد جدید نشان دهند که دو پرتو نور با سرعت یکسان حرکت میکنند، این باز هم تسکینی بر درد های نسبیت گرایان نمیشود. در حقیقت این بیشتر آنان را در دام می اندازد از آنجا که اکنون یک آزمایش پیچیده تر و دقیق تر تایید می کند که زمین به دور خورشید نمیچرخد زیرا پرتو نور در نوسانگر که قرار بود تحت تاثیر حرکت زمین قرار بگیرد، قرار نگرفت.
اما به جای پذیرش، یا حداقل امکان پذیر بودن، این نتیجه نشان می دهد که زمین در حال حرکت نیست، به جای آن ادعا می کنند که سرعت ۶۶،۰۰۰ مایل بر ساعت بر روی پرتو نور تأثیری ندارد و بنابراین نتیجه می گیرند که زمین می تواند حرکت کند و پرتو نور ثابت باشد، بدون اینکه در نظر بگیرند که چارچوب آن با سرعت ۶۶،۰۰۰ مایل بر ساعت درحال حرکت است. برای آنها دو انتخاب وجود داشت.
زمین ثابت یا سرعت نور ثابت که آنها دومی را انتخاب کردند زیرا یک زمین ثابت «غیر قابل تصور» بود (درواقع غیرقابل پذیرش بود زیرا یک حقیقت غیرقابل انکار بود و برای همیشه میتوانست دنیا را تغییر دهد).
اما زمانی که آن ها چنین انتخابی میکنند، آنها همچنین باید نتیجه بگیرند که نسبیت خاص اجازه می دهد تا خورشید به دور یک زمین ثابت و زمین به دور یک خورشید ثابت بچرخد.
همانطور که در مقاله خودشان اعتراف می کنند:
“با توجه به نسبیت خاص، فضای مطلق یا زمان مطلق وجود ندارد. بنابراین اگر دو جسم در فضای خالی نسبت به یکدیگر حرکت می کنند، این برای یک ناظر غیر ممکن است که بتواند سرعت مطلق آنان را بگوید. شاید تنها یکی از اجسام در حال حرکت است و دیگری ایستاده (درحالت سکون) است، اما شما نمی دانید که چه چیزی بود چرا که حرکات آنها نسبت به یکدیگر است نه به یک چارچوب مرجع خارجی (فرض بر این است که چارچوب مرجع غیر شتاب گیرنده است)”
http://m.phys.org/news/2015-09-precise-lorentz-symmetry-photon-constant.html
آنچه آنها کشف کرده اند این است که برای انتخاب سرعت نور ثابت در برابر زمین ثابت هزینه ای برای پرداخت وجود دارد. با یک زمین ثابت می دانیم که جهان مطلق است و از آنجا که جهان در اطراف یک نقطه ثابت و مطلق درحال چرخش است همه چیز را می توان از آن نقطه ثابت با دقت اندازه گیری کرد. اما با سرعت نور ثابت، هیچ نقطه ثابتی وجود ندارد و هیچ کس نمی داند که آیا زمین به دور خورشید حرکت می کند یا خورشید به دور زمین.
بدیهی است که اگر آن ها ادعا کنند که سرعت نور توسط حرکت تحت تاثیر قرار نمیگیرد، پس آنها نمی توانند نور را برای تعیین حرکت استفاده کنند و بنابراین تمام این حرکات نامشخص و غیر قابل تشخیص است. بنابراین، علم باید این را قبول کند که نمیتواند به این پرسش پاسخ دهد که کدام یک به دور کدام درحال چرخش است!؟ زمین به دور خورشید یا خورشید به دور زمین.
مشکلات هنوز برای نسبیت گرایان به پایان نرسیده است. اگر آنان نمی توانند حرکت دقیق را با استفاده از نور تعیین کنند، پس باید ناتوانی خودشان را در نظر گرفته و قبول کنند؛ زیرا فقط یکی از دو مورد را باید قبول کرد (به عنوان مثال، حرکت خورشید به دور زمین یا زمین به دور خورشید) فقط یکی میتواند حقیقت باشد. بنابراین آنان بر اساس معیارهای دیگر (بیشتر فلسفی) کنار میکشند و معتقد هستند که زمین در حال چرخش به دور خورشید است که در نظر آنان این یک حقیقت است اما قادر به اثباتش نیستند.
مسئله دیگر مربوط به انقباض طول، انقباض زمان و افزایش جرم نظریه های اصلی لورنتز و انیشتین است. آیا این سه اثر به نوسانگرهای یاقوتی اعمال میشود؟ اگر اعمال شوند، پس اگر آن ها به چرخش زمین به دور خورشید اصرار می ورزند،”تبدیل” لورنتز باید برای رسیدن به نتیجه “باطل” استفاده شود. اگر این سه اثر از بین بروند، بنابراین نظریات اینشتین نیز باید از بین بروند.
تنها سوالی که برای پاسخ مانده این است که چرا آزمایش مایکلسون در سال ۱۸۸۷ حداقل مقداری اتر را نشان می دهد (به عنوان مثال، مایکلسون گفت که آن را یک ۱۰ نشان نمی دهد؟ دلیلش خیلی – ششم نشان می دهد)، اما نوسانگر یاقوتی هیچ اتری را تا ۱۸ ساده است. نوسانگرهای یاقوتی در یک خلاء شدید قرار می گیرند که عمدتا اِتری را که مایکلسون کشف کرده است حذف می کند. مایکلسون از خلاء استفاده نکرد.
در واقع، نسبیت گرایان باید یک محیط مصنوعی برای ایجاد یک نتیجه “باطل” ایجاد کنند. با این حال، در دنیای واقعی، بدون یک خلاء، مقداری اتر همیشه در آزمایشهای مایکلسون نشان داده میشود. در حقیقت، در آزمایش ۱۹۲۵ مایکلسون، تمام اتر در فضا در آزمایش نشان داده شده است. در نهایت واقعا مهم نیست، زیرا اگر نوسانگر در پرتوهای نور هیچ تفاوتی را نشان نمی دهد، دقیقا همان چیزی است که انیشتین معتقد است که مایکلسون نشان داد، یعنی زمین در حال حرکت نیست.
تنها راه حل این معضل این بود که ادعا کنند که تداخل سنج انقباض و زمان اتساع یافته است، اما این چیزی جز بیرون کشیدن یک خرگوش از کلاه و شعبده بازی ای زیرکانه نبوده است.
یکی از راه های تست قابلیت نوسانگر یاقوت، این است که آن را در چارچوب یک دستگاه آزمایشی مایکلسون-گیل ۱۹۲۵ به جای یک دستگاه مایکلسون مورلی ۱۸۸۷ قرار دهید. تفاوت قابل توجهی ممکن است در نتایج نوسانگر دیده شود.
البته دلیل این است که در سال ۱۹۲۵ مایکلسون ٪ ۹۸ از اتر مورد نیاز برای چرخش به دور زمین را پیدا کرد اما در سال ۱۸۸۷ مایکلسون تنها یک قسمت از اتر را که برای چرخش زمین به دور خورشید مورد نیاز بود، پیدا کرد (از آنجا که مقداری اتر به دستگاه مایکلسون مورلی برخورد کرد).
یک زمین تخت گرا می گوید که این دقیقا همان چیزی است که باید انتظار داشت، چون زمین به دور خورشید نمیچرخد؛ اما فضای اتری که جهان را تشکیل می دهد روزانه در اطراف زمین ثابت می چرخد.
اگر در چارچوب مایکلسون-گیل نوسانگر هیچ تفاوتی در سرعت پرتو های نور نشان ندهد، این ثابت می کند که نوسانگر نمی تواند چرخش نسبی بین زمین و فضا را شناسایی کند (اما می دانیم که چرخش نسبی وجود دارد) و در نتیجه نشان می دهد که چرا قادر به تشخیص اینکه آیا زمین به دور خورشید میچرخد نیستیم.
این نشان می دهد که نوسانگر ناهموار است و قادر به تشخیص حرکات آسمانی نیست. پس، استفاده برای تعیین سرعت ثابت نور رد صلاحیت خواهد شد و همچنین ادعای “تقارن لورنتس” رد می شود.
ما همچنین می توانیم نوسانگر یاقوتی را بر روی یک چارچوب GPS قرار دهیم تا تعیین کند که آیا نتایج آن معتبر است یا خیر.
در حال حاضر، پرتوهای نور ارسال شده از ایستگاه های GPS در شرق به ایستگاه های GPS در غرب سریعتر از پرتوهای نور ارسال شده از ایستگاه های GPS در غرب به ایستگاه های GPS در شرق، حداقل ۵۰ نانو ثانیه، هر روز، تمام طول روز هستند.
(این اختلاف توسط نسبیت گرایان پوشیده شده است؛ از آنجا که آنها کامپیوتر های GPS را برای تنظیم تغییر (تفاوت) برنامه ریزی میکنند به طوری که آنها می توانند ادعا کنند که سرعت نور با توجه به نظریه نسبیت خاص ثابت است).
در واقع، GPS نشان می دهد که سرعت نور ثابت نیست و تقارن لورنتز وجود ندارد.
اگر نوسانگر توانایی تشخیص تفاوت را داشته باشد، ۵۰ نانو ثانیه را تشخیص می دهد. از آنجا که ما این واقعیت را می دانیم که ۵۰ نانو ثانیه تفاوت وجود دارد، سپس اگر نوسانگر قادر به تشخیص آن نباشد، یا نوسانگر توسط حالت خلاء آن متوقف می شود یا این که نوسانگر به سادگی نمی تواند برای اندازه گیری تفاوت های سرعت نور استفاده شود.
در ضمن، یک زمین تخت گرا به راحتی می تواند اختلاف ۵۰ نانو ثانیه را توضیح دهد، از آنجا که او معتقد است که به دلیل اینکه آسمان (همراه فضای حرکت اجرام آسمانی) روز به روز در حال چرخش به سمت شرق به غرب به دور یک زمین ثابت است.
چارچوب لخت پرتو های نور GPS که با این واقعیت که فضا در اطراف زمین چرخیده است از شرق به غرب فرستاده شده اند با سرعت ۱۰۵۴ مایل بر ساعت به سمت غرب درحال حرکت اند بنابراین سرعت چرخش فضا به سرعت پرتو نور می افزاید. برعکس پرتو نور GPS ای که از غرب به شرق حرکت میکرد باید در برابر چرخش روزانه چارچوب فضا به سمت شرق به غرب حرکت کنند و بنابراین کند تر از پرتو شرق به غرب خواهد بود.
