شکل زمین در قرآن

شکل زمین در قرآن »

الحمدلله و صلوات و درود بر رسول خدا و آل و اصحاب او باد.

گمراهان ادعا می کنند که زمین یکی از سیاراتی است که به دور خورشید می چرخد ​​و به این سیارات منظومه شمسی می گویند و ادعا می کنند که زمین و این سیارات از خورشید جدا شده و به دور آن و همچنین به دور خود می چرخند…

از آنجایی که این ادعاها دروغ و گمراهی است و تعارض عقل و شرع است، لذا روشن شدن حقیقت ضروری است، لذا از پروردگارم که بهترین یاور است می گویم:

اولاً: سیاره نامیدن زمین اشتباه و گمراه کننده و از نظر لفظ و معنا باطل است؛ زیرا سیارات در آسمان و زمین در پایین است. معجم المناهي اللفظية: 118

نقل شده است که ستاره زینت آسمان پایین و سنگسار برای شیاطین است.

خداوند متعال فرمود:

إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ   /  آیه 6 سوره صافات

ما آسمان اين دنيا را به زيور اختران آراستيم!

وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍ   /  آیه 7 سوره صافات

و [آن را] از هر شيطان سركشى نگاه داشتيم!

زمین نه زینت آسمان ​​است و نه محافظ شیاطین.

گزارش شده است که سیارات دارای نور هستند.

خداوند متعال می فرماید:

كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ   /  آیه 35 سوره نور

…آن شيشه گويى اخترى درخشان است كه از درخت خجسته…

و علما الدری را به نور تعبیر کردندو قطعاً این به معنی زمین نیست.

(درى: درخشان. ستاره را در سفيد و درخشان بودن به «در» تشبيه كرده‌‏اند.)

ثانیاً: قول آنان: (زمین به دور خود می گردد) سخنی نادرست است که مردود است.

زمین ساکن و ثابت است و حرکت نمی کند و در جای خود ثابت است و شواهد فراوان از کتاب و سنت و علم بر سکون و استواری آن جمع شده است و همه مسلمانان بر آن اتفاق نظر دارند و اهل بیت کتاب نیز بر آن اتفاق نظر دارد و قرائن صحیح عقلی بر آن دلالت دارد.

خداوند متعال فرمود:

أَمَّنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَارًا   /  آیه 61 سوره نمل

…يا آن كس كه زمين را قرارگاهى ساخت….

ابن کثیر می گوید: یعنی قاره ای ساکن، استوار، تاب نمی خورد و با اهلش حرکت نمی کند، بلکه آن را از فضل و رحمت خود، گهواره و سجاده و استوار قرار داد که نه می لغزد و نه متحرک. . [تفسیر ابن کثیر (6/203)].

القرار در زبان عربی به معنای: استواری و سکون است.

و شوکانی در تفسیر خداوند تعالی می فرماید:

(وَ جَعَلْناهُ فِی الْأَرْضِ أَجْعَلَهُمْ جُبُلُ الْأَرْضِیَ لَا تَلْزَعُونَ) [انبیاء: 31]. [فتح القادر (3/ 479)].

و ابن کثیر گفت:

حق تعالی فرمود: (آیا زمین را گهواره قرار ندادیم / ألم نجعل الأرض مهادًا)

یعنی: گهواره ای برای موجودات مطیع آنها، قاره ای ثابت و غیر منقول (و کوه ها را میخ ها) یعنی: آن را قرار داد. آن را میخ زد و با آن لنگر انداخت و ثابت کرد و محکم کرد تا آرام گرفت و بر روی آن مزاحمتی ایجاد نکرد. [تفسیر ابن کثیر (8/ 302)].

قرطبی می‌گوید: خداوند حق تعالی فرمودند : (وَ الْجَوَلُ الْمِخْسِینَ)

یعنی: ساکن شدن، تکیه نکردن، و به اهلش (مردم) توجه نکردن. [تفسیر القرطبی (19/171)].

سوماً: قول آنها که: (زمین به دور خورشید می گردد).

و پاسخ به این از چند جهت است:

یکی از آنها: ادله این گونه امور مستلزم نص قطعی از کتاب خدای متعال یا از سنت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است و چیزی از آن باقی نمانده است. مدعیان جز دروغ و شبهات باطل، و خداوند متعال فرمود: (وإنّ الظنَ لا يُغني مِن الحقِ شيئًا) [انجم: 28].

وجه دوم: زمین مداری ندارد که در آن بچرخد – چنانکه اهل هذیان و اوهام ادعا می کنند – بلکه مدار برای خورشید و ماه و ستارگان و شب و روز است.

خداوند متعال فرمود:

وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ [انبیاء: 33]

و اوست آن كسى كه شب و روز و خورشيد و ماه را پديد آورده است. هر كدام از اين دو در مدارى [معيّن‌] شناورند.

ابن جریر گفت:

خداوند حق تعالی:

وكلٌ في فلكٍ يسبحون   /  آیه 40 سوره یس

نه خورشيد را سزد كه به ماه رسد، و نه شب بر روز پيشى جويد، و هر كدام در سپهرى شناورند.

(و همه آنها در مداری شنا می کنند)

می گوید: و هر چه ذکر کردیم از خورشید و ماه و شب و روز در یک مدار می روند. (في فَلكٍ يَجرون) ” [تفسیر الطبری (20/520)].

و ابن کثیر گفت: «کلام حق تعالی: (و همه آنها در مداری شنا می کنند وكلٌ في فلكٍ يسبحون /) [یاسین: 40]

یعنی: شب و روز و خورشید و ماه همه آنها شنا می کنند که این است: در مدار آسمان می چرخند، ابن عباس و عکرمه و ضحاک و الحسن و قتاده و عطاء خراسانی گفته اند. [تفسیر ابن کثیر (6/579)].

وجه سوم: هفت آسمان ​​كه انشعاب و  سوراخ ندارد و ایرادی در آنها نيست، زمين را از هر طرف احاطه كرده است، پس راهى براى نفوذ زمين به آسمانها، و صعود به اعلاء نيست; تا این که در مداری که با عقول فاسد خود تصور کرده اند، آماده شود. (ذيل الصواعق: 63).

وجه چهارم: اما آنچه درباره جدایی زمین از خورشید ادعا کردند.

پاسخ این مورد چند جنبه دارد:

وجه اول: ادعای جدایی یک چیز از یک چیز در زمان های گذشته ثابت نمی شود مگر با دلیل قطعی از کتاب خدای متعال، یا به آنچه از رسول خدا – صلی الله علیه و آله و سلم – ثابت شده است. به او. زیرا این یکی از امور غیبی است که جز از راه وحی معلوم نمی شود و اصلاً دلیلی بر آن چیزی که از جدایی زمین از خورشید ادعا می کردند وجود ندارد.

چیزی که دلیلی بر آن نیست، فال غیب است و نمی توان به آن استناد کرد.

خداوند سبحان فرمود: (وَ لَهُمْ أَهْدَهُمْ عَلَیْهِمْ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَا أَنْفَسَهُمْ) [کهف: 51].

و حق تعالی فرمود: (قُلُوا لَهُ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ إِلَّا اللَّهُ لَا غیبِ یَعْلُمُ الْغَیبِ) [نمل: 65].

وجه دوم: اگر زمین از خورشید جدا می شد، زمین از نظر گرما و نور مانند خورشید می شد و آنچه را در پشت خود بود می سوزاند و هیچ حیوان و گیاهی در آن زندگی نمی کرد.

و چون در گرما و نور با خورشید قابل قیاس نیست، دلالت بر بطلان ادعای جدایی آن از خورشید دارد.

وجه سوم: آنچه در مورد جدایی زمین از خورشید ادعا کردند، ادعای نادرستی است و فرضی باطل است که مردود است، با آنچه خداوند از تقدم آفرینش زمین بر خلقت آسمان ها گفته است. آنچه در آنها از خورشید و ماه و ستارگان است.

خداوند الله تعالى: (هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ ۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ) [البقرة:29].

اوست آن كسى كه آنچه در زمين است، همه را براى شما آفريد؛ سپس به [آفرينش‌] آسمان پرداخت، و هفت آسمان را استوار كرد؛ و او به هر چيزى داناست.

و حق تعالی فرمود:

قُلْ أَئِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ   /  آیه 9 سوره فصلت

آيا اين شماييد كه واقعاً به آن كسى كه زمين را در دو هنگام آفريد، كفر مى‌ورزيد …

همچنین خداوند فرمودند:

ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ وَهِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ ائْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ (آیه 11 سوره فصلت)

سپس آهنگ [آفرينش‌] آسمان كرد، و آن بخارى بود. پس به آن و به زمين فرمود: «خواه يا ناخواه بياييد.» آن دو گفتند: «فرمان‌پذير آمديم.»

فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَىٰ فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا ۚ وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا (آیه 12 سوره فصلت)

پس آنها را [به صورت‌] هفت آسمان، در دو هنگام مقرّر داشت و در هر آسمانى كار [مربوط به‌] آن را وحى فرمود، و آسمان [اين‌] دنيا را به چراغها آذين كرديم و [آن را نيك‌] نگاه داشتيم

در این آیات شریفه، رساترین پاسخ به آنچه در مورد جدایی زمین از خورشید ادعا کرده اند، آمده است; چون سبق در خلقت جدا از آنچه پس از آن آفریده شده نیست و پس از آن چیزی در عقل معقول وجود ندارد که آنچه را ادعا کرده اند، پس اصلاً دلیلی ندارند، نه نقل شده و نه از معقول. این و خدا می داند و قضاوت می کند.

زمین جاری نیست ​​و نمی چرخد!!؟

خداوند متعال فرمود:

وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ   /  آیه 10 سوره الرحمن

و زمين را براى مردم نهاد. (مقرر کرد)

یعنی آن را پایین آورد و درست کرد و پهن کرد و گذاشت تا مردم ساکن شوند؛ همانطور که آسمان را برافراشت، زمین را قرار داد و گهواره اش کرد. و آن را با كوههاي بلند استوار كرد تا درختان روي زمین قرار گیرند.

آنها موجوداتی با انواع شکل ها، رنگ ها و زبان های مختلف در همه مناطق و مناطق هستند. در تفاسیر آمده است که زمین را بر روی آب برای همه مخلوقاتی که روح و حیات دارند پهن کرد.

ابن عباس و مجاهد و قتاده و ابن زید گفتند: الانام یعنی خلقت.

ابن عباس گفت: (و الارض را خواباند) گفت: هر چیزی روح دارد، الدهاک گفت: هر چیزی که در روی زمین حرکت کند و این کلی است.

و گفتار سبحان او، «وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ» شامل حال و دلیلی بر آن حالت است، پس جمله توضیح دهنده آن، شامل عبرت و سپاس است. “لِلْأَنَامِ” دلیلی برای وضعیت است.

در این آیه زمین را برای مردم آفرید که همان خلقت است، زیرا زمین را به این شکل عظیم برای آنها آفرید که قادر است از هر گونه بهره از جویبارها و انواع دیگر منفعت ها، یکی از بزرگ ترین ها باشد. آیات و برترین نعمت‌ها، و خداوند متعال پس از او فرمود: (پس کدام یک از نعمت‌های پروردگارتان را انکار می‌کنید؟ / فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ)

آنچه در این آیه وارد شده، سپاس خداوند متعال از خلقتش است که زمین را با تمام فوایدی که در آن است به آنان بخشید و آن را برای آنان نشانه ای قرار داد که حاکی از کمال قدرت اوست.

خداوند متعال در مضمون آیات، امور بالاتر و فروتر را ذکر فرموده و هر امر بالائی را با سفلی مطابقت داده است.

تا آخر آیات، امور بالا را بر فروغ مقدم می داشت.

فرمود: (او قرآن را تعلیم داد / علم القرآن) با اشاره به تعلیم علویان، و گفت: (و بیان را به او یاد داد / علمه البيان) اشاره به تعلیم فرودستان.

و گفت: (خورشيد و ماه / الشمس والقمر) در جاهاي بالا هستند. و رو به آنان از پست ترین جاها گفت: (و ستارگان و درختان سجده می کنند/ والنجم والشجر يسجدان).

سپس خداوند متعال فرمود: (وَ السَّمَاءَ أَفْعَلُوا السَّماءِ) و در مقابل آن: ((وَ الْأَرْضَ أَجْعَلُونَ)).

شاید کسی بگوید خداوند زمین را در هوا قرار داده و این منافاتی با قدرت او ندارد. می گوییم بله، اما ابرها را می بینیم که مانند سرزمین کارییان در هوا جاری است و نگفته است که قرار گرفته اند.

همچنین نگفته است که خورشید و ماه و سیارات و ستارگان قرار گرفته اند، بلکه آنها را در حالتی که هستند، مانند جریان خورشید و ماه توصیف کرده است.

خداوند متعال می فرماید: {و خورشید و ماه را مسخّر ساخت که هر کدام برای زمانی معین می دوند}

وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى  آیه 13 سوره فاطر

و گفت: خداوند متعال فرمود: {و شمس و ماه را مسخّر شما کرد در حال حرکت، و شب و روز را مسخر شما کرد} یعنی بدوید.

وَسَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَائِبَيْنِ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ    آیه 33 سوره ابراهیم

همه چیزهای موجود در جهان خارج از دو حالت قرار نمی گیرند:

یا مضمون ((در چیزی)):

همانا اولین خانه‌ای که برای مردم بنا نهاده شد، همان خانه‌ای بود که در مکه بود، مبارک و هدایت جهانیان بود.

إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِلْعَالَمِينَ   /  آیه 96 سوره آل عمران

از رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: هیچ گناهی بعد از شرک نزد خداوند بزرگتر از نطفه ای نیست که مرد در رحمی قرار داده که برای او جایز نیست.

بدون مضمون : می تواند پرواز کند، در هوا معلق بماند، بدود، در بهشت ​​معلق بماند یا چیز دیگری.

خداوند متعال زمین را محکم و استوار قرار داد تا مبادا تکان بخورد و آشفته نشود. چون اگر آشفته یا مختل می شد، آدم نمی توانست روی آن راحت زندگی کند.

و زمين را با كوههاي استوار قرار داد تا پايدار باشد، تا آفرينش را با موجوداتي كه بر پشت خود از جن و انس و غير آن است حركت ندهد و اگر تاب بخورد و آشفته شود و برای آنهایی که بر پشت آن زندگی می کنند، خلقت جن و انس و دیگران دچار وحشت می شود.