آزمایش آراگو: زمین ثابت است / (Dominique François Arago (1786-1853 یکی از مشهور ترین دانشمندان فرانسه است. او در رشته های بسیاری که مورد علاقه اش بود فعالیت داشت اما مهم ترین تاثیر او بر علم در آزمایش نور بوده است. در اکتشافات او بین سالهای ۱۸۱۰ تا ۱۸۱۸، دو مورد یادداشت وجود دارد. در مورد اول، آراگو یک ستاره را با استفاده از یک تلسکوپ طی یک سال مشاهده کرد. در سیستم هلیوسنتریک (خورشید مرکزی) زمین به طرف ستاره حرکت کرده و سپس از ستاره دور میشود. آراگو استدلال کرد که هنگام مشاهده ستاره از آنجایی که سرعت محدود نور باید برای زمین درحال حرکت جبران شود،فاصله کانونی تلسکوپ او باید تغییر کند.
دومینیک فرانسوا آراگو ، که صرفاً با عنوان «فرانسوا آراگو» شناخته میشود (۲۶ فوریه ۱۷۸۶ تا ۲ اکتبر ۱۸۵۳)، ریاضیدان، فیزیکدان، منجم، فراماسون، حامی انقلابات کاروناری و سیاستمدار بود.
آراگو مسن‌ترین نفر از چهار برادر این خانواده بود. جین (۱۷۸۸–۱۸۳۶) به آمریکای شمالی مهاجرت کرد و در ارتش مکزیکی تبدیل به ژنرال شد. ژاک اتین ویکتور (۱۷۹۹–۱۸۵۵) در سفر اکتشافی لوئیس دی فریسینت در اورانی از ۱۸۱۷ تا ۱۸۲۱ میلادی شرکت کرد و در بازگشتش به فرانسه، خود را وقف روزنامه‌نگاری و درام کرد. گفته میشود که برادر چهارم یعنی اتین وینسنت (۱۸۰۲–۱۸۵۵)همراه با انوره دو بولزاک در وارث بیراگ از ۱۸۲۲ تا ۱۸۴۷ همکاری کرده و تعداد زیادی از قطعات دراماتیک سبک را اغلب در این همکاری نگاشته‌است.
آراگو در حفظ بایگانی جمع‌آوری داده‌هایش موفق بود و اولین کنش او در بازگشت به خانه، ذخیره این بایگانی‌ها در بورو دس لانگیتودز پاریس بود. اوبه عنوان پاداشی بر ماجراجویی‌های خویش، به عنوان عضوی از آکادمی علوم فرانسه در اوایل سن ۲۳ سالگی شد و قبل از بسته شدن آن در ۱۸۰۹ میلادی، به عنوان مشاور مدرسه پلی تکنیک انتخاب شده و از گاسپارد مونگه که در کرسی هندسه تحلیلی فعال بود پیشی گرفت. در همان زمان از او به عنوان امپراتور اول منجمین در رصدخانه پاریس نام برده شد که در این سمت تا زمان مرگش باقی ماند. در همین ظرفیت بود که سری درسنامه‌های مشهورش را در زمینه نجوم منتشر ساخت که از ۱۸۱۲ تا ۱۸۴۵ میلادی ادامه داشت.
در ۱۸۱۸ یا ۱۸۱۹ میلادی به همراه بیوت جهت اجرای عملیات زمین‌سنجی روی سواحل فرانسه، انگلستان و اسکاتلند رهسپار شد. او طول آونگ ثانیه‌ها را در لیت، اسکاتلند و در جزایر شتلند آندازه‌گیری کرد، نتایج مشاهدات در۱۸۲۱ میلادی همراه با مشاهدات صورت پذیرفته در اسپانیا منتشر ساخت. آراگو بلافاصله پس از آن به عنوان عضو بورو دس لانگیتیودزانتخاب شد و در هر کدام از سالنامه‌های آن به مدت حدود ۲۲ سال و همچنین در خبرنامه‌های علمی مهم در ارتباط با نجوم و هواشناسی و گاهی در مهندسی عمران و همچنین شرح حال آکادمی مشارکت داشت.
آراگو شگفت زده شد چرا که نیازی نبود تا فوکوس تلسکوپ خود را برای رصد شفاف ستاره تنظیم کند. اگر شخصی معتقد به مدل خورشید مرکزی باشد ممکن است این پدیده را به عنوان نشانه ای از این که ستارگان به اندازه کافی دور هستند، تفسیر کند، صرفنظر از اینکه آیا زمین به طرف ستارگان حرکت می کند یا خیر، نور ستاره تأثیری ندارد.
اما شخصی که به زمین مرکزی معتقد است، به سادگی می تواند نتیجه گیری کند که نیازی به تنظیم فوکوس نیست چون ستاره واقعا جایی است که به نظر می رسد و حرکت نسبی بسیار کمی بین زمین و ستاره به صورت سالیانه وجود دارد.
در مورد دوم، آراگو قبلا آزمایشی با عبور پرتو نور از میان یک ظرف شیشه ای انجام داده بود.او نشان داد که نور در محيط هاي متراکم مانند شیشه یا آب با سرعت کندتر حرکت میکند و این به نوبه خود از نظریه موجی بودن نور را ساپورت میکرد. (که با نظریه نور ذره ای مخالف است). آزمایش آراگو نشان داد که چه نور درحال عبور از داخل ظرف شیشه ای در جهت حرکت فرضی زمین باشد و چه در خلاف جهت حرکت فرضی زمین، هیچ تاثیری بر سرعت عبور آن از درون ظرف شیشه ای ندارد. علاوه بر آن، آراگو همچنین نشان داد که یک پرتو نور در جهت یا در خلاف جهت حرکت فرضی زمین دارای شکست یکسان همانند شکست نور ستاره در ظرف شیشه ای است. او هربار که آزمایشات خود را تکرار میکرد، نتایج یکسانی دریافت میکرد. زمین همچنان بی حرکت بود.
نتایج این آزمایشات جزو اولین دلایلی بود که برعلیه مدل خورشید مرکزی کوپرنیکی مطرح شد و جوامع علمی آن زمان باید به فکر دلیل قانع کننده ای که حرکت زمین را حمایت میکرد، می بودند.
