همانند تفکرات اشتباه دیگر که در مطالب قبل خواندید، اکثریت مردم تصور می کنند که اگر زمین را مسطح (تخت) در نظر بگیرند، به عنوان مثال وقتی بر فراز یک کوه ایستاده اید، باید بتوانید تمامی جهان را نظاره گر باشید، چون زمین مسطح است و منحنی ای رو به پایین ندارد.
مطالب قبل:
- تاریخچه مختصری از زمین تخت مدرن
- علم روانشناسی: منطق گوسفندی چیست؟
- اکثر مردم جاهل اند و برخی حتی از چهارپایان گمراه تر هستند
این ایده تنها در صورتی درست است که از اتمسفر زمین و قوانین پرسپکتیو صرف نظر کنیم.
پرسپکتیو چه می گوید؟
با توجه به قوانین پرسپکتیو ، هرچه یک جسم به از یک ناظر ایستاده در سطح زمین دور تر و دور تر شود، با نزدیک شدن به خط افق، به نقطه ای میرسد که نقطه اضمحلال افق نام دارد. جسم به تدریج کوچکتر و کوچکتر شده تا زمانی که کاملا با افق ادغام گردد و یکی شود.
- بررسی دروغ “اثبات” چرخشی زمین توسط پرسپکتیو در ناپدید شدن بدنه کشتی قبل از ابتدای آن
- پرسپکتیو به چه صورت می باشد
درباره اتمسفر چطور؟
اتمسفر زمین شامل لایه های مختلفی از گاز، گرد و غبار، قطرات و بخارات آب و… است که تمامی سطح زمین را می پوشاند. در حدود 99 درصد اتمسفر زمین از لایه سطحی تا ارتفاع 30 کیلومتری از سطح زمین قرار دارد. اتمسفر زمین حالت مه مانند و غیرشفاف دارد.
حال به بحث اصلی خود باز میگردیم. اینها چه ارتباطی با دیدن جهان بر فراز یک کوه دارند؟
بصورت جزئی تر، شما در یک زمین مسطح نمیتوانید همه سطح آن را با ایستادن بر فراز یک کوه یا از محل زندگی خود تماشا کنید و علت آن با توجه به این پارامتر ها مشخص می شود:
- دمای هوا
- غلظت جو
- میزان بخارات موجود در سطح آب
- شکست نور و سراب
- بزرگنمایی جوی
- قوانین پرسپکتیو
سراب:
اما به عنوان یک نتیجه کلی، آنچه میدان دید شمارا محدود می کند، اتمسفر زمین است. اتمسفر زمین شفاف نیست بلکه حالت کدر و مه مانند دارد. شما نمیتوانید انتهای یک جاده مه گرفته را ببینید و این دلیلی بر ناپدید شدن جاده توسط انحنای زمین نمی باشد.
گهگاهی شکست نور باعث ایجاد خطای دید می شود و در یک جاده، به خصوص در هوای گرم، میتوانید ماشین هایی را مشاهده کنید که از جاده خارج شده و در هوا ناپدید می شوند. اینها همگی تاثیرات شکست نور است. به همان علت نیز شما نمیتوانید قله اورست را از محل زندگیتان مشاهده کنید.
در شهر ها آلودگی هوا وجود دارد، در اتمسفر زمین بخار آب، گرد وغبار و… وجود دارد که مسیر دید شما را دچار خلل می کند. میتوانید به ساحل یا به قله یک کوه بروید و با یک دوربین یا تلسکوپ به سمت افق خیره شوید.
چه چیزی را مشاهده می کنید؟ دید شما دچار اعوجاج شدیدی میشود و همه چیز را تار می بینید. در بین شهر ها و کشور ها گاه دریا و اقیانوس وجود دارد و حجم بسیار زیادی از بخار آب در این بین مانع دید می شود. کوهستان ها و پستی بلندی ها موانع طبیعی ای هستند که مانع دید شما می شوند.
شاید توضیحات بالا برای شما قابل قبول نباشد. پس بگذارید با مثال تصویری جلو برویم.
اگر دوربین خود را در حالت تایم لپس تنظیم کنید و رو به یک دریا یا دریاچه قرار دهید(با منظره ای از افق)، در طول چندین ساعت یا چندین روز تایم لپس، میتوانید تغییرات دمایی و رطوبتی را پیرامون دریا یا دریاچه تشخیص دهید.
باید برایتان جالب باشد، چرا که خط افق در طول چندین ساعت شاید چند صد متر از موقعیت اصلی خود جابجا می شود. سطح آب با توجه به شکست های مختلف و پی در پی و تغییرات دمایی محیط، در هر ساعت دچار اعوجاج و دیستورشن می شود.
حال میتوانید از لحظه شروع تایم لپس و از لحظه اتمام تایم لپس یک تصویر یا شات تهیه کنید و ببینید که به عنوان مثال در ساعت 8 صبح چه مقدار از افق و مناظر اطراف را میتوانستید مشاهده کنید و به همان نسبت، در ساعت 2 ظهر چه مقدار از افق و مناظر را میتوانید ببینید.
این آزمایش یکی از آزمایشات جالب برای پی بردن به این حقیقت است که ، میدان دید ما با توجه به تغییرات دمایی و رطوبتی محیط، با توجه به شکست نور، در طول یک روز یا یک هفته یا یک ماه و بیشتر، متفاوت است.
گاهی دید بسیار محدود است و گاهی میتوانید صد ها کیلومتر دور تر را مشاهده کنید.
در تصویر بعد تصاویر مرتبط با تایم لپس را میتوانید مشاهده کنید.
در تصویر اول دمای محیط 54 درجه فارنهایت و در تصویر دوم ، 63 درجه فارنهایت است. دقت کنید که تفاوت آشکاری در تصاویر وجود دارد. همچنین جزر و مد نیز میتواند عامل کاهش و افزایش دید در طول مدت زمان آزمایش شود.
به تصاویر بالا به دقت نگاه کنید. تغییر دمای هوا از 50.6 به 63.5 درجه چه تاثیری در میدان دید ما میگذارد؟
با تغییر دما در محیط، دید محدود انسان دچار تغییراتی میشود. به عنوان مثال، در تصاویر قبل، در تصویری که دمای آن ۵۴٫۶ درجه است، یک کوه به طور کامل در پشت جزیره رویت میشود اما در تصویر بعدی با دمای ۶۳ درجه هیچ کوهی رویت نمیشود و کوه نزدیک به جزیره نیز مقدار زیادی از آن، از دید پنهان گشته است.
دو تصویر زیر را نیز میتوانیم یک مثال خوب از تاثیر دما و آب و هوا بر میدان دیدمان به حساب آوریم.
تصویر بعدی را ببینید:
یا مثال های دیگری مانند تصویر زیر:
تصویر دیگر:
در اولین تصویر ساحل روبرو دیده میشود اما در تصویر دوم ساحل توسط آب پوشانده شده و قابل مشاهده نیست. شاید برخی تصور کنند تصویر بالا جزر و مد را نشان میدهد اما این تایم لپس یک جزر و مد نیست. بلکه با تغییر دما شما حتی شاهد افزایش و کاهش دید در افق روبرو هستید. هزاران مثال مانند این وجود دارند که میتوان از آن ها نتایج جالبی گرفت.
البته نه تنها دمای هوا، بلکه میزان رطوبت، میزان شکست نور، میزان گرد و غبار و بخارات معلق و… همگی در کاهش یا افزایش دید ما یا حتی پنهان کردن اشیا در افق نقش دارند.
معمولا در بحث و گفتگو هایی درباره زمین تخت، همیشه این سوال مطرح میشود که اگر زمین تخت است، چرا ما نمیتوانیم از ایران کوه اورست را ببینیم یا به عنوان مثال چرا نمیشود از این سوی دریا، ساحل سوی دیگر را مشاهده کرد؟
معمولا هم کسانی که این سوال را میپرسند یک پاسخ آماده در ذهن خود دارند و آن هم کروی بودن زمین است، این ساده ترین پاسخ به این سوال است اما درست ترین پاسخ نیست.
این درست است که اگر زمین کروی باشد، انحنای زمین به شما اجازه نمیدهد تا فواصل دور را ببینید. اما آیا تنها پاسخ موجود انحنا زمین است؟ گاهی افق دید ما به قدری محدود است که حتی در تضاد با محاسبات زمین کروی می باشد.
در سایت زیر که مربوط به آب و هوا و طرح سوالات مرتبط با این موضوع میباشد، بطور کامل توضیح میدهد که چرا ما نمیتوانیم فواصل دور را ببینیم:
” میزان دید (تا چه اندازه ما میتوانیم بینیم)، با توزیع جرم و اندازه آئروسل ها (هواپخش یا ذرات معلق در هوا مانند گرد و غبار) در هوا تعیین می شود؛ اینها یا به طور طبیعی تولید می شوند و یا ساخته شده اند و می توانند به صورت آب مایع، کریستال یخ یا ذرات جامد از منابع مختلف طبیعی و انسانی باشند. فاصله ای که هر جسم می تواند دیده شود، بستگی به موقعیت و ویژگی های شخصی بیننده دارد و البته عوامل مسدود کننده. برای اینکه یک شی به وضوح قابل مشاهده باشد، چشم باید انرژی نور را به اندازه کافی دریافت کند تا مغز بتواند آن را تشخیص دهد. مه، ابر و باران از دلایل واضحی هستند که چرا ما نمیتوانیم فواصل دور را ببینیم، اینها شامل قطرات آب یا ذرات یخ در اندازه های مختلف است. البته بستگی به اندازه و نوع پراکندگی این ذرات نیز دارد، هرچقدر پراکندگی بیشتر باشد، میزان دید کمتر است.”
https://weatherfaqs.org.uk.cutestat.com
بنابراین، محدودیت دید در با توجه به انحنای زمین، پاسخ درستی در مورد این سوال که چرا نمیتوانیم تمام سطح زمین را ببینیم، نمی باشد.
به تصویر غواص دقت کنید. وقتی وارد آب می شویم درواقع از هوا وارد محیط دیگری شده ایم. درون آب محدودیت دید وجود دارد و این محدودیت دید به هیچ وجه مربوط به انحنای زمین نمی باشد.
در محیط دارای هوا نیز به علت وجود گرد و غبار و دلایل بسیار دیگر (که برخی در مقالات گذشته ذکر شد) محدودیت دید وجود دارد.
با این حال، برخی افراد بازهم ادعا های عجیبی مطرح میکنند. به عنوان مثال: ” اگر زمین تخت باشد، ما باید از بندر عباس برج خلیفه را در دبی ببینیم!”
افرادی که چنین سوالاتی مطرح میکنند باید با مفهوم پرسپکتیو آشنا باشند:
“همانطور که در مقالات قبل از زمین تخت خواندید، بطور خلاصه پرسپکتیو علمی است بر اساس قوانین و اصول هندسی که به وسیله آن دوری و نزدیکی اجسام را نشان میدهند. با رعایت این اصول در طراحی میتوانیم تناسب واقعی اجسام در فواصل مختلف را به نحوی نشان دهیم که با تناسبات اصلی آنها مشابهت داشته باشند.”
خط سیاه عمودی ای که در انتهای تصویر وجود دارد میتواند دید شما از برج خلیفه باشد. (اگر سطح زمین را کاملا صاف و صیقلی، بدون پستی بلندی و کوه در نظر بگیریم و اتمسفر، گرد و غبار موجود در هوا،بخار آب ، شکست نور و… را به حساب نیاوریم) حال تصور کنید همه این پارامتر ها به تصویر بالا اعمال شود! نتیجه چه خواهد بود؟
زمانی که تمامی پارامتر ها اعمال می شوند، شما نمیتوانید یک نقطه کوچک (برج خلیفه) را در دبی ببینید.
به موضوع نور باز میگردیم…
همگی از قوانین فیزیک این را میدانیم که برای رویت یک جسم، نور باید مسیری را از آن جسم طی کرده تا به چشمان ما برسد. به عنوان مثال ، تصور کنید که یک میز در مقابل شماست و نور در حال آمدن از میز در یک مسیر مستقیم به سمت چشمان شماست. اگر به هر دلیلی و یا توسط هر عاملی، این نور به چشمان شما نرسد و یا از مسیر اصلی خود منحرف شود، شما هرگز نمیتوانید میز را در مقابل خود ببینید. درواقع میز تبدیل به یک جسم نامرئی می شود.
توجه به این نکته ساده و مهم باعث می شود بتوانیم تفاسیر بهتر و صحیح تری از آزمایشات و مشاهداتمان داشته باشیم. به عنوان مثال اگر جسمی را دیدیم که در فاصله بسیار دوری از ناظر قرار دارد و نیمی از قسمت پایین جسم قابل مشاهده نبوده و تنها قسمت بالایی آن قابل مشاهده است، میتوانیم با استفاده از قوانین و اصول فیزیک و اپتیک نتیجه بگیریم که نور در حال رسیدن به چشمان ما دچار خمیدگی به سمت پایین شده و بنابراین قسمت پایینی جسم از دید ما خارج شده است.
در نتیجه تمامی عوامل و پارامتر های ذکر شده در صفحات گذشته، شما نمیتوانید یک منظره کامل از صفحه زمین داشته باشید.
هرچقدر هم که از سطح زمین فاصله بگیرید، منظره دید شما مه آلود تر و تا حدودی محدود تر می شود تا جایی که تنها یک خط افق باقی خواهد ماند.
مه آلود و مبهم بودن افق در این تصویر از ارتفاع بالا بطور واضحی قابل تشخیص است که اثبات زمین تخت (زمین مسطح) می باشد.
