آخرین مطالب

پرسپکتیو به چه صورت می باشد

اگر در وسط یک خیابان طولانی و مستقیم بایستید و به پایین آن نگاه کنید، به نظر می رسد که طرفین خیابان هر چقدر دورتر می شوند به هم نزدیکتر می شوند. این پدیده پرسپکتیو نتیجه دستگاه بینایی ما است – موجودی با 100 چشم که در یک مایل مربع پخش شده است، خیابان را به روشی متفاوت درک می کند.

ما از “طراحی پرسپکتیو” برای نشان دادن روشی که اجسام سه بعدی در فضا را درک می کنیم، و روی روی کاغذ استفاده می کنیم. می توان یک مدل هندسی ساخت که شامل یک ناظر است و روشی را که ناظر یک شی را در فضای 3 درک می کند ترسیم کرد. به این هندسه، طرح ریزی «صفحه واحد» یا «چشم انداز» می گویند. می توان این کار را با استفاده از نقشه کشی مکانیکی، با دست یا کامپیوتر انجام داد، اما مهم است که بتوان چشم انداز دست آزاد را نیز ترسیم کرد.

قوانین اساسی ترسیم پرسپکتیو دست آزاد نسبتا ساده هستند

– به نظر می رسد اشیاء، خطوط یا سطوح با دورتر شدن از ناظر از نظر اندازه کاهش می یابند. این به این معنی است که ….
– خطوط موازی یا اشیاء به نظر می رسد که با دورتر شدن از ناظر همگرا می شوند
و
– نقطه ای که چنین خطوطی در صورت گسترش بی نهایت در آن به هم می رسند “نقطه ناپدید شدن” نامیده می شود.
– در نمای جلویی (چیزی که معمولاً می بینیم)، نقاط ناپدید شدن در “افق” قرار دارند که معمولاً توسط ناظر در سطح چشم او درک می شود (حتی زمانی که واقعاً قابل مشاهده نیست).

پرسپکتیو

 

در بالا گروهی از اشکال مشاهده می‌شود که در پرسپکتیو ساده، «قوانین» اساسی را نشان می‌دهند. نمای پیچیده تر از همان اشیاء (در زیر) به شما ایده ای از شکل واقعی آنها می دهد. توجه داشته باشید که در این مثال ما بسیار بالاتر از اشیا هستیم. همچنین توجه داشته باشید که این اشیاء با استفاده از کامپیوتر ترسیم شده اند. اشیاء در دو تصویر همان مدل های مجازی هستند: در تصویر بالا از رو به رو مشاهده می شوند و در تصویر زیر نما کج شده و چرخیده است.

پرسپکتیو

قوانین ساده در مورد “ناپدید شدن در افق” بسیاری از آنچه را می بینیم توصیف می کند. در مثال زیر، دو نقطه ناپدید شدن با گسترش خطوط روی عکس پیدا شده است – خطوطی که می‌توانیم فرض کنیم با ساختمان واقعی موازی هستند. این دو نقطه ی ناپدید شدن افق بیننده را تثبیت می کنند. توجه داشته باشید که در عکس – مانند تصویر اول بالا – خطوط عمودی تقریباً 90 درجه نسبت به افق به نظر می رسند. این نشان دهنده چیزی است که ما معمولاً درک می کنیم، اما هرگز کاملاً صادق نیست. همچنین توجه داشته باشید که خطوط پیاده رو و خیابان به نظر نمی رسد به یک افق همگرا شوند. ساختمان روی یک تپه قرار دارد، بنابراین این خطوط با عمودی بیننده مربع نیستند و برای یافتن افق مفید نیستند.

اگر ایده اصلی را درک می کنید، می توانید با ترسیم یک “جعبه محدود” (یک کادر ساده که فقط شامل شیء است) اشیاء را در پرسپکتیو ترسیم کنید. خطوط (موازی) لبه‌های جعبه مرزی باید به نظر همگرا شوند که وقتی گسترش می‌یابند، و خطی که نقاطی را که در آنجا همگرا می‌شوند به هم متصل می‌کند «افق» است که باید در سطح چشم شما باشد.

جعبه مقوایی

یک جعبه مقوایی را در فاصله 10 فوتی از خود روی زمین قرار دهید و در حالی که نشسته اید طرحی از آن بکشید. خطوط لبه ها را طبق مثال گسترش دهید. توجه داشته باشید که همگرایی خطوط “ناپدید” اغلب بسیار اندک است، با یک نقطه ناپدید شدن ضمنی در جایی “خارج از صفحه” به سمت چپ یا راست. اکنون سعی کنید این خطوط را با یک خط مستقیم گسترش دهید تا زمانی که همگرا شوند (احتمالاً خارج از صفحه)، دو نقطه را با یک خط “افق” به هم وصل کنید. این خط افق باید “مسطح” باشد – موازی با لبه های بالا و پایین کاغذ. اگر اینطور نیست – دیدگاه خود را دوباره انجام دهید تا زمانی که باشد.

تصویری شامل چند پرسپکتیو همزمان

دلیل دیده نشدن عواملی محیطی و جوی و پرسپکتیو هست.
پشت دریا نمیره، خطای دید ایجاد میشه که رطوبت هم تاثیر زیادی داره چون نور در محیط مرطوب زاویه خودش رو تغییر میده ماهیت نور امواج الکترومغناطیس هست.

فکر میکنید طرف نصف شده ولی فقط پرسپکتیو هست.

حتی اگر صفحه زمین یک صفحه تخت  فاقد گاز بود و در حالت خلا قرار داشت بازهم بدلیل پرسپکتیو و ضعف چشم نمیتونستید دیدی بی نهایت داشته باشید.

(تصویر #طنز / #ارسالی از کاربران)
—–

-توضیحات-
یک نوع کارکرد #پرسپکتیو و خطای دیدی که معمولا در حوزه عکاسی کاربرد های بسیاری دارد:
مهم نیست اجسام چقدر بزرگ باشند و اندازه سوژه در تصویر چقدر کوچک باشد ، در صورتی که از جسم بزرگ فاصله کافی بگیرید ، در کادر دوربین و تصاویر ثبت شده ، آن سوژه کوچک شما به همان اندازه سوژه بزرگ رویت میشود و این همان خطای دید و پرسپکتیو است همچنین پدیده اپتیک که اساس این پدیده و پرسپکتیو بر این است که اگر جسمی روی سطحی صاف از شما فاصله بگیرد… مهم نیست چه اندازه ای داشته باشد ، مهم این است که هرچه دور شود از دید شما کوچک تر دیده میشود تا جایی که در خط افق از دید شما بدلیل کوچک دیده شدن ، محو میشود.
دلیل اتفاق افتادن این رویداد سادست ، هرچه جسمی بزرگ از شما بیشتر فاصله بگیرد ، نور های اطراف از سایر مکان ها ، در محدوده بازتری بسوی چشم ما بازتاب میشوند و با گسترده تر شدن دید شما و دوری جسم حس میکنید جسم کوچک شده و در افق محو گشته است و… (این موضوعات در کتاب های تشریح علوم گرافیک و عکاسی هست /میتوانید به کتاب های مرتبط رجوع کنید)

زمین تخت پارسی

زمین تخت است

اثبات زمین تخت

خطای دید / شکست نور (حتی روی یک صفحه تخت مانند میز چوبی)

متن ارسالی از کاربران:

من خودم بخاطر طبیعت گردی .. مخصوصا منطقه کویری … بار ها تو شرایط جوی مختلف غروب خورشیدو دیدم .. اگه منطقه غروب کم رطوبت باشه پرسپکتیو کاملا واضحه و خورشید به صورت دور شدن غروب میکنه … و هرچقد رطوبت بیشتر باشه خورشید غروبی بزرگ تر درخشان تر و به صورت پایین رفتن غروب میکنه … بزرگ ترینننننننن حالتشم که همه حتی شده تو عکس دیدن .. غروب دریاس …… و کویر کوچیک ترین خورشیدو داره موقع غروب … 🙂

یک مورد هم مطرح کنم شاید اندیشه ای بشه:
سایز یک هواپیما فرضاً یک بویینک مسافر بری و سایز یک ISS رو ببینند، سپس به فاصله ادعایی و میزان پرسپکتیو اندیشه کنند و بگن چرا هنوز داخل لایه های هوا هست و بیرون زمین نمیره. حتی ماهواره ها
حتی به غلط این اتفاق نمی افته


یکی از دلایل انحنای اقیانوس ها از دید ناظر زمینی:

چشم معمولی رو مثال بزنیم فعلاً، زمانی که محو شد شما دمای هوا رو کم کنید میبینید محو نشده و باز هم وقتی میخواد محو بشه غلظت جو رو کم کنید بازم میبینید محو نمیشه بعد از مسافتی بازم محو شد سپس بخارات سطح آب و سراب که شکست نور دلیلش هست رو حذف کنید بازم میبینید محو نشده بازم محو میشه؟ بزرگنمایی جوی رو حذف کنید میبینید که آقا این چرا نمیره 😐 یخورده جلوتر پرسپکتیو که کوچک شدن هست رو ببینید متوجه میشید چیزی محو نشده اصلاً

ارسالی کاربران:

یه دلیلش میتونه خود دریا باشه
وقتی هوا گرم باشه
یه بخشی بخار میشه
اون لایه هم نزدیک آبه
شکست نور ایجاد میکنه
به طوری که فکر میکنی کشتی داره میره زیر انحنا
ولی پرسپکتیو و اون بخار ها و شکست نور
باعث خطای دید میشن

توجه داشته باشید که که یکی از قوانین عادی و ساده طبیعت پرسپکتیو می باشد یعنی هرچقدر جسم دورتر برود به نظر کوچک تر و محو تر دیده می شود، اگر از چشم معمولی انسان استفاده کنیم بزرگنمایی 1 برابر هست و اگر از دوربین دو چشم استفاده کنیم برای مثال این مدل:

دوربین دو چشم ساکورا 30x60

گستره بزرگنمایی 7 تا 15 برابر خواهد بود و مشاهده می شود که چیزی محو نمیشود و یا فاصله باید چند برابر بیشتر شود تا احساس شود که محو شده است اما اگر دوربین رو تغییر دهیم به دوربین سوپر زوم برای مثال این نمونه:

لومیکس FZ80 / FZ82 پاناسونیک

در این حالت با گستره بزرگنمایی 60 برابری باز هم میبینیم که چیزی محو نشده بلکه این ناتوانی در میزان بینایی فرد ناظر هست که گمان می کند محو می شود.

مورد دیگر اینکه هرچه ارتفاع ناظر بالاتر باشد سطح دید بیشتری را میبینید به دلیل پرسپکتیو و همچنین شکست نور مانند زمانی است که سراب را میبینید که لایه‌های هوایی که نزدیک سطح زمین قرار دارند، نسبت به لایه‌های بالایی، گرمتر و در نتیجه رقیقتر می‌شوند حال پرتوهای خورشید برای رسیدن به سطح زمین باید از محیط غلیظ وارد محیط رقیق شوند، لذا پرتوهای شکست مربوط به آن‌ها از خط عمود دورتر می‌شوند.

 

مستندات مرتبط

مستند قوی سیاه / اثبات علمی زمین تخت با مشاهدات دریایی – زوم روی کشتی هایی که از دید ناظر محو شده اند ! – کشتی ها به زیر انحنا نمی روند

مستند توهم کرویت

درباره بهرام

بهرام
نمی شه آشتی داد سنگو با شیشه/از هر کی بپرسی اسمم تو لیسته ----- ببین بازی رو بردم بدون بودجه/تکتون ریزه و جفتتون پوچه

همچنین بررسی کنید:

تمدن تارتاریا از آغاز تا پایان

تمدن تارتاریا از آغاز تا پایان

منابعی وجود دارد که می گویند تارتاریا به عنوان یک منطقه جغرافیایی از ابتدای قرن …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

11 − 3 =

Translate »